Zdjęcie satelitarne Pjongjangu
Pjongjang (znany w Polsce również w błędnej[2] transkrypcji z
języka rosyjskiego
jako Phenian;
kor.
평양 P'yǒngyang;
hancha
平壤, w języku koreańskim nazwa oznacza płaski teren) – stolica Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (
Korei Północnej
), położona w zachodniej części kraju, na nizinie nadmorskiej, na wysokości ok. 85 m n.p.m., nad rzeką
Taedong-gang
, ok. 50 km od jej ujścia do
Zatoki Zachodniokoreańskiej
(
Morze Żółte
). Główny ośrodek gospodarczy i naukowo-kulturowy kraju. Miasto znajduje się mniej więcej w odległości 100 km od granicy z Koreą Południową (
DMZ
).
Historia
Jedno z najstarszych miast Korei – założone w 1122 r. p.n.e. Istniało wtedy niewielkie osiedle (obecna dzielnica Rangnang). W latach
427
–
668
stolica królestwa
Kogurjo
. Następnie zostało zniszczone przez najazd wojsk chińskich. W okresie 918-1392 Pjongjang pełnił funkcję koreańskiej stolicy. W
1592
-1593 przejściowo zajęty przez Japończyków. Od
XVII wieku
centrum polityczne i kulturalne północno-zachodniej Korei. W roku 1627 Pjongjang został zdobyty po raz kolejny i spalony przez wojska chińskie. W czasie wojny chińsko-japońskiej w latach 1894-95 został poważnie zniszczony. Odbudowano go w latach
1910
–45 podczas okupacji japońskiej. Zajęty w
1945
r. przez Armię Czerwoną. Od
1948
stolica Korei Północnej. W trakcie wojny koreańskiej (1950-1953) miasto przechodziło z rąk do rąk, ostateczna inwazja Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej zadecydowała o przyznaniu miasta Pjongjang Korei Północnej. Poważne zniszczenia zabudowy w połączeniu z odpowiednimi czynnikami politycznymi zaowocowały planem Kim Ir Sena o budowie modelowego miasta socjalistycznego Pjongjang.
Miasto specjalne Pjongjang: modernizacja
Przywódca KRLD,
Kim Ir Sen
od czasów zakończenia
wojny koreańskiej
marzył o gruntownej przebudowie stolicy według swojej koncepcji, jednak młode jeszcze państwo Kima miało w latach 1953-1978 ważniejsze sprawy niż budowę "propagandowej metropolii". Sytuacja zmieniła się gdy w drugiej połowie lat siedemdziesiątych Korea Północna otrzymała pomoc finansową pochodzącą z
Chin
i
ZSRR
. Ogromny zastrzyk gotówki spowodował, iż odsunięte na bok plany niemłodego już Kim Ir Sena oraz marzenia jego syna, następcy
Kim Dzong Ila
powróciły. Tym razem plany były bardziej realne, na zlecenie Kima seniora Kim Dzong Il sposobiący się do przejęcia władzy po śmierci ojca powołał sztab przygotowawczy składający się z najlepszych "marksistowskich myślicieli" KRLD oraz najlepszych
architektów
. Stworzyli oni projekt przestrzenny, makietę przyszłego miasta Pjongjang dokładnie według wskazówek Kim Ir Sena.
Projekt
został ostatecznie zakończony w 1979 roku. Miasto było budowane w latach 1979-1982 ukończone zostało 15 kwietnia 1982 roku zaś oficjalne otwarcie nastąpiło 1 maja 1982 r. Jeszcze przed otwarciem obaj Kimowie w towarzystwie doradców przeprowadzili wizytację ukończonego już miasta Pjongjang. Stolica przeznaczona została dla 3 mln mieszkańców, przeciętne mieszkanie składało się z dwóch pomieszczeń mieszkalnych (saloniku i małej sypialni) oraz niewielkiej kuchni, całe wyposażenie meble i inne gabaryty były od razu dostarczane do mieszkań bez wiedzy przyszłych lokatorów, mieszkańcy przybywając do Pjongjang mogli zabrać tylko najpotrzebniejsze bagaże, natomiast całe wyposażenie czekało już na nich w domach.
Samo miasto Pjongjang wyróżnia właściwie tylko modelowe śródmieście. Poza typowymi charakterystycznymi elementami
propagandowymi
znajdują się tam również: największy łuk triumfalny na świecie,
mauzoleum
Kim Ir Sena,
muzeum
rewolucji koreańskiej a tuż przed nim olbrzymi pomnik Wielkiego Przywódcy Towarzysza Prezydenta Kim Ir Sena - ojca narodu, modelowy
port lotniczy w Sunanie
,
dworzec
kolejowy,
uniwersytet
Kim Ir Sena, nigdy nie ukończony
hotel
w kształcie
piramidy
- Ryugyong Hotel, charakterystyczny
pomnik
ideologii
KRL-D -
Pomnik Dżucze
wieża ku czci
idei
Dżucze
. U podnóży tego 170-
metrowego
pomnika znajduje się 30 metrowy pomnik trzech ludzi z symbolami idei Dżucze
sierp
- rolnictwo,
młot
- przemysł,
pióro
- sfera intelektualna, a po przeciwnej stronie znajduje się natomiast
plac
Kim Ir Sena miejsce wszystkich świąt i wielkich defilad wojskowych tuż obok znajduje się Ludowa
Biblioteka
Narodowa. Nieopodal natomiast stoi pałac dzieci Magyongdaye (będący wielkim domem kultury), na sztucznej wyspie na
rzece
Taedong-gang
widnieje imponujący
stadion
na którym odbywają się wszystkie prywatne przedstawienia dla przywódcy, a także masowe uroczystości. Koreańczycy twierdzą, że trybuny tego stadionu mogłyby pomieścić nawet 150 tysięcy widzów. Niedaleko znajduje się
stadion Kim Ir Sena
- arena wszystkich sportowych zmagań reprezentantów Korei Północnej. Tuż obok
miasta
znajduje się niewielka
wioska
Magyongdae, która jest rodzinną wioską Kim Ir Sena.
