Puszcza Jaktorowska – kompleks leśny w województwie mazowieckim ^[1], na południowy zachód od Żyrardowa i północ od Radziejowic ^[1][2], nad rzeką Pisią ^[2], złożony głównie z borów sosnowych , dębowych i nielicznych brzozowych ^[1][2]. Obecnie mocno zniszczony na skutek rabunkowej eksploatacji^[2][1].

Pomnik ostatniej turzycy w Jaktorowie

Obecnie kompleks Puszczy Jaktorowskiej zajmuje niewielki obszar^[2], dawniej jednak był bardzo rozległy. W XV wieku puszcza zajmowała ok. 900 km² ^[3] i była ulubionym miejscem polowań książąt mazowieckich, a następnie królów polskich^[3]. Razem z Puszczą Bolimowską i Puszczą Korabiewską do XVI wieku tworzyła jednolity obszar leśny, łączący się z Puszczą Kampinoską ^[4]. Obecnie powierzchnia zajmowana przez Puszczę Jaktorowską skurczyła się do ok. 200 km²^[5].

Od początku XV wieku była główną ostoją turów , chronioną na mocy prawa królewskiego^[2]. Tu też, w 1627 roku, padła, z przyczyn naturalnych, ostatnia samica tego gatunku^[1][2]. Wydarzenie to upamiętnia pomnik w Jaktorowie , odsłonięty w roku 1972 ^[1][2].

Przypisy