Pepin Longobardzki (Pepin z Italii) (ur. w kwietniu
773
, zm.
8 lipca
810
) – trzeci syn
Karola Wielkiego
i jego żony
Hildegardy
.
Życiorys
Po urodzeniu nosił imię Karlomana, jednakże w
780
roku po wydziedziczeniu
Pepina Garbatego
otrzymał imię Pepin. W
781
roku został koronowany przez papieża
Hadriana I
na króla
Longobardów
.
Jako król Italii prowadził aktywną politykę, zwłaszcza w zakresie ekspansji imperium. W
791
roku dokonał na polecenie ojca inwazji na państwo
Awarów
. Wkroczył on do doliny
Drawy
i dokonał najazdu na
Panonię
, a jego ojciec wkroczył do doliny
Dunaju
. W
792
roku Karol Wielki udał się do
Saksonii
by stłumić wybuchłą rewoltę, zostawił dowództwo młodemu Pepinowi oraz
Erykowi
księciu
Friuli
. Zdobyli oni w czasie tej kampanii dwukrotnie Wielki Ring Awarów. Wziętych zakładników Pepin przesłał ojcu do
Akwizgranu
.
W
810
roku prowadził długie sześciomiesięczne i nieudane oblężenie
Wenecji
. On i jego armia stacjonowała na miejscowych bagnach i mokradłach, co podkopało jego zdrowie i wyniszczyło armię. Wkrótce Pepin zmarł.
Pepin ożenił się z Bertą córką Wilhelma z Gellony hrabiego
Tuluzy
. Pepin z tego związku miał pięć córek - Adelajdę, Atalę, Gundradę, Bertę i Tetradę. Pepin miał również nieślubnego syna
Bernarda
.
