Roger Wolcott Sperry (ur.
20 sierpnia
1913
w
Hartford
(
Connecticut
) w
Stanach Zjednoczonych
, zm.
17 kwietnia
1994
w
Pasadenie
) – amerykański
neuropsycholog
,
neurobiolog
i laureat
Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny
, którą zdobył w roku
1981
wraz z Davidem Hunterem Hubel i Torstenem Nilsem Wiesel za prace dotyczące rozdzielonego mózgu[1].
Sperry urodził się w inteligenckiej rodzinie w Hartford. Śmierć ojca, bankowca, zastała go w wieku 11 lat. W szkole średniej, za znakomite wyniki sportowe i dobre naukowe otrzymał stypendium Oberlin College, który ukończył z tytułem
licencjata
w zakresie
anglistyki
w
1935
roku. Tam też podjął studia
magisterskie
z
psychologii
, które ukończył dwa lata później. Doktoryzował się z
zoologii
na uniwersytecie w
Chicago
[2][3].
Po otrzymaniu stopnia doktora pracował na
Uniwersytecie Harvarda
i w podległym mu Yerkes National Primate Research Center w
Atlancie
, by powrócić do Chicago w randze profesora. W
1954
przyjął stanowisko profesora psychobiologii na
California Institute of Technology
w Pasadenie, które zajmował przez następnych 30 lat, do roku
1984
[2][3].
Sperry w swojej pracy naukowej usuwał
ciało modzelowate
, obszar
mózgu
przesyłający sygnały między prawą a lewą
półkulą mózgową
w celu leczenia
padaczki
. Pacjenci poddawani byli następnie testom z wykorzystaniem zadań, o których wiedziano, że zależą od poszczególnych półkul mózgu. Sperry wraz ze współpracownikami stwierdzili, że półkule potrafią zachowywać się autonomicznie. Badania znakomicie przyczyniły się do zrozumienia
lateralizacji
funkcji mózgu i zostały uhonorowane Nagrodą Nobla oraz Narodowym Medalem Nauki.
W
1949
roku Roger Sperry poślubił Normę Gay Deupree, z którą miał dwójkę dzieci: Glenna Michaela i Janet Hope[3].
Przypisy