Stela zapisana glifami Majów
Kierunek czytania pisma Majów
Majowie
pisali używając
znaków
wyrażającymi nie tylko
dźwięki
, ale przede wszystkim pojęcia (jak rysunki w
rebusach
). Z chwilą gdy poszło w niepamięć znaczenie tych obrazków,
pismo
Majów stało się
szyfrem
prawie niemożliwym do odczytania, tym bardziej, że po wielu wiekach znaki, ulegając licznym przemianom, przestały być podobne do przedmiotów, które pierwotnie wyobrażały. Ewoluowało ono powoli od zapisu hieroglificznego, poprzez zapis
sylabiczny
w kierunku zapisu
głoskowego
.
Przez długi czas za majański odpowiednik
Kamienia z Rosetty
uważano zapiski biskupa
Diego de Landy
, który w swoim dziele Relacion de las cosas de Yucatan podał zestaw znaków uważany przezeń błędnie za alfabet Majów. Dziś wiadomo że notatki de Landy były w dużej mierze błędne. Mimo tego pismo hieroglificzne stosowane przez Majów udało się w dużej części rozszyfrować.
Majowie mieli bogate pismo hieroglificzne, którego znaki przedstawiały między innymi: przedmioty, zwierzęta, bogów. Prostsze znaki służyły do wyrażania
przysłówków
i
przyimków
. Ustawiając je odpowiednio, pisarze zapisywali krótkie zdania. Zapisywali oni ruchy gwiazd, ważne daty, imiona bogów, przepowiednie kapłanów. W ich tekstach można przeczytać o sojuszach, wojnach, małżeństwach między rodami królewskimi, datach śmierci i narodzin. Święte pismo Majów stało się elementem ozdobnym. Litery wykuwano na płytach kamiennych, ołtarzach, schodach itp. Pismem ozdabiano też biżuterię, muszle, kości, wyroby garncarskie, drewniane sufity czy też ściany.
W
2006
roku
archeologowie
ogłosili, że próbka pisma odkryta w San Bartolo (północno-wschodnia
Gwatemala
) jest wyraźnym dowodem na to, że Majowie pisali ponad 2300 lat temu. To kilkaset lat wcześniej niż dotychczas sądzono i 600 lat przed okresem klasycznym cywilizacji, gdy dający się odczytać system pisma wszedł w powszechne użycie.
Linki zewnętrzne
Źródła
- Maria Stern Malowane Księgi dawnych narodów Meksyku wyd. Literackie
Kraków
1980
