Piperazyna
Ogólne informacje
Nomenklatura systematyczna ( IUPAC ):
[1,4]diazynan
Inne nazwy	dietylenodiamina, piperazydyna, heksahydropirazyna
Wzór sumaryczny	C4H10N2
SMILES	C1CNCCN1
Masa molowa	86,14 g / mol
Wygląd	biały proszek o gorzko-słonym smaku
Identyfikacja
Numer CAS	110-85-0
PubChem	4837[1]
Właściwości Gęstość i stan skupienia 1,1 g/cm3 ; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 191 g/kg[2] (25 °C) Temperatura topnienia 106 °C Temperatura wrzenia 146 °C Zasadowość (pKb) pKa1 5,68, pKa2 9,82
Niebezpieczeństwa
Zagrożenia
Żrący Żrący (C)
Zwroty ryzyka	R34, R42/43, R52/53
Zwroty bezpieczeństwa	S(1/2), S22, S26, S36/37/39, S45, S61
Podobne związki
Podobne związki	piperydyna ; morfolina ; dioksan ; pirazyna
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja
ATC	P 02 CB 01
Farmakokinetyka
Wiązanie z białkami osocza i tkanek	60-70%

Piperazyna – organiczny związek heterocykliczny z dwoma heteroatomami azotu w pozycjach 1,4. Szkielet piperazyny występuje w wielu związkach aktywnych biologicznie, między innymi w cząsteczce sildenafilu oraz w szeregu związków psychoaktywnych . Nazwa piperazyny wynika z jej strukturalnego podobieństwa do piperydyny .

Fenotiazynowe pochodne piperazyny charakteryzują się:

• silnym działaniem neuroleptycznym
• silnym działaniem na objawy osiowe schizofrenii ( autyzm , anhedonia , zobojętnienie uczuciowe)
• częstym występowaniem zaburzeń pozapiramidowych ( parkinsonizm , akatyzja , dyskinezy ).

Niektóre leki z tej grupy (tioproperazyna, trójfluoroperazyna) uchodziły za najsilniejsze leki neuroleptyczne stosowane w lecznictwie, najsłabsze z tej grupy (np. perazyna ) są stosowane do dziś.

Przypisy