Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Paweł VI

Paweł VI

Paweł VI
Paulus Sextus
Giovanni Battista Montini
Sługa Boży
Papież
Paweł VI
Herb Paweł VI
In nomine Domini
W imię Pańskie
Kraj działania   Włochy
Data i miejsce urodzenia 26 września 1897
Concesio
Data i miejsce śmierci 6 sierpnia 1978
Castel Gandolfo
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat 20 maja 1920
Nominacja biskupia 1 listopada 1954
Sakra biskupia 12 grudnia 1954
Kreacja kardynalska 15 grudnia 1958
przez Jana XXIII
Kościół tytularny SS. Silvestro e Martino ai Monti
Pontyfikat 21 czerwca 1963

Paweł VI, właśc. Giovanni Battista Montini (ur. 26 września 1897 w Concesio , diecezja Brescia , zm. 6 sierpnia 1978 w Castel Gandolfo ) - Sługa Boży Kościoła katolickiego , papież w okresie od 21 czerwca 1963 do 6 sierpnia 1978 .

Spis treści

Życie przed wyborem na papieża

Giovanni Battista Enrico Antonio Maria Montini urodził się 26 września 1897 w Concesio, małym miasteczku koło Brescii. Jego rodzicami byli Giudetta Alghisi i Giorgio Montini , a starszym bratem polityk Ludovico Montini .

Wyróżniał się zdolnościami i zamiłowaniem do nauki.

Uczył się w Collegio Cesare Artici (w 1913 przerwał naukę z powodów zdrowotnych). W 1916 zdał maturę w gimnazjum Arnoldo di Brescia. Przez następne cztery lata studiował w seminarium w Brescii.

20 maja 1920 w Brescii przyjął święcenia kapłańskie.

Zaraz po święceniach przeniósł się do Kolegium Lombardzkiego w Rzymie. Studiował również filozofię i prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim , oraz literaturę na Uniwersytecie Rzymskim .

W czasie studiów opanował francuski, hiszpański, niemiecki i angielski. Doskonale znał grekę.

Dostał się na Accademia dei Nobili Ecclesiastici.

W czasie dalszych studiów pracował jako duszpasterz w Rzymie (1920-1923). W 1923 podjął pracę w dyplomacji watykańskiej , był m.in. sekretarzem nuncjusza apostolskiego w Polsce (maj-listopad 1923). Po powrocie do Watykanu był urzędnikiem Sekretariatu Stanu, jednocześnie w latach 1925 - 1933 sprawował funkcję narodowego asystenta kościelnego sekcji uniwersyteckiej włoskiej Akcji Katolickiej. Otrzymał tytuły: tajnego szambelana papieskiego (1925), prałata domowego ( 1931 ), protonotariusza apostolskiego ( 1938 ).

16 grudnia 1937 został mianowany substytutem w Sekretariacie Stanu; był jednym z najbliższych współpracowników sekretarza stanu, kardynała Eugenio Pacelliego (późniejszy papież Pius XII ). 19 listopada 1952 papież mianował go prosekretarzem stanu do bieżących spraw kościelnych.

1 listopada 1954 został wyznaczony na arcybiskupa Mediolanu ; przyjął sakrę biskupią 12 grudnia 1954 w Rzymie z rąk kardynała Eugène Tisseranta (dziekana Kolegium Kardynalskiego). Cieszył się opinią "arcybiskupa robotników"; wielokrotnie w swoich wystąpieniach podkreślał znaczenie sprawiedliwości społecznej. Odwiedzał zakłady pracy, powoływał do życia i często wizytował nowe parafie, był inicjatorem budowy nowych kościołów.

15 grudnia 1958 , na pierwszym konsystorzu papieża Jana XXIII , został mianowany kardynałem, z tytułem prezbitera SS. Silvestro e Martino ai Monti. Blisko współpracował z papieżem w okresie przygotowań do Soboru Watykańskiego II oraz podczas pierwszej sesji Soboru.

