Artykuł z serii Świadkowie Jehowy
Dzieje
Geneza
Chrześcijaństwo · Restoracjonizm
Historia
Badacze Pisma Świętego
Wierzenia i praktyki
Nauki
Imię Boże · Antytrynitaryzm · Dni ostatnie · Armagedon · Odstępstwo Królestwo Boże · Zbawienie · Dusza
Zebrania
Sala Królestwa · Sala Zgromadzeń Pieśni Królestwa · Modlitwa Wykład publiczny · Studium Strażnicy Teokratyczna szkoła służby kaznodziejskiej Zebranie służby · Zborowe studium Biblii
Szczególne wydarzenia
Kongres · Chrzest Pamiątka śmierci Jezusa Chrystusa
Organizacja i działalność
Struktura organizacyjna
Ciało Kierownicze · Towarzystwo Strażnica Starszy zboru · Sługa pomocniczy Betel · Zbór · Głosiciel · Pionier · Szkoła Gilead Służba Informacji o Szpitalach
Publikacje
Strażnica · Przebudźcie się! Nasza Służba Królestwa Biblia w Przekładzie Nowego Świata
Prezesi Towarzystwa Strażnica
C. T. Russell · J. F. Rutherford N. H. Knorr · F.W. Franz · M. G. Henschel D. A. Adams · M. H. Larson

Pionier − ochrzczony głosiciel Świadków Jehowy , który na działalność ewangelizacyjną przeznacza określoną ilość godzin w miesiącu lub roku (inna nazwa to głosiciel pełnoczasowy)^[1].

Rodzaje służby pionierskiej

• Pionier pomocniczy to głosiciel, który ten rodzaj służby może podjąć od razu po chrzcie na jeden lub kilka miesięcy, a czasami nawet do odwołania. Wypełniając specjalny wniosek zobowiązuje się on do poświęcania na głoszenie przynajmniej 50 godzin w miesiącu. Starsi miejscowego zboru po rozpatrzeniu, czy dany głosiciel spełnia wymagania, mogą zatwierdzić jego wniosek do pomocniczej służby pionierskiej. Pionier taki głosi na terenie swojego zboru .

W Polsce w 2009 roku było przeciętnie 4 033 pionierów pomocniczych ^[2]. Na świecie w 2009 było przeciętnie 304 551 pionierów pomocniczych^[3].

• Pionier stały to głosiciel , który jest w stanie spędzić w działalności kaznodziejskiej minimum 840 godzin w roku i jest przynajmniej sześć miesięcy po chrzcie . Po pozytywnym rozpatrzeniu jego wniosku przez starszych zboru zostaje zamianowany on na pioniera przez biuro oddziału Świadków Jehowy kraju, w którym mieszka. Działalność ewangelizacyjną jako ‘’pionier stały’’ może pełnić na terenie swojego zboru lub na terenie, gdzie są „potrzeby”. Po roku takiej służby pionier ten może zostać zaproszony na specjalne szkolenie – Kurs Służby Pionierskiej .

W Polsce w 2009 roku było przeciętnie 6 816 pionierów stałych^[4] Na świecie w 2009 było przeciętnie 794 317 pionierów stałych^[5].

• Pionier specjalny to głosiciel , który na głoszenie o " Królestwie Bożym " przeznacza 140 godzin w miesiącu. Na pioniera specjalnego zostaje zamianowany przez biuro oddziału Świadków Jehowy kraju, w którym mieszka. Zazwyczaj do tego rodzaju służby pionierskiej zapraszani są doświadczeni pionierzy stali, którzy mogą głosić tam, gdzie ich skieruje biuro oddziału . Kierowani są często na teren, gdzie mogą założyć nowy zbór ; we własnym lub ościennym kraju. Ponieważ większość swojego czasu poświęcają na ewangelizację, toteż nie mogą zarabiać na swoje utrzymanie. Dlatego dostają od Towarzystwa Strażnica skromną zapomogę na pokrycie niezbędnych wydatków^[6].

W Polsce w 2008 roku było ok. 150 pionierów specjalnych^[7]. Na świecie w 1992 było ponad 14 500 pionierów specjalnych^[6].

Historia

Pierwszych pionierów Badacze Pisma Świętego nazywali kolporterami. W Strażnicy Syjońskiej z kwietnia 1881 roku zamieszczono artykuł pt. „Potrzeba 1000 kaznodziejów”, w którym zachęcono osoby nie mające nikogo na utrzymaniu do poświęcania tyle czasu, ile tylko mogą, na działalność kaznodziejską. W roku 1885 liczba kolporterów wynosiła 300 osób. W sprawie wyboru terenu do głoszenia na początku pozostawiano kolporterom pełną swobodę^[8].W 1909roku pionierów było 625 ^[9]. Liczbę 1000 kolporterów przekroczono dopiero w 1914 roku^[10]. Pierwszych pionierów specjalnych Towarzystwo Strażnica zaczęło wysyłać w 1937 roku. Ich zadanie polegało na odtwarzaniu w progach mieszkań wykładów biblijnych z płyt gramofonowych oraz na ponownym odwiedzaniu ludzi i prowadzeniu z nimi rozmów biblijnych . Na początku pionierzy specjalni skupiali się na dużych miastach, gdzie istniały już zbory Świadków Jehowy . Kilka lat później zaczęto kierować pionierów na tereny, gdzie nie było Świadków Jehowy^[6].

Zobacz też

• Kurs Służby Pionierskiej
• Zbiórki do służby polowej
• Głosiciel

Przypisy