Powieka (
łac.
palpebra) - występujący u
kręgowców
ruchomy, umięśniony
fałd
skórny okrywający i chroniący
oko
.
Do powieki górnej przyczepia się
ścięgno
mięśnia
dźwigacza powieki górnej
, który odpowiada za jej ruchy.
Budowa histologiczna
Warstwy podczas kierowania się od przodu ku tyłowi:
Strukturą utrzymującą prawidłowy szkielet powieki jest tarczka (łac. tarsus), czyli płytka o grubości około 1 mm zbudowana z tkanki łącznej włóknistej. W jej wnętrzu znajdują się
gruczoły łojowe
i
gruczoły potowe
, których wydzielina uchodzi na brzeg powieki. Tarczka powieki górnej jest większa niż dolnej.
Od strony wewnętrznej powieka wysłana jest
spojówką
. Z brzegu występują krótkie, sztywne włosy ułożone w 2 lub 3 rzędy -
rzęsy
- do których torebek uchodzą ujścia wspomnianych gruczołów.
Obecna po stronie przyśrodkowej wyniosłość (tzw. brodawka łzowa) to miejsce ujścia kanalika łzowego (zobacz też: aparat łzowy).
Funkcja
Powieki stanowią ochronę
gałki ocznej
przed
urazami
i regulują dopływ światła do
oka
. Ich funkcją jest również rozprowadzanie na powierzchni gałki ocznej
cieczy łzowej
.
Dotknięcie spojówki powoduje powstanie odruchu spojówkowego zamykającego powieki (
łuk odruchowy
- część dośrodkowa to
nerw oczny
, natomiast odśrodkowa to
nerw twarzowy
).
Bibliografia
- Histologia. Kazimierz Ostrowski. Warszawa 1995, wydawnictwo PZWL. Strona 833.
Zobacz też
