Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Partia Liberalna (Bułgaria)

Partia Liberalna (Bułgaria)

Partia Liberalna ( bułg. Либерална партия) - bułgarska partia polityczna założona ok. 1879 i istniejąca do ok. 1887 , stanowiąca opozycję wobec Partii Konserwatywnej . Utworzyła trzy samodzielne rządy Księstwa Bułgarii ( 1880 - 1881 , 1884 - 1886 ). W 1883 i w 1886 przeżyła trzy rozłamy, zaś ocalała z nich frakcja pod wodzą Petka Karawełowa przekształciła się w 1896 w Partię Demokratyczną .

Spis treści

Historia Partii Liberalnej

Wkrótce po utworzeniu Księstwa Bułgarii na mocy kongresu berlińskiego w 1878 , uczestnicy założycielskiego zebrania przyszłego parlamentu kraju, nazwanego Zgromadzeniem Narodowym , utworzyli dwa obozy: "młodych", czyli liberałów i "starych", czyli konserwatystów . Ponieważ ci pierwsi stanowili większość w parlamencie, odegrali oni decydującą rolę w napisaniu i uchwaleniu pierwszej konstytucji Bułgarii, zwanej Konstytucją Tyrnowską. Wkrótce potem na bazie obu obozów powstały dwie partie polityczne, odpowiednio Partia Liberalna i Partia Konserwatywna. Liderami stronnictwa liberalnego zostali Petko Karawełow , Petko Sławejkow i Dragan Cankow .

Wybory do Zgromadzenia Narodowego pierwszej kadencji rozpisane w październiku 1879 zakończyły się zwycięstwem Partii Liberalnej, lecz po kilku tygodniach książę Aleksander I Battenberg rozwiązał parlament. Kolejne wybory w marcu 1880 ponownie zapewniły liberałom większość mandatów, co pozwoliło im sformować dwa kolejne samodzielne gabinety, na czele których stanęli Dragan Cankow (1880) i Petko Karawełow (1880- 1881 ). Rządy Partii Liberalnej szybko postawiły ją w opozycji wobec monarchy. Przyczyną tego stanu rzeczy były dążenia księcia do ograniczenia roli rządu i parlamentu i umocnienia własnej pozycji w państwie. Na początku 1881 , wykorzystując chwilowe skomplikowanie sytuacji politycznej w Rosji spowodowane śmiercią cesarza Aleksandra II , Aleksander I Battenberg doprowadził do dymisji rządu oraz zawieszenia Konstytucji Tyrnowskiej. Wkrótce potem rozpisano wybory do Wielkiego Zgromadzenia Narodowego , którego zadaniem miało być nadanie księciu szerokich uprawnień. Liberałowie i ich zwolennicy nie zostali do nich dopuszczeni, dzięki czemu Konstytuanta przyjęła propozycje monarchy. W rezultacie nastąpił trzyletni okres tzw. reżimu pełnomocnictw, podczas którego działacze liberalni nie mieli wpływu na władzę i byli represjonowani. Wielu z nich, w tym Petko Karawełow i Petko Sławejkow, wyemigrowało do sąsiedniej Rumelii Wschodniej . Trzeci z liderów ugrupowania, Dragan Cankow pozostał w Księstwie Bułgarii, ale wkrótce został internowany we Wracy .

W 1883 okoliczności polityczne w kraju silnie się skomplikowały. O wpływy polityczne ścierali się rosyjscy oficerowie, konserwatyści oraz książę. W celu uspokojenia sytuacji monarcha za pośrednictwem działaczy Partii Konserwatywnej rozpoczął negocjacje z Cankowem. Na początku sierpnia uzyskano porozumienie, na mocy którego przywrócono częściowo zasady konstytucji, zaś Cankowowi powierzono misję utworzenia nowego, koalicyjnego rządu. Współpraca z konserwatystami oraz księciem nie została zaakceptowana przez pozostałe frakcje Partii Liberalnej, w związku z czym otoczenie Cankowa wystąpiło z niej, tworząc Partię Postępowo-Liberalną o charakterze prorosyjskim.

W 1884 rozpisano wybory do Zgromadzenia Narodowego czwartej kadencji, które przyniosły zdecydowane zwycięstwo Partii Liberalnej Karawełowa i Stambołowa . Wkrótce potem ten pierwszy sformował trzeci samodzielny rząd liberałów. Jego udziałem stało się historyczne zjednoczenie Księstwa Bułgarii z Rumelią Wschodnią , dokonane jesienią 1885 . Kilka miesięcy później, w lecie 1886 w kraju doszło do kolejnego zamachu stanu, w efekcie którego Aleksander I został pozbawiony władzy, zaś gabinet Karawełowa zastąpiony rządem tymczasowym. W zaistniałym zawirowaniu politycznym od Partii Liberalnej odłączyły się jeszcze dwie frakcje: Stefana Stambołowa , która przekształciła się w Partię Narodowo-Liberalną i Wasiła Radosławowa , która odtąd działała pod nazwą Klubu Liberalnego (od 1895 jako Partia Liberalna (radosławiści) ). We wrześniu 1887 premierem kraju został Stambołow. Rozpoczął się kilkuletni okres prześladowania opozycji politycznej, w efekcie czego Partia Liberalna musiała zawiesić działalność. Dopiero po upadku reżimu Stambołowa w 1894 możliwa stała się odbudowa ugrupowania, które od 1896 przyjęło nazwę Partia Demokratyczna . Rolę lidera nowej partii utrzymał Petko Karawełow.

Wybitni działacze Partii Liberalnej

Organy prasowe Partii Liberalnej

  • Целокупна България (w tłum. Cała Bułgaria; od 1879)
  • Независимост (w tłum. Niezależność; 1880-1883)
  • Търновска конституция (w tłum. Konstytucja Tyrnowska)

Źródła


Inne hasła zawierające informacje o "Partia Liberalna (Bułgaria)":

Brno ...

Dwudziestolecie międzywojenne na świecie ...

1398 ...

1362 ...

1361 ...

Mer (urzędnik) ...

1884 ...

Orlęta Lwowskie ...

1977 ...

1225 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Partia Liberalna (Bułgaria)":

204 Kryzys europejskiej myśli demokratycznej (plansza 7) ...

203 Okres międzywojenny na świecie. Postęp techniczny i kryzys gospodarczy (plansza 8) ...

209a Tworzenie demokracji parlamentarnej w Polsce (plansza 2) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie