Ketamina
Izomer S Izomer R Izomer S
Ogólne informacje
Nomenklatura systematyczna ( IUPAC ):
(RS)-2-(2-chlorofenylo)-2-(N-metyloamino)cykloheksanon
Wzór sumaryczny	C13H16ClNO
Masa molowa	237,725 g / mol
Identyfikacja
Numer CAS	6740-88-1
Klasyfikacja
Wykaz substancji psychotropowych	II-P
Stosowanie w ciąży	kategoria B
Farmakokinetyka
Okres półtrwania	2,5 - 3 h
Wydalanie	nerki

Ketamina (anaestheticum, anestetyk dysocjacyjny , ATC : N 01 AX 03 ), wśród substancji psychoaktywnych klasyfikowana jako dysocjant psychodeliczny , lek używany w medycynie i weterynarii do znieczulania przedoperacyjnego. Farmakologiczne działanie ketaminy podobnie do dekstrometorfanu i fencyklidyny , lecz o wiele krótsze i pozbawione części ich efektów ubocznych.

Ogólne informacje

Ketamina jest pochodną fencyklidyny . Jej nazwy handlowe to Narkamon, Ketanest oraz Kalypsol. Ketamina oprócz wywoływania narkozy ma także działanie przeciwbólowe. Wykorzystywana jest w anestezjologii do wprowadzenia do znieczulenia złożonego oraz rzadko jako samodzielny lek anestetyczny. Jako monoanestetyk nadaje się do zabiegów krótkotrwałych nie powodujących bólu trzewnego . Jest wykorzystywana przy niektórych zabiegach diagnostycznych u dzieci, w operacjach plastycznych i przy bolesnych zmianach opatrunków u oparzonych . Wykorzystuje się ją również w krótkotrwałych zabiegach chirurgicznych oraz do wielokrotnych znieczuleń u tego samego chorego (m.in. w znieczuleniach złożonych w połączeniu z innymi lekami – benzodiazepinami , barbituranami , neuroleptykami ).

Wywołuje specyficzny rodzaj narkozy zwany "narkozą dysocjacyjną" lub "anestezją zdysocjowaną". Polega ona na selektywnym hamowaniu niektórych struktur OUN (utratę przytomności) z pobudzeniem innych (katalepsja, ruchy gałek ocznych, halucynacje). Dawka anestetyczna ketaminy wynosi 1-2 mg/kg masy ciała. Obecnie ketamina używana jest głównie w weterynarii do znieczulania przedoperacyjnego małych zwierząt.

Działanie

Ketamina podana dożylnie wywołuje następujące działania:

• po około 20 sekundach od podania powoduje uczucie znieczulenia twarzy;
• następnie dochodzi do zerwania kontaktu z chorym, pojawia się charakterystyczny dla ketaminy oczopląs poziomy i pionowy, mogą wystąpić ruchy mimowolne oraz wokalizacja;
• po około 15 minutach powraca przytomność.

Działania niepożądane

Do działań niepożądanych ograniczających jej stosowanie zaliczyć można: halucynacje , nudności i wymioty, wzrost ciśnienia tętniczego a także ciśnienia śródczaszkowego. Do łagodzenia działań niepożądanych podaje się łącznie z ketaminą benzodiazepiny ( diazepam , midazolam ) i barbiturany ( Tiopental ). Ketamina może także powodować depresję lub nadmierną stymulację ośrodka oddechowego.

Pozamedyczne użycie

Ketamina, podobnie jak PCP i DXM jest psychodelikiem dysocjacyjnym . Ze względu na silne działanie psychoaktywne bywa używana rekreacyjnie. Efekty działania ketaminy na stan świadomości obejmują uczucie depersonalizacji, odrealnienia, oderwania od ciała, zaburzenia w odczuwaniu upływu czasu, barwne wizje i efekty wizualne przypominające marzenia senne , a w większych dawkach także utratę kontaktu ze światem zewnętrznym. Na zachodzie ketamina jest obok MDMA i GHB najpopularniejszą używką klubową.

Linki zewnętrzne

• http://www.erowid.org/chemicals/ketamine/ketamine.shtml