Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Opera buffa

Opera buffa

Terminy operowe
Rodzaje oper
opera balladowaopera buffa (opera komiczna)opera seria (opera poważna)opera semiseriadramma giocosogrand opéra • kantata dramatyczna
Rodzaje głosów
basso profondobasbas-barytonbarytontenorkontratenorkontraltaltmezzosopransopransopran lirycznysopran dramatycznysopran spintosopran koloraturowydyszkant
Inne pojęcia związane z operą
aktariakastratlibrettopartyturaprapremierapremieraprimadonna

Opera buffa, lub inaczej opera komiczna to jeden z dwóch podstawowych gatunków opery , w odróżnieniu do opery seria .

Powstała w Neapolu , w pierwszej połowie XVIII wieku . Nazwa pochodzi od włoskiego buffone - błazen. Do powstania tej formy doprowadziło usamodzielnienie się intermediów , które początkowo grane były po to, aby zapełnić przerwy pomiędzy aktami włoskiej opery seria.

Były to pierwotnie sceny o niewybrednej akcji, złożone z dialogu , arii i recytatywu , z postaciami commedia dell'arte . Za pierwszą operę buffa uważa się La serva padrona ("Służąca panią") Giovanniego Battisty Pergolesiego . Powstała ona w 1733 roku jako intermezzo do opery seria Il prigioniero superbo ("Dumny więzień").

Na skutek popularności La serva padrona intermedia zmieniły status z wesołego przerywnika muzycznego na odrębny gatunek muzyczny. Wystawienie jej w roku 1752 w Paryżu wywołało spór pomiędzy buffonistami - zwolennikami muzyki włoskiej, a antybuffonistami, opowiadającymi się za sztywną i dostojną operą Lully'ego i Rameau .

Zwolennikiem opery buffa był między innymi Jean-Jacques Rousseau , który zainicjował francuską operę komiczną (bouffe), wystawiając swój własny utwór tego rodzaju - Le devin du village ("Wiejski filozof"). Odtąd Francja przyswoiła sobie formę opery komicznej i wkrótce prześcignęła na tym polu Włochów. Niezrównanymi twórcami tej formy we Francji byli: N. Dalayrac, N. Isouard, F. A. Boieldieu, D. Auber i A. Adam. We Włoszech w wieku XVIII tworzyli ją G. Paisiello, P. Guglielmi i D. Cimarosa, którego opery buffa uważane są za zapowiedź romantycznego belcanta . Za szczyt osiągnięć w dziedzinie opery komicznej uznać można Wesele Figara i Così fan tutte Wolfganga Amadeusza Mozarta , a także Cyrulika sewilskiego Gioacchino A. Rossiniego .

Bibliografia

  1. "Kronika opery", Wydawnictwo "Kronika", Warszawa 1993; "Mała encyklopedia muzyki" pod red. Stefana Śledzińskiego, PWN, Warszawa 1960


Inne hasła zawierające informacje o "Opera buffa":

Sztuka Jest to kierunek, który obejmuje dziedziny malarstwo i rzeźbę . film kabaret komiks literatura muzyka taniec teatr performance balet Sztuki baletowe opera opera seria (wyłącznie śpiewana) Opera buffa opera semiseria teatr podziemny teatr absurdu teatr polityczny: agit-prop teatr ludowy teatr tańca Sztuki plastyczne malarstwo rysunek kaligrafia grafika fotografika architektura rzeźba ceramika instalacja scenografia wzornictwo przemysłowe ...

Stanisław Hozjusz ...

Janusz Józefowicz ...

Leonard Bernstein ...

Boris Blacher ...

Charles Gounod ...

Hector Berlioz ...

Vincenzo Bellini ...

Musical ...

Stanisław Moniuszko ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Opera buffa":

232 Kultura i nauka w latach 1945 ? 2003 (plansza 7) ...

213 Polska kultura, sztuka i nauka dwudziestolecia międzywojennego (plansza 15) ...

109 Kultura europejskiego baroku (plansza 13) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie