Reszta kwasowa - tradycyjna nazwa fragmentu cząsteczki kwasu , powstałego po oderwaniu się od kwasu w wyniki dysocjacji elektrolitycznej jednego lub więcej atomów wodoru .

Nazwa ta jest o tyle myląca, że kwas oprócz atomów wodoru składa się wyłącznie z reszty kwasowej, a zatem ta "reszta" stanowi zasadniczą część kwasu, decydującą o jego własnościach.

Schemat ogólny:

HA → A^- + H⁺

gdzie HA - wyjściowy kwas, A - wolna reszta kwasowa, H - oderwany jon wodorowy

Np.

H₂SO₄ → HSO₄^- + H⁺

przy czym resztę HSO₄^- można traktować jako nowy kwas:

HSO₄^- → SO₄^2- + H⁺

Zgodnie z teorią Brønsteda w reakcji dysocjacji kwasu protonowego, wolna reszta kwasowa jest zasadą sprzężoną z jej kwasem czyli jonem wodorowym , przy czym jest ona tym mocniejszą zasadą im mocniejszym kwasem był pierwotny związek zawierający tę resztę kwasową.

Z drugiej stron moc wyjściowego kwasu zależy właśnie od struktury chemicznej reszty kwasowej. W przypadku prostych kwasów nieorganicznych, zarówno tych zawierających tlen w swojej strukturze (np. H₂SO₄), jak i beztlenowych (np. HCl), ich moc wzrasta wraz ze wzrostem elektroujemności centralnego atomu w reszcie kwasowej. W przypadku kwasów organicznych zależności te są bardziej złożone.

Reszta kwasowa, która przyłączyła do siebie na stałe inny kation niż wodorowy tworzy z nim sól .