|
Piotr apostoł
Szymon Piotr - (łac. Petrus, gr. Πέτρος Petros (petros = kamień), aram. כיפא Kefa (kefa = skała) (pontyfikat: 30? – ok. 67) – apostoł, uważany przez Kościół rzymskokatolicki za pierwszego papieża.
Według ewangelii, Szymon, syn Jana, do ok. 30 – rybak z Kafarnaum w Galilei, następnie apostoł, uczeń Jezusa. Święty chrześcijański.
Św. Piotr jest autorem dwóch listów (1. i 2.), włączonych do kanonu Nowego Testamentu.
Główne świeto apostoła Piotra w kościele katolickim przypada 29 czerwca, razem ze świętem apostoła Pawła.
W Nowym Testamencie
Losy Piotra opisują Ewangelie oraz Dzieje Apostolskie.
Wg nich na wezwanie Jezusa Piotr porzucił swój zawód rybaka i został Jego uczniem. Kiedy jako pierwszy uznał Jezusa za Mesjasza, Ten nadał mu imię Piotr (gr. πετρος, aram. Kefa). Piotr został w ten sposób uznany za skałę, na której miał być utworzony Kościół. Następnie Jezus powiedział "I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie". Nawiązując do proroctwa z Izaj.22,19-23: "To mówi Pan do Szebny, zarządcy pałacu: Gdy strącę cię z twego urzędu i przepędzę cię z twojej posady, tegoż dnia powołam sługę mego, Eliakima, syna Chilkiasza. Oblokę go w twoją tunikę, przepaszę go twoim pasem, twoją władzę oddam w jego ręce: on będzie ojcem dla mieszkańców Jeruzalem oraz dla domu Judy. Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu; gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy. Wbiję go jak kołek na miejscu pewnym; i stanie się on tronem chwały dla domu swego ojca." Proroctwo to mówi o strąceniu z urzędu namiestnika Szebny i powołaniu Eliakima, który miał otrzymać klucze jako znak swojej władzy. Jezus nawiązując do tego proroctwa uczynił Piotra swoim namiestnikiem w przywróconym Królestwie Dawida, Kościele. Tak samo jak po Eliakimie nastali kolejni zarządcy pałacu, tak i po Piotrze kolejni papieże.
Jezus przepowiedział mu, że po swoim pojmaniu Piotr wyprze się Go trzykrotnie, co wg Ewangelii potwierdziło się. Podczas pojmania Jezusa usiłował go bronić atakując mieczem jednego z napastników i obcinając mu ucho. Według 21. rozdziału Ewangelii wg św. Jana, Jezus ponownie powierzył Piotrowi opiekę nad swoim Kościołem: "Paś baranki Moje".
Po Zesłaniu Ducha Świętego Piotr przewodził Kościołowi, a z nim jedenastu Apostołów.
Rodzina
Piotr miał żonę i córkę. Andrzej Apostoł był jego bratem.
Pobyt w Rzymie
Pobyt Piotra w Rzymie, negowany przez niektórych badaczy, potwierdzają słowa Piotra z 1 Listu : "Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie" (1 P 5,13 za BT), inne wczesne świadectwa pobytu Św. Piotra w Rzymie to dzieła Ireneusza, Tertuliana, Euzebiusza, Hegezypa, Cypriana, Dionizego, Gajusza, Klemensa Aleksandryjskiego, Orygenesa, Familiana, Ignacego z Antiochii, Klemensa Rzymskiego, a także niektóre apokryfy (np. gnostycka "Apokalipsa Piotra")
Istnieje także legenda mówiąca, że gdy w Rzymie rozpoczęły się prześladowania chrześcijan (za czasów Nerona), Piotr postanowił uciec z miasta. Wówczas ukazał mu się Jezus. Piotr spytał go, dokąd idzie (łac. Quo vadis, Domine?). Jezus miał mu odpowiedzieć "idę do miasta, aby mnie powtórnie ukrzyżowano". Wówczas Piotr zawrócił, a w miejscu tego wydarzenia postawiono kościół. To wydarzenie zawarł Henryk Sienkiewicz w powieści Quo vadis.
Tradycja głosi, że Piotr zginął w Rzymie na Wzgórzu Watykańskim. Zginął męczeńsko na krzyżu (na własną prośbę) głową w dół, ponieważ mówił iż nie jest godzien umrzeć jak Chrystus. Później w tym miejscu postawiono kościół, w którym złożono jego ciało. Dziś w tym miejscu stoi Bazylika św. Piotra.
Spory doktrynalne
Według relacji biblijnej Piotr zmieniał podczas swojego życia zdanie dotyczące literalnego pojmowania części przepisów Prawa Mojżeszowego. Początkowo, Piotr unikał pogan i uważał, że nie mają oni udziału w Ewangelii. Pogląd ten uległ częściowej zmianie dopiero po wizji jaką otrzymał od Boga i po wizycie w domu Korneliusza, kilka lat po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa (Dzieje Apostolskie 10). Kilkanaście lat później apostoł Piotr wraz z innymi członkami kościoła jerozolimskiego przebywał wśród chrześcijan nawróconych spomiędzy pogan w Antiochii, bez okazywania jakiejkolwiek dyskryminacji. Dowiedziawszy się jednak o przybyciu wysłanników apostoła Jakuba, upozorował sytuację, jakoby zachowywał ceremonialną czystość i nie jadał z poganami. Obecny przy tym apostoł Paweł nazwał zachowanie Piotra nagannym i obłudnym oraz publicznie skarcił przełożonego kościoła jerozolimskiego, wygłaszając mu kazanie na temat zbawienia przez wiarę w Chrystusa niezależnie od prawa mojżeszowego (List do Galatów 2:11-21).
Inne hasła zawierające informacje o "Piotr apostoł":
II wiek
...
Biskup
...
Adwentyzm
...
I wiek
...
Kościół jezuitów pw. św. Franciszka Ksawerego w Kownie
...
1972
...
Jonas Basanavičius
...
Diakon
...
1362
...
1361
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Piotr apostoł":
025 Państwo Franków (plansza 15)
...
018. Średniowieczny spór o uniwersalia (plansza 15)
...
131 Powstanie kościuszkowskie i III rozbiór Polski (plansza 8)
...
|
