Rogownica alpejska
Rogownica alpejskaKępa rogownicy w szczelinie skalnej Rogownica alpejska (Cerastium alpinum L.) –
gatunek
rośliny należący do rodziny
goździkowatych
. Gatunek arktyczno-alpejski o zasięgu wokółbiegunowym. Występuje w północnej części Europy i Ameryki Północnej, gdzie ma zwarty zasięg[1]. Ponadto w Europie występuje w górach od Hiszpanii do Grecji[2]. W Polsce jedyne jej stanowiska znajdują się na
Babiej Górze
[2]. Jest też uprawiana jako
roślina ozdobna
[3] MorfologiaTworzy luźne darnie. Pędy gęsto owłosione, wiotkie i płożące się o długości do 30 cm[2]. Przyziemne
różyczki liściowe
nie posiadają tak puszystego owłosienia, jak pozostała część rośliny, nie są jednak całkiem nagie[4]. Na szczycie pędów wyrasta pojedynczy kwiat, czasami dwa, rzadko trzy. Mają one szerokie płatki, purpurowo nabiegłe w gardzieli.
Owocem
jest
torebka
o długości 10-11 mm. Biologia i ekologia
Bylina
,
chamefit
. Występuje głównie w murawach na podłożu kwaśnym. Na Babiej Górze występuje w
piętrze kosówki
, na wysokości 1500-1724 m n.p.m., na obszarze o powierzchni ok. 20 ha[2]. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest
rośliną jednopienną
, kwiaty są albo zapylane przez owady (
zapylenie krzyżowe
), albo zapylają się same[2]. U okazów rosnących na Babiej Górze jedna torebka nasienna zawiera przeciętnie 21 nasion[2]. Rozsiewają się one w najbliższym otoczeniu rośliny. Rogownica alpejska może też rozmnażać się wegetatywnie. Zagrożenia i ochronaKategorie zagrożenia gatunku: Wszystkie stanowiska rogownicy alpejskiej w Polsce znajdują się na obszarze
Babiogórskiego Parku Narodowego
. Gatunek jest też uprawiany w Ogrodzie Roślin Babiogórskich w
Zawoi-Barańcowej
oraz w
Ogrodzie Botanicznym w Warszawie
[2]. Zastosowanie i uprawa- Zastosowanie. Nadaje się szczególnie do
ogródków skalnych
, gdzie może być uprawiana na skarpach, murkach i w szczelinach między kamieniami.
- Uprawa. Najlepiej rośnie na próchnicznej, gliniasto-żwirowej i średnio wilgotnej ziemi ubogiej w wapń[3]. Rozmnaża się ją przez podział lub przez ukorzeniania
płonych pędów
w lipcu-sierpniu[3]. Rośnie powoli.
Przypisy- ↑
Germplasm Resources Information Network (GRIN)
. [dostęp 2010-02-05].
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. .
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. .
- ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. .
Inne hasła zawierające informacje o "Rogownica alpejska":
Úpská Jáma
...
Kocioł Wielkiego Stawu
...
Czarny Kocioł Jagniątkowski
...
Śnieżne Kotły
...
Polska Czerwona Księga Roślin
marunowy
podejźrzon pojedynczy
podejźrzon wirginijski
ponikło maleńkie
poryblin kolczasty
przetacznik wczesny
przewiercień cienki
przymiotno alpejskie
przytulia sudecka
rdestnica błyszcząca
rdestnica gęsta
rdestnica nitkowata
rdestnica podługowata
Rogownica alpejska
rozrzutka alpejska
rozrzutka brunatna
rozchodnik owłosiony
różanecznik żółty
rzeżucha rezedolistna
saussurea wielkogłowa
selery węzłobaldachowe
sierpik różnolistny
skalnica śnieżna
storczyk błotny
storzan ...
Orogeneza alpejska
...
Beskid Żywiecki
...
Kenia
...
Geografia Islandii
...
Góry Dynarskie
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Rogownica alpejska":
211. Kształtowanie się szaty roślinnej Polski (plansza 7)
...
013. Niszcząca i budująca działalność sił endogenicznych (plansza 14)
...
Groza gór wysokich w poezji Kazimierza Przerwy - Tetmajera (plansza 28)
...
|