Konklawe po śmierci Jana XXIII

21 czerwca 1963, w 3 dniu konklawe po śmierci Jana XXIII, został wybrany na papieża i przyjął imię Pawła VI. 30 czerwca kardynał Alfredo Ottaviani dokonał koronacji papieskiej.

Tiara którą Paweł VI został ukoronowany 30 czerwca 1963 roku

Papież Paweł VI

Jako papież Paweł VI kontynuował prace nad reformą Kościoła katolickiego. Kierował trzema kolejnymi sesjami Soboru ( 29 września - 4 grudnia 1963, 14 września - 21 listopada 1964 i 14 września - 8 grudnia 1965 ). Z inicjatywy papieża obradował także w Watykanie Światowy Synod Biskupów (ustanowiony dokumentem Apostolica sollicitudo z 15 września 1965); w okresie pontyfikatu Pawła VI miało miejsce pięć sesji Synodu:

Decyzją Pawła VI 15 listopada 1966 r. Kongregacja Doktryny Wiary wydała dekret anulujący kanony 1399 i 2318 ostatecznie likwidując po 400 latach indeks ksiąg zakazanych[1]. Paweł VI dokonał reorganizacji Kurii Rzymskiej ( konstytucja apostolska Regimini Ecclesiae Universae, 15 sierpnia 1967), zniósł lub ograniczył znaczenie części urzędów; jednocześnie powołał do życia nowe urzędy, uwzględniając wymogi współczesnego świata (m.in. Papieską Komisję ds. Środków Społecznego Przekazu). Zreformował również Kolegium Kardynalskie ; jego nominacje znacznie poszerzyły grono kardynałów zarówno liczebnie, jak i narodowo; przywrócił wysokie znaczenie kardynałom-patriarchom Kościołów Wschodnich , a także wprowadził ograniczenie wiekowe prawa udziału w konklawe (80 lat). Promulgował nowy Mszał Rzymski, nadal obowiązujący, który jednak kłócił się z postanowieniami II Soboru Watykańskiego w kwestiach liturgicznych.

W encyklice Humanae Vitae odrzucał stosowanie środków antykoncepcyjnych i aborcję . Tym samym uznał za niezgodne z nauką katolicką związki pozamałżeńskie i kontakty homoseksualne ; masturbację uważał za ciężki grzech . W deklaracji Persona Humana za dopuszczalne uznał jedynie współżycie w małżeństwie. Kategorycznie odrzucił postulaty żądające zniesienia celibatu i wprowadzenia kapłaństwa kobiet .

Encykliki Pawła VI

Wizyty zagraniczne

Państwa odwiedzone przez papieża Pawła VI

Paweł VI jako pierwszy papież od stuleci odbył kilka podróży zagranicznych; w styczniu 1964 był w Ziemi Świętej (m.in. 5 stycznia 1964 odwiedził Knesset ), w grudniu t.r. w Indiach . W październiku 1965 wystąpił na forum ONZ w Nowym Jorku . Był także w sanktuarium maryjnym w Fátimie ( Portugalia ), w Turcji , w Kolumbii (na Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym) i w Genewie ; w 1969 odwiedził Afrykę ( Uganda ), w 1970 Azję, Australię i Oceanię.

Działalność ekumeniczna

Do działalności ekumenicznej Pawła VI należy zaliczyć m.in. serię spotkań z prawosławnym patriarchą Konstantynopola Atenagorasem , których owocem było odwołanie wzajemnych klątw w grudniu 1965.

Paweł VI i Polska

Przed wyborem na papieża Paweł VI był kilkakrotnie w Polsce. Od maja do listopada 1923 był sekretarzem nuncjusza apostolskiego w Polsce.

