Pochrzyn chiński
Systematyka [1]
Domena :	eukarionty
Królestwo :	rośliny
Klad :	rośliny naczyniowe
Klad :	Euphyllophyta
Klad :	rośliny nasienne
Klasa :	okrytonasienne
Klad :	jednoliścienne
Rząd :	pochrzynowce
Rodzina :	pochrzynowate
Rodzaj :	pochrzyn
Gatunek :	pochrzyn chiński
Nazwa systematyczna
Dioscorea polystachya Turcz. Bull. Soc. Imp. Naturalistes Moscou 10(7):158. 1837
Synonimy
Dioscorea batatas Decne.. Dioscorea decaisneana Carrière, Dioscorea opposita auct.[2]

Bulwa

Pochrzyn chiński, jams chiński, chiński ziemniak (Dioscorea polystachya Turcz.) – gatunek rośliny z rodziny pochrzynowatych (Dioscoreaceae). Pochodzi z Azji Wschodniej (Chiny, Japonia, Korea), rozprzestrzenił się też w innych regionach o klimacie tropikalnym^[2].

Morfologia

Łodyga

Pnącze o pędach owijających się wokół podpór i osiągających długość do 8 m.

Liście

Sercowate, ciemnozielone.

Kwiaty

Kwiaty dwupienne , drobne, o zapachu cynamonowym. Mają żółtawy kolor i składają się z 6-działkowego (po 3 w 2 okółkach) okwiatu o działkach zrośniętych u nasady. Kwiaty żeńskie 1-słupkowe i rzadko wyrastające na gałązkach, męskie 6-pręcikowe zebrane w groniaste kwiatostany.

Owoc

3-skrzydlata torebka zawierająca uskrzydlone nasiona.

Część podziemna

Zawierające dużo skrobii bulwy .

Zastosowanie

• Roślina uprawna – jadalne bulwy i owoce, uprawiana także w Polsce. Wymaga bardzo ciepłych, słonecznych i wilgotnych stanowisk.

Zastosowanie

• Bulwy dziko rosnących pochrzynów były spożywane w czasach głodu. Są jadalne po upieczeniu lub ugotowaniu. Z wysuszonych bulw otrzymuje się też mączkę, która jest gorzka w smaku, ale można ją pozbawić gorzkiego smaku przez wypłukanie w wodzie.
• Pochrzyny dobrze się przechowują, dlatego były one głównym składnikiem diety na statkach przewożących niewolników z Afryki Zachodniej . Chroniły one przed szkorbutem , choć posiadają stosunkowo niewiele witaminy C .
• Jest uprawiany (również w Polsce) jako roślina ozdobna. Ze względu na klimat może być u nas uprawiany jako roślina jednoroczna. W ciągu jednego sezonu wegetacyjnego jego pędy osiągają u nas długość do 2 m.

Przypisy

Bibliografia