Podział administracyjny
Pjongjang podzielony jest na 19 dzielnic ("Kuyŏk") i 4 powiaty ("Kun").
- Chung-guyŏk (중구역; 中區域)
- P'yŏngch'ŏn-guyŏk (평천구역; 平川區域)
- Pot'onggang-guyŏk (보통강구역; 普通江區域)
- Moranbong-guyŏk (모란봉구역; 牡丹峰區域)
- Sŏsŏng-guyŏk (서성구역; 西城區域)
- Sŏn'gyo-guyŏk (선교구역; 船橋區域)
- Tongdaewŏn-guyŏk (동대원구역; 東大院區域)
- Taedonggang-guyŏk (대동강구역; 大同江區域)
- Sadong-guyŏk (사동구역; 寺洞區域)
- Taesŏng-guyŏk (대성구역; 大城區域)
- Man'gyŏngdae-guyŏk (만경대구역; 萬景臺區域 także pisane 萬景台區域)
- Hyŏngjesan-guyŏk (형제산구역; 兄弟山區域)
- Ryongsŏng-guyŏk (룡성구역; 龍城區域)
- Samsŏk-guyŏk (삼석구역; 三石區域)
- Sŭngho-guyŏk (승호구역; 勝湖區域)
- Ryŏkp'o-guyŏk (력포구역; 力浦區域)
- Rakrang-guyŏk (락랑구역; 樂浪區域)
- Sunan-guyŏk (순안구역; 順安區域)
- Ŭnjŏng-guyŏk (은정구역; 恩情區域)
- Chunghwa-gun (중화군; 中和郡)
- Kangnam-gun (강남군; 江南郡)
- Kangdong-gun (강동군; 江東郡)
- Sangwŏn-gun (상원군; 祥原郡)
Przemysł
- maszynowy
- środków transportu
- chemiczny
- petrochemiczny
- włókienniczy
- materiałów budowlanych
- porcelanowy
- spożywczy
Największa w Korei przędzalnia bawełny, rafineria (ropa dostarczana z pobliskiego portu Nampho), elektrownia cieplna i jądrowa. W pobliskim Kangso wydobycie rud żelaza i huta żelaza.
Węzeł komunikacyjny, połączenie kolejowe i drogowe z Chinami i Rosją, port lotniczy w Sunan, metro o długości 32 km.
Akademia Nauk (zał.
1952
), szkoły wyższe (w tym
Uniwersytet
im.
Kim Ir Sena
, założony
1946
)
Klimat
Miasto znajduje się w strefie klimatu umiarkowanego przejściowego z zaznaczonymi wpływami monsunu. Średnia temperatura stycznia -8 °C, lipca 24 °C. Roczna suma opadów to 1000 mm (max w lecie).
Atrakcje
- fragmenty murów obronnych z bramami, m.in.: Chilsongmun (
X
w., nadbudowa początek
XVIII
w.), Pothongmun (
XV
w.), Tedongmun (
XVII
w.), Hjonmumun (pocz.
XVIII
w.), Pubjokru (pocz.
XVII
w.)
- grobowiec króla Tongmjonga z V w.
- pomnik Czhollima – symbol postępu
- Łuk Triumfalny na górze Moran – 4 metry wyższy od paryskiego.
- 170-metrowa
Wieża Idei Dżucze
-
stadion im. 1 Maja
z 1989 r. położony na wyspie Rungna
- Ludowy Pałac Kultury
- dom Wielkiego Wodza – Pałac Kumsusan
- świątynie: Sungin i Sungnjong
-
Ryugyong Hotel
– 330 m wysokości bez iglicy (dla porównania,
PKiN
w
Warszawie
ma 167 m bez iglicy)
- dwie linie
metra
, charakteryzujące się niespotykaną głębokością: 180 i 110 m.
Polska nazwa miasta
Tradycyjna polska nazwa miasta to Phenian -
egzonim
zapożyczony z rosyjskiego (Пхеньян), który z kolei odwzorowuje japoński odczyt tej nazwy. W związku z tym, że nazwa ta była często błędnie wymawiana jako [fenian], a także istniejącym w krajach Europy Środkowej trendem odchodzenia od nomenklatury pochodzenia rosyjskiego,
Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej
21 XI 2006 r. postanowiła przyjąć, jako polski egzonim, nazwę Pjongjang, zaproponowaną przez orientalistów i nawiązującą do wymowy nazwy koreańskiej[3][4].
Zobacz też
Przypisy
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
