|
Pierścienie Urana
Pierścienie UranaSystem pierścieni Urana i jego wewnętrzne satelity Pierścienie Urana -
pierścienie planetarne
, otaczające siódmą planetę
Układu Słonecznego
,
Urana
. Tworzą one rozbudowany system, nie tak złożony jak
pierścienie Saturna
, ale bardziej skomplikowany niż
pierścienie Jowisza
i
Neptuna
. Są jednak bardzo ciemne i niewidoczne z powierzchni Ziemi. Obecnie (
2008
) znanych jest 13 wyraźnych pierścieni planety i kilka słabszych lub niekompletnych pasm pyłu. OdkryciePierwsza sugestia istnienia pierścieni wokół Urana pochodzi z notatek odkrywcy planety,
Williama Herschela
.
22 lutego
1789
r. zapisał on informację o prawdopodobnym pierścieniu, rysując schemat opatrzony komentarzem o jego "lekko czerwonym zabarwieniu". Rysunek i opis całkiem dobrze odpowiada najjaśniejszemu pierścieniowi ε, jednak większość naukowców sądzi że pierścienie Urana są zbyt słabe, aby można je było zaobserwować przez XVIII-wieczne teleskopy[1][2].
Pierścienie planety zostały definitywnie, choć przypadkowo, odkryte
10 marca
1977
roku. Naukowcy z Kuiper Airborne Observatory - James L. Elliot, Edward W. Dunham i Douglas J. Mink zamierzali wykorzystać
zakrycie
jasnej gwiazdy przez Urana do badań nad atmosferą planety, obserwując planetę za pomocą teleskopu umieszczonego na pokładzie samolotu. Bezpośrednio przed i po zakryciu gwiazdy, zaobserwowano niespodziewanie jej pięciokrotne pociemnienie i rozjaśnienie. Jedynym wyjaśnieniem było jej zakrycie przez nieznane wcześniej pierścienie. Dalsze obserwacje pozwoliły odkryć jeszcze cztery słabsze pierścienie.
W
1986
r. sonda
Voyager 2
podczas przelotu przez system Urana sfotografowała pierścienie, ponadto odkrywając jeszcze dwa. Dalsze dwa pierścienie, tworzące zewnętrzną część układu, zaobserwowano w latach 2003-2005 za pomocą
teleskopu Hubble'a
. StrukturaWewnętrzne pierścienie Urana we wzmocnionych kolorach, zdjęcie z sondy Voyager 2 Główne pierścienie planety| Nazwa | Promień orbity (km) | Szerokość (km) |
Głębokość optyczna
| Uwagi |
|---|
| 1986 U2R / ζ | 37 850 – 41 350 | 2 500 - 3 500 | < 10−3 | Położenie niepewne, posiada słabe wewnętrzne przedłużenie | | 6 | 41 837 | 1,6–2,2 | 0,18–0,25 | | | 5 | 42 234 | 1,9–4,9 | 0,18–0,48 | | | 4 | 42 570 | 2,4–4,4 | 0,16–0,30 | | | α | 44 718 | 4,8–10,0 | 0,3–0,7 | | | β | 45 661 | 6,1–11,4 | 0,20–0,35 | | | η | 47 175 | 1,9–2,7 | 0,16–0,25 | Posiada zewnętrzne przedłużenie szerokości ok. 40 km | | γ | 47 627 | 3,6–4,7 | 0,7–0,9 | | | δ | 48 300 | 4,1–6,1 | 0,3–0,6 | Zewnętrzna krawędź w rezonansie z
Kordelią
, posiada wewnętrzne przedłużenie | | λ | 50 023 | 1–2 | 0,1–0,2 | Słaby pierścień pyłowy | | ε | 51 149 | 19,7–96,4 | 0,5–2,5 | Wyraźny, pomiędzy orbitami
księżyców pasterskich
-
Kordelii
i
Ofelii
| | ν | 66 100 – 69 900 | 3 800 | 5,4 × 10−6 | Pomiędzy orbitami
Porcji
i
Rozalindy
, czerwonawej barwy | | μ | 86 000 – 103 000 | 17 000 | 8,5 × 10−6 | Związany z księżycem
Mab
, błękitnej barwy | Przypisy Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Pierścienie Urana":
1977
...
Litosole
...
Tęcza
...
1999
...
Metamer
...
Algebra Boole'a
...
Geometria
...
Topór
...
Architektura romańska
...
Minerał
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Pierścienie Urana":
Lipidy (plansza 13)
...
Układ Słoneczny (plansza 13)
...
Alkany, alkeny, alkiny (plansza 2)
...
|
