Niemiecka Partia Centrum (Deutsche Zentrumspartei lub po prostu Zentrum), często nazywana Katolicką Partią Centrum, była to niemiecka katolicka partia polityczna w czasach Cesarstwa Niemieckiego . Rozwiązała się 6 lipca 1933 r., na krótko przed podpisaniem konkordatu pomiędzy Stolicą Apostolską a III Rzeszą . Po II wojnie światowej partia została reaktywowana, jednak nie zdołała osiągnąć dawnych wpływów, jako że większość jej członków odeszła do CSU . Pomimo tego była reprezentowana w parlamencie do 1957 roku. Ciągle istnieje, jako marginalne ugrupowanie, najsilniejsze w Nadrenii Północnej-Westfalii .

Historia od 1870

1870-1933

W pierwszych dziesięcioleciach istnienia partia CENTRUM była uważana za reprezentantkę i głosicielkę interesów katolików niemieckich . W 1933 r. partia ta, jak wszystkie ówczesne niemieckie partie prawicowe, głosowała za nadzwyczajnymi pełnomocnictwami dla Hitlera . Konsekwencją tychże pełnomocnictw były w kilka miesięcy potem zakazy albo samorozwiązania partii politycznych. 5 lipca 1933 partia Centrum rozwiązała się, jako ostatnia z demokratycznych partii.

Od 1945

Do jej ponownego założenia w 1945 r. znamiennie przyczynił się Johannes Brockmann, który uważał, że CDU przyjęła zbyt prawicowy kurs. Partia Centrum została zaproszona przez brytyjskie władze wojskowe do współpracy przy formułowaniu niemieckiej konstytucji . W pierwszych powojennych wyborach partia ta uzyskała 10 mandatów, w następnych latach straciła jednak na znaczeniu i wpływie politycznym.

Dzisiaj partia Centrum jest ponadkonfesjonalna, wśród jej liderów i wyborców znajdują się członkowie różnych wyznań , ma charakter socjalno–konserwatywny i uczestniczyła w przedwczesnych wyborach do niemieckiego parlamentu 18 września 2005 .

Program

Cenione przez partię wartości to: małżeństwo, życie, rodzina, młodzież, starsi ludzie, środowisko, opieka, zdrowie, praca, dobrobyt w oparciu o podejście chrześcijańskie. Małżeństwo i rodziną są uznane za podstawę prawidłowo ukształtowanego społeczeństwa. Prawa człowieka powinny być respektowane bez względu na jakiekolwiek różnice między ludźmi, a praca powinna być tak opłacana, aby umożliwić każdemu prowadzenie godnego życia rozumianego nie tylko jako egzystencję w wymiarze materialnym, ale także udział w życiu kulturalnym.
Kształcenie się i rozwijanie własnych talentów jest traktowane jako obowiązek każdego z obywateli. Państwo i społeczeństwo powinno jedynie zapewnić każdemu równe szanse w dostępie do wiedzy.

Linki zewnętrzne

oficjalna strona (niem.)

Bibliografia