Lu – państwo w Chinach starożytnych. Założone w X w.p.n.e. w następstwie ekspansji
zachodniej dynastii Zhou
, zajmowało środkową i południowo-zachodnią część dzisiejszej prowincji
Shandong
.
Książęta Lu używali nazwiska Ji i pochodzili z bocznej linii królewskiej Zhou. Stolica znajdowała się w
Qufu
, co potwierdzają znaleziska archeologiczne, datowane na zachodnią dynastię Zhou (brązy i fragmenty murów miejskich)[1]. Choć nieduże, było wysoko rozwinięte cywilizacyjnie i uważane za jedno z centralnych państw chińskich (w odróżnieniu od półbarbarzyńskich, takich jak
Qin
czy
Chu
). Przykładem może być odstąpienie od karania szamanów, jeśli ich modły nie przynosiły efektu, i rozwijanie technik irygacyjnych[2]. Według
Sima Qiana
Lu przechowywało tradycje Zhou, przez co jego mieszkańcy mieli tendencję do formalizmu i rytuału, byli pracowici i ortodoksyjni; państwo, choć małe, było ludne, a jednym ze źródeł bogactwa była hodowla jedwabników. Sima Qian (jako konfucjanista) krytykował wszakże zaangażowanie w handel i dążenie do zysku, powszechne w schyłkowym okresie państwa[3].
W VII w., dzięki doskonałej taktyce generała Cao Gui, zdołało powstrzymać inwazję
Qi
w bitwie pod Changshao (684 r.p.n.e.), ale w okresie
Walczących Królestw
nie mając możliwości ekspansji zostało zredukowane do roli bufora między silniejszymi sąsiadami. Dążenie do unifikacji wzięło górę nad (słabnącymi) tradycjami i ostatecznie zajęło je Chu w 256 r.p.n.e.
Z Lu związane są jedne z najważniejszych postaci i dzieł cywilizacji chińskiej. W
Qufu
urodził się (i zmarł)
Konfucjusz
, któremu m.in. przypisuje się redakcję kroniki tego państwa:
Kroniki wiosen i jesieni
, która dała nazwę całemu
okresowi historycznemu
i jest jednym z pięciu najważniejszych klasyków chińskich. Także w Lu powstały
Przekazy Zuo
. Drugi najsławniejszy konfucjanista,
Mencjusz
, też pochodził z okolic Qufu, choć z sąsiedniego
państwa Zou
.
Obecnie Lu to alternatywna, skrótowa nazwa Shandongu.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Feng Li: Landscape and Power in Early China. Cambridge: Cambridge University Press, 2006, s. 315. .
- ↑ Martin Loewe, Edward Shaughnessy: Cambridge History of Ancient China. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. .
- ↑ Mark Edward Lewis: The Early Chinese Empires: Qin and Han. Cambridge (Mass.): Harvard University Press, 2007, s. 14. .
Bibliografia
- Martin Loewe, Edward Shaughnessy: Cambridge History of Ancient China. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. .
