|
Heraklea Pontyjska
Heraklea Pontyjska - (gre.: Ηράκλεια Ποντική, późnogr.: Ποντοηράκλεια, łac.: Heraclea Pontica) - kolonia Megary założona w roku 558 p.n.e. Położona była nad Morzem Czarnym, na pograniczu Bitynii i Paflagonii. Posiadała dogodny port co przy korzystnym położeniu geograficznym umożliwiło miastu uzyskanie statusu ważnego centrum handlu czarnomorskiego. W okresie największego rozkwitu miasto rozciągało się aż na sąsiadującą z nim równinę.
Historia miasta
Koloniści z Megary szybko zdołali podporządkować sobie miejscową ludność - Mariandynian, a następnie objęli we władanie większość pobliskiego wybrzeża. W roku 74 p.n.e. miasto stanęło po stronie króla Pontu - Mitrydatesa VI w jego walce przeciwko Rzymianom (Wojny Rzymu z Mitrydatesem). W trakcie działań wojennych Rzymianie zdobyli i spalili miasto. Po tym wydarzeniu Heraklea, choć odbudowana, nigdy już nie odzyskała swojego pierwotnego rozmiaru i znaczenia. Ostatecznie wojna zakończyła się klęską, a następnie samobójstwem Mitrydatesa zaś miasto, wraz z zachodnią częścią królestwa Pontu, zostało w roku 63 p.n.e. włączone do państwa rzymskiego.
Po podziale cesarstwa rzymskiego Heraklea Pontyjska znalazła się w jego wschodniej części, określanej później jako Cesarstwo bizantyjskie. W okresie późnorzymskim miasto należało do prowincji Honorias, a następnie, po jej likwidacji, do prowincji Paflagonia.
W pierwszej połowie V wieku miasto zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi, odbudowano je jednak staraniem cesarza Teodozjusza II w 440 roku.
Od VII wieku miasto należało do temu Bukellarion. Dzięki swojemu położeniu za pasmami górskimi, oddzielającymi wybrzeże czarnomorskie od wnętrza Azji Mniejszej, Heraklea Pontyjska nie ucierpiała od licznych w tym okresie najazdów Arabskich.
W mieście miało siedzibę biskupstwo, a po utracie w 1325 Klaudiopolis przeniesiono tutaj metropolię, którą w 1387 połączono z arcybiskupstwem Amastris.
W 1204 roku Herakleę zajął Dawid I Wielki Komnen i uczynił ją ośrodkiem swojego lokalnego państewka. Po śmierci Dawida w 1214 miasto opanował Teodor I Laskarys i włączył je do Cesarstwa Nikei. Po odzyskaniu Konstantynopola w 1261 Heraklea ponownie weszła w skład Cesarstwa bizantyńskiego. Miasto utrzymywało swoje handlowe znaczenie aż do podboju tureckiego w 1360. Swoją faktorię mieli tu m.in. Genueńczycy.
Inne hasła zawierające informacje o "Heraklea Pontyjska":
Polska Czerwona Księga Roślin
...
Góry Krymskie
...
Miód
...
Leszczyna pospolita
...
III wiek p.n.e.
...
Diecezja (starożytność)
...
Królestwo Bosporańskie
...
Bylica
...
Bitola
...
Fokaja
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Heraklea Pontyjska":
015. Początki Rzymu i wojny punickie (plansza 2)
...
|
