Pepin II, zwany Młodszym (ur.
823
, zm. po
864
w
Senlis
), król Akwitanii z dynastii
Karolingowie
. Najstarszy syn króla Akwitanii
Pepina I
i Ingeltrudy, córki Teudeberta, hrabia Madrie, wnuk cesarza
Ludwika Pobożnego
.
Po śmierci ojca w
838
r. Pepin II został okrzyknięty przez możnych królem Akwitanii. Cesarz Ludwik pozbawił jednak 15-letniego Pepina jego królestwa i przekazał je swojemu najmłodszemu synowi
Karolowi Łysemu
. Akwitańczycy nie uznali jednak władzy Karola i pozostali wierni Pepinowi. Kiedy cesarz Ludwik zażądał, aby wysłali Pepina na dwór cesarski do
Akwizgranu
, celem edukacji młodego króla, Akwitańczycy odmówili. Do
841
r. Pepin miał pełną władzę nad Akwitanią. Później jednak wmieszał się w wojnę domową, jaka rozgorzała po śmierci Ludwika w
840
r. między jego synami - najstarszym
Lotarem
a młodszymi
Ludwikiem
i Karolem. Pepin opowiedział się po stronie Lotara i w
841
r. ruszył na czele swych wojsk na pomoc Lotarowi. Brał udział w bitwie pod Fontenay. Pepin zmierzył się tam z siłami Karola Łysego i pokonał je, jednak wojska Lotara przegrały starcie z siłami Ludwika i cała bitwa została przegrana. Pepin powrócił do Akwitanii i kontynuował wojnę z Karolem Łysym,
królem Zachodnich Franków
.
W
844
r. Pepin popełnił wielki błąd prosząc o pomoc wojskową wikinga-awanturnika, jarla Oskara. Pepin poprowadził siły wikingów w górę
Garonny
aż po
Tuluzę
, przymykając oko na rabunki i gwałty jakich dopuszczali się jego sojusznicy. W
845
r. Pepin doszedł do porozumienia z Seguinem z Bordeaux, dotychczasowym stronnikiem Karola Łysego. Pepin nadał Seguinowi tytuł księcia Gaskonii i wspomagał go w walce z prawowitym księciem, Sanchem II. W
847
r. jarl Oskar opanował
Bordeaux
. Jego poczynania sprawiły, że poparcie dla Pepina zaczęło się zmniejszać. Nie pomogło wsparcie brata Karola, który został pojmany przez siły Karola Łysego.
Rzady Pepina II dobiegły końca w
852
r., kiedy został on pojmany przez Sancha II Gaskońskiego i przekazany Karolowi Łysemu. Został on następnie zesłany do klasztoru św. Medarda w
Soissons
. Rozpoczęły się walki o władzę nad Akwitanią. Na wieść o upadku Pepina, król Ludwik Niemiecki wysłał swojego syna
Ludwika Młodszego
, aby ten zajął Akwitanię. Ludwik doszedł do
Limoges
, ale w
855
r. wycofał się z powrotem na wschód. Karol Łysy nadał wówczas Akwitanię swojemu młodszemu synowi,
Karolowi
.
W
854
r. Pepin uciekł z więzienia i odzyskał częściowo poparcie w Akwitanii. Wikingowie tymczasem umocnili się w dolinie
Loary
, zajmują
Poitiers
,
Angoulême
,
Périgueux
,
Limoges
,
Clermont
i
Bourges
, podczas gdy Karol Łysy poróbował podporządkować sobie Pepina. W
864
r. Pepin dołączył do wikingów i podobno porzucił
chrześcijaństwo
na rzecz kultu
Odyna
. Brał udział w najeździe wikingów na
Tuluzę
. Został pojmany przez siły Karola Łysego jeszcze w
864
r. Na mocy edyktu z Pistres został pozbawiony królestwa oraz uwięziony w Senlis, gdzie zmarł niedługo później.
