Partia Narodowa ( malt. Partit Nazzjonalista, PN) – maltańska prawicowa, chadecka i konserwatywna partia polityczna , jedno z dwóch największych ugrupowań w kraju.

Partię założył w 1880 Fortunato Mizzi, grupa ta była określana jako "Antyreformiści" z uwagi na aktywny sprzeciw wobec polityki brytyjskich zarządców Malty. W 1926 doszło do połączenia tej formacji i Unione Politica Maltese w jednolitą Partię Narodową^[2]. Narodowcy od początku popierali ideę uzyskania przez Maltę niepodległości, co nastąpiło w 1964 z inicjatywy tworzonego przez tę partię rządu.

Partia Narodowa po II wojnie światowej stała się drugą siła polityczną w kraju. Od wyborów do Izby Reprezentantów z 1952 uzyskuje poparcie powyżej 40% głosów. Narodowcy wygrywali wybory krajowe w 1962 i 1966, następnie w 1981, 1987 i 1992. Po porażce w 1996 powrócili do władzy już dwa lata później, zwyciężając w kolejnych głosowaniach w 2003 i 2008^[3][4].

Partia Narodowa opowiadała się za integracją europejską. Negocjacje z Unią Europejską z sukcesem przeprowadził wieloletni lider PN i premier Malty, Eddie Fenech Adami . W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 i 2009 narodowcy zajmowali drugie miejsce, przegrywając z laburzystami , wprowadzając po dwóch posłów. W obu tych wyborach mandaty uzyskiwali Simon Busuttil i David Casa , zasiadający w grupie Europejskiej Partii Ludowej .

Liderzy

Edward Fenech Adami, były premier i prezydent Malty, wieloletni przywódca Partii Narodowej

• 1880–1905: Fortunato Mizzi
• 1926–1942: Ugo Pasquale Mifsud (premier 1924–27 i 1932–1933) oraz Enrico Mizzi
• 1942–1944: Giorgio Borg Olivier (p.o.)
• 1944–1950: Enrico Mizzi (premier 1950)
• 1950–1977: Giorgio Borg Olivier (premier 1950–1955 i 1962–1971)
• 1977–2004: Eddie Fenech Adami (premier 1987–1996 i 1998–2004)
• od 2004: Lawrence Gonzi (premier od 2004)

Przypisy