Położenie obwodu baranowickiego na mapie BSRR w 1940 r.
Położenie obwodu baranowickiego na mapie BSRR w 1944 r.
Obwód baranowicki (
biał.
Баранавіцкая вобласць[1],
ros.
Барановичская область) – jednostka administracyjna istniejąca w latach 1939–1954 (de facto: 1940–1941, 1944–1954) utworzona na terenie dawnego
województwa nowogródzkiego
.
Historia
Obwód został utworzony w wyniku dekretu Prezydium Rady Najwyższej
Białoruskiej SRR
"O obwodach i centrach obwodowych Zachodniej Białorusi"[2] z 19 listopada 1939. Obwód obejmował tereny
województwa nowogródzkiego
. Dzień później KC
KP(b)B
wydała postanowienie "o podziale administracyjnym na terenie zachodnich obwodów Białorusi"[3] w wyniku którego w skład obwodu weszło 9 powiatów przedwojennej Polski:
baranowicki
,
nowogródzki
,
słonimski
,
szczuczyński
,
lidzki
,
nieświeski
,
stołpecki
,
wołożyński
i
grodzieński
(dwa ostatnie: częściowo).
Na początku 1940 wprowadzono nowy podział na rejony, których utworzono 26.
Od 1941 do 1944 obszar Nowogródczyzny znajdował się pod okupacją niemiecką i należał do
Generalnego Komisariatu Wschód
. Po ponownym zajęciu tych ziem przez
Armię Czerwoną
w 1944 część terytorium reaktywowanego obwodu (m.in. rejony:
lidzki
,
szczuczyński
i
mostowski
), przekazano nowoutworzonemu
obwodowi grodzieńskiemu
, a część (rejony:
iwiejski
,
juraciszkański
i wołożyński) –
mołodeckiemu
.
W 1952 w skład obwodu wchodziły następujące rejony:
8 stycznia 1954 obwód został zlikwidowany, a jego rejony włączone w skład obwodów:
brzeskiego
i
mińskiego
.
Przypisy
- ↑ Wg taraszkiewicy zakazanej w
ZSRR
: Баранавіцкая вобласьць
- ↑ W oryginale: Пра вобласьці і абласныя цэнтры Заходняй Беларусі i Об областях и областных центрах Западной Белоруссии
- ↑ Аб адміністрацыйным падзеле на тэрыторыі заходніх абласьцей БССР; Об администрацвном делении на территории западных областей БССР
Źródła
