Związek Koryncki, nazywany czasem Związkiem Helleńskim - porozumienie grupy państw greckich, uczestników kongresu w Koryncie (który odbył się w dwóch posiedzeniach), zwołanego przez zwycięskiego władcę macedońskiego - Filipa II - w 337 r. p.n.e. po wojnie Macedonii z Atenami i ich koalicjantami.

Sygnatariuszami traktatu pokojowego były wszystkie, poza Spartą , poleis Grecji kontynentalnej, na czele z Atenami oraz niektóre państwa wyspiarskie ( Chios , Eresos na Lesbos ). Ta ugoda weszła do historii pod nazwą Związku Korynckiego, którego rzeczywistym twórcą i hegemonem był król Macedonii - Filip II, narzucając w ten sposób państwom greckim tę strukturę polityczną, aby móc skutecznie kontrolować ich poczynania i de facto pośrednio mieć wpływ na bieg spraw politycznych w Grecji, nie angażując się w drobiazgowe kwestie sporne między nimi, które miał rozstrzygać właśnie Związek.

Warunkami porozumienia były m.in.:

• zachowanie powszechnego pokoju (koine eirene) między wszystkimi uczestnikami traktatu,
• zakaz występowania przeciw królowi Macedonii Filipowi II i jego następcom,
• zakaz ingerencji w sprawy ustrojowe innych państw,
• występowanie zbrojne przeciwko naruszającym porozumienie po uprzedniej decyzji hegemona związku i rady związku - synedrionie - która to instytucja była nowatorskim rozwiązaniem, będącym ciałem grupującym przedstawicieli każdego członkowskiego państwa greckiego w liczbie proporcjonalnej do swej wielkości.

Na drugim posiedzeniu założycielskim związku (jesienią 337 r. p.n.e.), podjęto również uchwałę o rozpoczęciu wojny z Persją , którą miał poprowadzić Filip II król Macedonii.