Gibon białoręki
Para gibonów białorękich o różnym ubarwieniu
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Szczep	łożyskowce
Rząd	naczelne
Podrząd	Haplorrhini
Nadrodzina	małpy człekokształtne
Rodzina	gibonowate
Rodzaj	Hylobates
Gatunek	gibon białoręki
Nazwa systematyczna
Hylobates lar
( Linnaeus , 1771)
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ )[1]
zagrożony

Gibon białoręki, lar, gibon lar (Hylobates lar) – gatunek ssaka naczelnego z rodziny gibonowatych . Najpospolitszy i najlepiej poznany z gibonów. Często spotykany w ogrodach zoologicznych . Jeden z najmniejszych gatunków małp człekokształtnych.

Występowanie i biotop

Południowo-zachodnie Chiny , Indochiny , Półwysep Malajski i Sumatra . Zasiedla górne partie koron drzew w tropikalnych lasach deszczowych.

Charakterystyka

Ubarwienie futra od czarnego i ciemnobrązowego do jasnobrązowego, z jasną obwódką wokół twarzy, dłonie i stopy jasne. Ubarwienie nie jest zależne od płci. Długość ciała do 60 cm, masa ciała od 4-8 kg, przeciętnie 5,5 kg.

Prowadzą dzienny i nadrzewny tryb życia, schodząc na ziemię tylko sporadycznie. Ciąża trwa ok. 7 miesięcy. Samica rodzi jedno młode w miocie . Gibon białoręki jest uważany za gatunek monogamiczny. Tworzy grupy rodzinne 2-6 osobników z wyraźnie zaznaczonym udziałem samca w wychowaniu młodych. Po urodzeniu młodym zajmuje się początkowo samica. W miarę jego rozwoju samiec przejmuje część opieki nad potomkiem. Młode pozostaje pod opieką rodziców przez dwa lata, a nierzadko znacznie dłużej pomagając rodzicom wychowywać młodsze rodzeństwo. Hierarchia w grupie nie jest wyraźnie zaznaczona lub nie występuje^[2].

Lary żywią się owocami, młodymi liśćmi i pąkami. Preferują owoce o dużej zawartości cukru, zwłaszcza owoce figowców (Ficus)^[3]. Ze względu na zajmowane siedlisko rzadko padają ofiarą drapieżników. Głównym zagrożeniem dla gatunku jest utrata dostępnych obszarów spowodowana wycinaniem i degradacją lasów.

Przypisy

Bibliografia