Prawo okresowości pierwiastków chemicznych zostało sformułowane przez Dymitra Mendelejewa w roku 1869 . Stwierdził on, że:

właściwości pierwiastków są periodycznie zależne od ich mas atomowych .

Nie zawarł jednak w swoim prawie określenia długości tych okresów. Swoje założenia Mendelejew opierał na prawie triad J. W. Doebereinera i prawie oktaw A. R. Newlandsa. Odkrycie Mendelejewa było punktem zwrotnym w rozwoju chemii , dając możliwość przewidywania właściwości nieodkrytych jeszcze pierwiastków. Prawo okresowości było podstawą zbudowania układu okresowego pierwiastków .

Dzisiaj prawo okresowości brzmi:

pierwiastki chemiczne ułożone zgodnie ze wzrastająca liczbą atomową wykazują okresowe powtarzanie się właściwości.

Prawo okresowości jest podstawą konstrukcji układu okresowego . W czasach Mendelejewa nie było logicznego uzasadnienia tego prawa. Dopiero po odkryciu struktury atomu nabrało ono fizycznego znaczenia. Współcześnie wiadomo, że numer okresu odpowiada numerowi powłoki walencyjnej atomu. Liczba pierwiastków w jednym okresie wynika z liczby orbitali na powłoce walencyjnej, z których każdy może być wypełniony maksymalnie dwoma elektronami . Orbitale te są zapełniane wg następującego schematu:

1. okres 1s 2 pierwiastki
2. okres 2s 2p 8 pierwiastków
3. okres 3s 3p 8 pierwiastków
4. okres 4s 3d 4p 18 pierwiastków
5. okres 5s 4d 5p 18 pierwiastków
6. okres 6s 4f 5d 6p 32 pierwiastki
7. okres 7s 5f 6d 7p 32 pierwiastki