Prąd zatokowy

Temperatura powierzchni północno-zachodniego Atlantyku . Ameryka Północna ma kolor czarny i ciemnogranatowy, a Prąd Zatokowy - czerwony

Prąd Zatokowy (także Golfsztrom, Golfstrom) – powierzchniowy prąd morski północnego Atlantyku .

System Prądu Zatokowego jest wyjątkowo skomplikowany co utrudnia jego precyzyjne opisanie. Golfsztrom stanowi sieć prądów, których położenie może się zmieniać i które mogą pojawiać się i znikać wraz z upływem czasu^[1]. W wąskim znaczeniu, Golfsztrom bierze swój początek z połączenia Prądu Florydzkiego z Prądem Antylskim u wschodnich wybrzeży Stanów Zjednoczonych, w pobliżu przylądka Hatteras w Karolinie Północnej i płynie z prędkością około 9 km/h łukiem w kierunku północno-wschodnim do wybrzeży Nowej Fundlandii w Kanadzie , które omija z południowego wschodu. W tym rejonie zwanym deltą Golfsztromu bifurkuje . Główna część wód Golfsztromu kieruje się na południowy wschód, część zaś jako Prąd Północnoatlantycki płynie w kierunku Wielkiej Brytanii . Tam wody Prądu Północnoatlantyckiego oddają ciepło atmosferze , ogrzewając Europę (także jako np. Prąd Norweski ).

Niektóre źródła twierdzą, że Prąd Zatokowy ma swój początek w Zatoce Meksykańskiej . Czasami Golfsztrom definiuje się jeszcze szerzej jako połączenie prądów: Florydzkiego, Zatokowego, Północnoatlantyckiego i Norweskiego, stąd powszechne mniemanie, że Golfsztrom jest prądem ciepłym.

Golfsztrom ma znaczący wpływ na klimat terenów lądowych w jego pobliżu^[2]. Golfsztrom transportuje ciepłe wody, które potem jako Prąd Północnoatlantycki dostają się w okolice Europy. Zimą powietrze nad oceanem położonym na zachód od wybrzeży Norwegii jest średnio o ponad 22 stopnie Celsjusza cieplejsze niż powietrze na podobnych szerokościach geograficznych , co jest jedną z największych anomalii tego typu na Ziemi ^[2].

Źródła

• Prądy Morskie , Akademia Morska w Gdyni (pl)
• Gyory J., et al. The Gulf Stream , Ocean Surface Currents (en)

Przypisy