|
|
|
Polityka otwartych drzwi
Polityka otwartych drzwi (ang. Open Door Policy) – nazwa polityki Stanów Zjednoczonych wobec Chin na początku XX wieku.
Zasady polityki otwartych drzwi zostały po raz pierwszy sformułowane 6 września 1899 roku przez sekretarza stanu Johna Haya w notach skierowanych do mocarstw walczących o podział stref wpływów w Chinach. Stany Zjednoczone, które nie brały udziału w wojnach opiumowych i nie były wcześniej zainteresowane tworzeniem własnych koncesji w Chinach, po aneksji Hawajów i zwycięstwie w wojnie z Hiszpanią zdominowały Pacyfik i postanowiły podjąć ekspansję na rynki dalekowschodnie. W swoich notach Hay wysunął trzy postulaty: aby poszczególne mocarstwa nie naruszały w swoich strefach wpływów interesów innych państw, wprowadzenie jednolitych stawek celnych i nieprowadzenie dyskryminacji handlowej wobec innych mocarstw. Miało to zapewnić Stanom Zjednoczonym równe możliwości ekspansji ekonomicznej w Chinach, bez konieczności uzyskiwania własnej strefy wpływów. Postulaty amerykańskiej polityki otwartych drzwi zostały bez większych zastrzeżeń przyjęte pozytywnie przez wszystkie państwa z wyjątkiem Rosji.
Pełną realizację polityki otwartych drzwi umożliwił wybuch powstania bokserów. 3 lipca 1900 roku Hay ogłosił oficjalnie założenia polityki amerykańskiej wobec Chin, opierające się na zasadach niepodzielności chińskiego terytorium i równości wszystkich państw w handlu. Postulaty te zostały uwzględnione w protokole z 7 września 1901 roku, kończącym interwencję obcych wojsk w Chinach.
Po utworzeniu Republiki Chińskiej w 1911 roku Stany Zjednoczone dążyły do utrzymywania polityki otwartych drzwi i sprzeciwiały się próbom stworzenia nowych układów w relacjach z Chinami, m.in. starając się zablokować japońskie dążenia do narzucenia Chinom hegemonii poprzez porozumienie Lansing-Ishii z 1917 roku. Zasady polityki otwartych drzwi zostały także zawarte w traktacie waszyngtońskim z 1922 roku, jako gwarancja niepodległości Chin i zabezpieczenie przed imperialistycznymi dążeniami Japonii. Traktat waszyngtoński zdefiniował także politykę otwartych drzwi jako wielostronną, rozszerzając ją poza mocarstwa z końca XIX wieku.
Polityka otwartych drzwi załamała się w 1931 roku, po zajęciu przez Japończyków Mandżurii. Stany Zjednoczone ograniczyły się wówczas jedynie do oficjalnego oprotestowania japońskiej agresji, natomiast brak zdecydowanych kroków ze strony amerykańskiej umożliwił Japończykom złamanie dotychczasowej równowagi sił w Chinach i zasady integralności ich terytorium.
Inne hasła zawierające informacje o "Polityka otwartych drzwi":
Sztuka
...
Brno
...
Wiktor Sukiennicki
...
1972
...
Wittenberga
...
Nowa Polityka Ekonomiczna
...
Pokój
...
Jura
...
Nowa Anglia
...
Kopiec Kościuszki
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Polityka otwartych drzwi":
203 Okres międzywojenny na świecie. Postęp techniczny i kryzys gospodarczy (plansza 6)
...
203 Okres międzywojenny na świecie. Postęp techniczny i kryzys gospodarczy (plansza 12)
...
204 Kryzys europejskiej myśli demokratycznej (plansza 14)
...
|
|
|
|
