Partia powstańcza - nieregularny oddział
powstańczy
, oddział
wojskowy
złożony głównie z
ochotników
, prowadzący działania o charakterze
partyzanckim
. Określenie odnosząc się zwykle do polskich oddziałów z okresu
powstania listopadowego
[1] i
styczniowego
, cechujących się różnorodnym uzbrojeniem (m.in.
drągi
i
kosy
) oraz zmiennym składem osobowym (od kilku do kilku tysięcy ludzi, zwykle jednak niewielkie oddziały, często się rozpraszające i łączące się z innymi w nową partię bądź przyłączające się do innego oddziału).
Przykłady partii powstańczych z lat
1863
-
65
: oddziały
Macieja Marcina Lelewela-Borelowskiego
,
Kajetana Cieszkowskiego
,
ks.
gen.
Stanisława Brzóski
,
Zygmunta Sierakowskiego
,
Józefa Wysockiego
,
Zygmunta Padlewskiego
,
Michała Kruka-Heydenreicha
czy
Władysława Kononowicza
.
Partiami nazywano także nieregularne oddziały
partyzanckie
w okresie
potopu
. Niekiedy odróżniano partie
szlacheckich
wolontariuszy
od luźnych "kup"
chłopskich
walczących ze
szwedzkim
najeźdźcą.
Przypisy
Zobacz też
