Osada była zamieszkiwana przez wiele stuleci. M.in. na podstawie znalezionych podczas wykopalisk archeologicznych monet oraz ceramiki, naukowcy wyodrębnili kilka faz osadnictwa. Pierwsza faza to
VIII
i
VII w. p.n.e.
, kiedy najprawdopodobniej znajdowało się tutaj tzw. "Miasto Soli" wspomniane w
Biblii
(
Joz
15,62). Kolejna faza osadnictwa, rozpoczęła się ok. połowy
II w. p.n.e.
Wybudowano wtedy liczne budynki o charakterze gospodarczym (warsztaty, spichlerze, cysterny), jak również budynki mieszkalne oraz dużą budowlę z dziedzińcem i wieżą, w której mieściło się
skryptorium
. Ok. roku
31 p.n.e.
w wyniku katastrofy – trzęsienia ziemi i pożaru – jakie nawiedziły osiedle, na pewien czas (do ok.
4 r. p.n.e.
) wyludniło się ono. Po 4 r. p.n.e. mieszkańcy odbudowali osiedle i pozostawali w nim do
68
r. n.e., tj. do czasu wkroczenia
Rzymian
podczas
powstania antyrzymskiego w Judei
. W okresie tym Qumran zamieszkiwało od 150 do 200 osób.
Między rokiem
70
a ok.
132
n.e. w Qumran przez pewien czas stacjonowali żołnierze rzymscy.
Większość uczonych skłania się do poglądu, że w okresie od poł. II w. p.n.e. do 68 r. n.e. Qumran było siedzibą
esseńczyków
lub jakiegoś ich odłamu.
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
