Portret Chopina
Portret ChopinaDelacroix, szkic do obrazu, 1838 Hipotetyczna współczesna rekonstrukcja obrazu Portret Chopina – obraz wykonany ok. 1838 przez
Eugène'a Delacroix
, obecnie znajdujący się w zbiorach paryskiego
Luwru
. Portret jest częścią nigdy nieukończonego obrazu Chopin i George Sand, który w XIX wieku został rozcięty. Drugi fragment, przedstawiający
George Sand
, znajduje się w zbiorach Ordrupgaard-Museum w Kopenhadze. Jest to zapewne najbardziej znany portret
Fryderyka Chopina
[1]. ObrazDokładna data oraz okoliczności powstania podwójnego portretu Sand i Chopina nie są znane. Do śmierci malarza płótno pozostawało w jego pracowni, po czym przeszło w ręce rodziny Duttileux. W 2. połowie XIX wieku (dokładna data nie jest znana[2]) przedstawienia George Sand i Chopina zostały z obrazu wycięte, a następnie sprzedane[3]. Właścicielem portretu Chopina był pianista Auguste-François Marmontela, którego syn Antonin[4] przekazał dzieło Luwrowi w 1907[5]. Po wycięciu z całości kompozycji wizerunek Chopina sprawia wrażenie samodzielnego portretu, skupiającego na sobie całą uwagę widza. Pianista ukazany jest w trzech czwartych, na ciemnym tle, w ciemnym ubraniu i z zaczesanymi do tyłu bujnymi włosami. Widoczne są ślady pędzla (dzieło jest nieukończone). W zbiorach Luwru zachował się ogólny szkic do obrazu, z którego wynika, iż pierwotnie postać Sand znajdowała się z lewej strony, a Chopina z prawej, przy fortepianie[6]. Sand słucha gry Chopina z półprzymkniętymi oczami i skrzyżowanymi rękami, jedną dłonią wybijając rytm. Delacroix a ChopinDokładna data pierwszego spotkania Chopina i Delacroix nie jest znana[7][8], ale przypuszczalnie miało ono miejsce w 2. połowie lat 30. XIX wieku[9]. Pierwszy dowód tej przyjaźni – albo przynajmniej znajomości – pochodzi z korespondencji z 1838[10], w której Chopin zwrócił się do Delacroix z prośbą o przechowanie jego fortepianu. Pierwsza wzmianka na temat polskiego kompozytora w dzienniku Delacroix pojawiła się później, 28 stycznia 1847, z okazji obiadu u znajomej George Sand, Madame Marliani[7]. Między Chopinem i Delacroix nawiązała się przyjaźń, oceniana przez współczesnych badaczy jako "najszczersza"[8]. Delacroix miał być jednym z niewielu prawdziwych przyjaciół Chopina[8]. Malarz interesował się muzyką (w dzieciństwie uczył się gry na skrzypcach); nie jest jednak pewne, czy kompozytor interesował się sztuką. Jak wynika z zapisku Sand (którego prawdziwość jest współcześnie kwestionowana), Chopin kompletnie nie znał się na malarstwie czy rzeźbie[11]. W 1842 George Sand zaprosiła swoich znajomych, w tym Chopina i Delacroix, a także np.
Ferenca Liszta
, do swojej posiadłości w
Nohant
. Z tego okresu pochodzą dwa listy do Perreta, w których Delacroix wzmiankował Chopina. W liście z 22 czerwca Delacroix pisał: Widziałem się sam na sam z Chopinem, którego bardzo kocham, a który jest człowiekiem rzadkiej dystynkcji; to najprawdziwszy artysta, jakiego kiedykolwiek spotkałem. Jest jednym z tych niewielu, których można podziwiać i czcić[12]. Przyjaźń obu artystów trwała do końca życia Chopina, aczkolwiek Delacroix nie był obecny przy jego śmierci, gdyż przebywał wówczas poza Paryżem. Na jego pogrzebie niósł wraz z Aleksandrem Czartoryskim, Augustem Franchomme'em i Gutmannem końce całunu. Malarz stanął na czele komitetu budowy pomnika Chopina, odsłoniętego w 1850 na
cmentarzu Père-Lachaise
[13]. Przypisy- ↑ The age of Chopin: interdisciplinary inquiries, red. H. Goldberg, Indiana University Press, 2004, s. 22.
- ↑ Luwr podaje przedział lat 1863–1874 (
opis dzieła w bazie muzeum
), a publikacja Delacroix, Hachette, 1963, s. 161 wymienia rok 1889.
