Renifer
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	parzystokopytne
Rodzina	jeleniowate
Gatunek	renifer
Nazwa systematyczna
Rangifer tarandus
( Linnaeus , 1758 )
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ )[1]
najmniejszej troski

Renifer (ren) (Rangifer tarandus) – ssak z rodziny jeleniowatych , zamieszkujący arktyczną tundrę i lasotundrę w Eurazji i Ameryce Północnej . Dla podgatunków północnoamerykańskich stosuje się nazwę karibu.

Charakterystyka

Długość ciała samicy (łani) wynosi około 162-205 cm, a masa ciała od 60 do 170 kg. Natomiast samiec (byk) waży od 100 do 318 kg. Długość jego ciała wynosi od 180 do 214 cm. Wysokość w barkach obu płci dochodzi do 130 cm. Ma gęste uwłosienie, z długą grzywą na szyi. Wyjątkowo gęsta sierść chroni przed mrozem. Pysk również jest owłosiony, co zapewnia ochronę przed zimnem podczas żerowania w śniegu. Latem futro renów przybiera kolor szarobrązowy, zimą białawy. Nogi kończą się mocnymi, szeroko rozstawionymi racicami , ułatwiającymi poruszanie się po śniegu i bagnistym terenie.

U obu płci występuje okazałe poroże , nieco mniejsze u samic. Różni się ono od poroża innych jeleniowatych - jest półkoliście zakrzywione i zakończone rozgałęzieniami. Renifery co roku zrzucają poroże - samce na przełomie listopada i grudnia, samice i młode - późną zimą lub wczesną wiosną. Następnie tworzy się u nich nowe poroże.

Renifery potrafią długo i wytrwale biegać. Większość roku spędzają na wędrówkach, zimą schodzą na południe do zalesionych okolic, na wiosnę wracają do tundry. Samice i ich potomstwo żyją stadnie, ale dorosłe samce poza okresem rui prowadzą samotny tryb życia. Długość życia: do 20 lat.

Pożywienie

Renifer jest roślinożerny - zjada trawy, byliny i porosty , zwłaszcza chrobotki . Zimą wygrzebuje spod śniegu również pączki krzewów i jagody. Potrafi strawić zamarznięty pokarm.

Rozmnażanie

Ruja trwa od sierpnia do listopada, kiedy to renifery wędrują na zimowiska. Po ciąży trwającej 225 - 235 dni, najczęściej na przełomie maja i czerwca, na świat przychodzi jedno młode. Przez pół roku jest karmione mlekiem matki.

Dojrzałość płciową samce osiągają w wieku 3 lat, samice - 18 miesięcy.

Podgatunki

R. tarandus groenlandicus

Podział na podgatunki jest kwestią sporną, poszczególne nazwy stanowią często synonimy bądź określają zbliżone populacje. Wyróżnić można następujące podgatunki:

• R. tarandus tarandus
• R. tarandus borealis
• R. tarandus cilindricornis
• R. tarandus furcifer
• R. tarandus lapponum
• R. tarandus typicus
• R. tarandus asiaticus
• R. tarandus lenensis
• R. tarandus pearsoni
• R. tarandus rangifer
• R. tarandus sibiricus
• R. tarandus platyrhynchos
• R. tarandus spetsbergensis

Renifer na Spitsbergenie

• R. tarandus spitzbergensis
• R. tarandus fennicus
• R. tarandus angustirostris
• R. tarandus buskensis
• R. tarandus chukchensis
• R. tarandus phylarchus
• R. tarandus setoni
• R. tarandus silvicola
• R. tarandus transuralensis
• R. tarandus valentinae
• R. tarandus yakutskensis
• R. tarandus dichotomus
• R. tarandus groenlandicus
• R. tarandus caribou
• R. tarandus pearyi

Ochrona

Obecnie ochroną objęty jest jeden podgatunek - karibu Peary'ego (R. tarandus pearyi).

Renifer nie jest zwierzęciem w pełni udomowionym przez człowieka, tak jak na przykład krowa czy świnia, ale wszechstronnie wykorzystywanym jako zwierzęta juczne, wierzchowe, pociągowe, dostarczające mięsa, mleka, skór i kości. Karibu, w przeciwieństwie do ich eurazjatyckich pobratymców, nie zostały nigdy udomowione.

Renifery w kulturze

Renifery miały ciągnąć sanie św. Mikołaja .

Przypisy