Procedura współdecydowania – (art. 251 TWE) najczęściej stosowana procedura stanowienia prawa we
Wspólnocie Europejskiej
, która jako jedyna z pozostałych (proc. zgody, współdecydowania, współpracy, konsultacji) nadaje Parlamentowi Europejskiemu kompetencje prawodawcze równe Radzie Unii Europejskiej. Procedura ta jest wykorzystywana zwykle we wszystkich obszarach ustawodawstwa z wyjątkiem rolnictwa, rybołówstwa, podatków, polityki handlowej, pomocy państwa, polityki gospodarczej, konkurencji i Unii Gospodarczej i Walutowej.
Składa się z trzech etapów: pierwszego czytania, drugiego czytania, trzeciego czytania połączonego z postępowaniem pojednawczym. Może zakończyć się po każdym z tych trzech etapów, jeśli
Rada
i
Parlament
osiągną porozumienie.
Jeśli po pierwszym czytaniu
Rada
zaakceptuje wszystkie poprawki
Parlamentu
lub
Parlament
nie zgłosi żadnych poprawek,
Rada
może przyjąć dany akt prawny. Wtedy procedura kończy się po pierwszym czytaniu. Jeśli występują rozbieżności,
Rada
ogłasza tzw. wspólne stanowisko, które trafia do drugiego czytania w
Parlamencie
.
Od chwili ogłoszenia przez
Radę
wspólnego stanowiska,
Parlament
ma trzy (w wyjątkowych wypadkach cztery) miesiące na jego przyjęcie, odrzucenie lub poprawienie. W przypadku przekroczenia terminu, dany akt legislacyjny uznaje się za przyjęty. Do odrzucenia wspólnego stanowiska lub wprowadzenia do niego poprawek potrzebna jest bezwzględna większość głosów. Art. 62 Regulaminu PE ogranicza poprawki do takich, których celem jest:
- przywrócenie w całości lub w części stanowiska
Parlamentu
z pierwszego czytania lub
- osiągnięcie kompromisu pomiędzy
Radą
a
Parlamentem
lub
- zmianę tych elementów wspólnego stanowiska, które nie zostały zamieszczone w pierwotnym projekcie lub
- uwzględnienie nowego faktu lub sytuacji prawnej.
Nowe prawo zostaje przyjęte, jeśli
Rada
przyjmie poprawki
Parlamentu
. Jeśli poprawki
Parlamentu
zostaną odrzucone, zwołuje się tzw. komitet pojednawczy (koncyliacyjny).
W skład komitetu pojednawczego wchodzi 27 delegatów
Rady
oraz 27 delegatów
Parlamentu
. Jego celem jest wypracowanie kompromisowej wersji tekstu legislacyjnego. Jeśli kompromis nie zostanie wypracowany lub zostanie odrzucony przez
Parlament
w trzecim czytaniu, akt legislacyjny nie zostaje przyjęty.
Linki zewnętrzne