- ↑ The age of Chopin: interdisciplinary inquiries, red. H. Goldberg, Indiana University Press, 2004, s. 24.
- ↑ Chopin: pianist and teacher as seen by his pupils, Cambridge 1989, s. 131 (dostępne na
books.google.pl
).
- ↑
Obraz w bazie dzieł Luwru
- ↑ The age of Chopin: interdisciplinary inquiries, red. H. Goldberg, Indiana University Press, 2004, s. 23.
- ↑ 7,0 7,1 G. Jean-Aubry, A Music-Lover of the Past: Eugène Delacroix, "The Musical Quarterly", t. 6, nr 4 (październik 1920), s. 486.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 A. Chybiński, Fryderyk Chopin i Eugeniusz Delacroix, "Przewodnik Naukowy i Literacki. Dodatek do "Gazety Lwowskiej" r. 35, nr 7, 1907, s. 595.
- ↑ B. Jobert, Delacroix, Gallimard, 1997, s. 33.
- ↑ A. Chybiński, Fryderyk Chopin i Eugeniusz Delacroix, "Przewodnik Naukowy i Literacki. Dodatek do "Gazety Lwowskiej" r. 35, nr 7, 1907, s. 596.
- ↑ The age of Chopin: interdisciplinary inquiries, red. H. Goldberg, Indiana University Press, 2004, s. 32.
- ↑ Cytat za: A. Chybiński, Fryderyk Chopin i Eugeniusz Delacroix, "Przewodnik Naukowy i Literacki. Dodatek do "Gazety Lwowskiej" r. 35, nr 7, 1907, s. 597.
- ↑ A. Chybiński, Fryderyk Chopin i Eugeniusz Delacroix, "Przewodnik Naukowy i Literacki. Dodatek do "Gazety Lwowskiej" r. 35, nr 7, 1907, s. 600-601.
Bibliografia- A. Chybiński, Fryderyk Chopin i Eugeniusz Delacroix, "Przewodnik Naukowy i Literacki. Dodatek do "Gazety Lwowskiej" r. 35, nr 7, 1907, s. 589-601; r. 35, nr 8, 1907, s. 692–698 (dostępne na
wbc.poznan.pl (nr 7)
i
(nr 8)
).
- G. Jean-Aubry, A Music-Lover of the Past: Eugène Delacroix, "The Musical Quarterly", t. 6, nr 4 (październik 1920), s. 478–499 (dostępne na
jstor.org
).
- The age of Chopin: interdisciplinary inquiries, red. H. Goldberg, Indiana University Press, 2004 (dostępne na
books.google.pl
).
Literatura dodatkowa - P. Ettinger, Portret Chopina i George Sand [pędzla Delacroix], "Wiadomości Literackie" nr 13, 1927, s. 2.
- M. Idzikowski, B.E. Sydow, Portret Chopina. Antologia ikonograficzna, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1963 (seria Biblioteka Chopinowska t. 10).
- M. Piechal, O portretach Chopina, "Prosto z Mostu" nr 57/58, 1937, s. 5.
- Portrety Chopina, "Praca" nr 8, 1910, s. 231-233.
- B.E. Sydow, Chopin i Delacroix. (Historia jednego portretu), "Kwartalnik Muzyczny" nr 26/27, 1949, s. 15-26.
- P. Witt, Pędzel i nożyce. [Historia portretu George Sand i Chopina], "Sztuka" nr 1, 1980, s. 50-52.
- J. Waldorff, Ile wzruszeń!...[Portrety George Sand i Fryderyka Chopina pędzla E. Delacroix w Warszawie. 60-lecie Opery Poznańskiej]. Muzyka łagodzi obyczaje, "Polityka" nr 49, 1979, s. 10.
- T. Zwierko, Spotkanie po latach. [Chopin i George Sand: portrety E. Delacroix w TiFC], "Zwierciadło" nr 1, 1980, s. 16-17.
Inne hasła zawierające informacje o "Portret Chopina":
Wittenberga
...
Szkoła Rycerska
...
Hector Berlioz
...
Vincenzo Bellini
...
Baldassare Castiglione
...
David Garrick
...
Zygmunt III Waza
...
Adam Naruszewicz
...
Kornel Ujejski
...
1977
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Portret Chopina":
213 Polska kultura, sztuka i nauka dwudziestolecia międzywojennego (plansza 15)
...
Transport i łączność (plansza 18)
...
029. Liberalizm i tolerancja Woltera (plansza 7)
...
|