W 1966 chciał udać się z podróżą apostolską do Polski z okazji roku milenijnego, jednak władze komunistyczne nie wyraziły zgody na jego przyjazd. Podczas tej pielgrzymki miał ofiarować złotą różę Matce Boskiej Częstochowskiej jako wotum . Przygotowana róża pozostała w Watykanie do czasu, gdy w pierwotnym miejscu przeznaczenia złożył ją dopiero papież Benedykt XVI 26 maja 2006 . W międzyczasie inną złotą różę na Jasnej Górze złożył Jan Paweł II[2]. Po zawarciu przez Polskę i RFN w roku 1970 układu pokojowego Papież Paweł VI wydał w 1972 bullę Episcoporum Poloniae coetus , która porządkowała strukturę Kościoła katolickiego w Polsce po II wojnie światowej (na ziemiach zachodnich i północnych). 17 października 1971 dokonał beatyfikacji Maksymiliana Kolbego . W roku 1977 papież Paweł VI przyjął na audiencji I sekretarza PZPR Edwarda Gierka , co odczytywano jako próbę poprawy stosunków PRL z Watykanem.

Śmierć i beatyfikacja

Płyta nagrobna w podziemiach Bazyliki św. Piotra

Papież 14 lipca 1978 roku, udaje się do swojej letniej papieskiej rezydencji nad jeziorem Albano, niepewna była sprawa jego powrotu do Watykanu ponieważ był on już dość chory. 6 sierpnia stan papieża bardzo się pogorszył, przyjął namaszczenie chorych i mimo ciężkiego stanu jakim były bardzo silne drgawki zdołał przyjąć ostatnią Komunię Świętą około południa. Przez 4 godziny był nieprzytomny. Zmarł w Castel Gandolfo, w niedzielę 6 sierpnia 1978 roku o godzinie 21:40. Oficjalną przyczyną śmierci był bardzo rozległy zawał serca jaki przeszedł papież. Jan Paweł II otworzył proces beatyfikacyjny Pawła VI 11 maja 1993 . Został on jednak wstrzymany, głównie ze względu na fakty ujawnione w książce ks. Luigiego Villa Paweł VI błogosławiony?.

Nominacje kardynalskie

Papież Paweł VI mianował kardynałami trzech kolejnych papieży:

Przypisy

  1. Maciej Wrzeszcz: Paweł VI. Wyd. 3. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX , 1988, ss. 159, 160. 
  2. Złota róża dla Maryi od Benedykta XVI i... Pawła VI ( pol. ). Katolicka Agencja Informacyjna, 2006-05-26 18:02:46. [dostęp 2008-11-21].

Źródła

Linki zewnętrzne


Poprzednik
Alfredo Ildefonso Schuster
Arcybiskup Mediolanu
1953-1963
Następca
Giovanni Colombo
Poprzednik
Jan XXIII
Papież
1963-1978
Następca
Jan Paweł I


Inne hasła zawierające informacje o "Paweł VI":

Biskup ...

I wiek ...

Brno ...

1972 Álvarez 1976 KsiążęMonako 1949 Rainier III 2005 SekretarzgeneralnyNATO 1971 Joseph Luns ( Hol. ) 1984 PrezydentNiemiec 1969 Gustav Heinemann 1974 KanclerzNiemiec 1969 Willy Brandt ( SPD ) 1974 Norwegia 1957 Olaf V 1991 PremierNorwegii 1971 Trygve Bratteli 19721972 Lars Korvald 1973 Przewodn.RadyPaństwaNRD 1960 Walter Ulbricht 1973 SekretarzgeneralnyONZ 1972 Kurt Waldheim (Austria) 1981 Papież 1963 Paweł VI 1978 PrezydentParagwaju 1954 gen. Alfredo Stroessner Mattianda 1989 PrezydentPeru 1968 Juan Velasco Alvarado 1975 PrezydentPortugalii 1958 Américo Deus Tomás 1974 PrezydentRumunii 1967 Nicolae Ceausescu 1989 PrezydentKonfederacjiSzwajcarskiej 1972Nello Celio1972 Król Szwecji 1950 Gustaw ...

1884 ...

Stanisław Hozjusz ...

Janusz Józefowicz ...

1986 ...

Adam Naruszewicz ...

Michałowice (powiat jeleniogórski) ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Paweł VI":

229 Stosunki państwo-Kościół w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (plansza 9) ...

229 Stosunki państwo-Kościół w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (plansza 4) ...

233 Życie religijne w XX wieku (plansza 6) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie