Pancerni - polska ciężka kawaleria w okresie wczesnofeudalnym. Stanowiła najważniejszą część drużyny pierwszych Piastów . Była prototypem późniejszej jazdy rycerskiej .

W skład armii polskiej pierwszych Piastów wchodziło pospolite ruszenie całej ludności oraz drużyna - wojsko zawodowe. Pancerni wchodzili w skład drużyny i stanowiły podstawę formacji zaczepno-obronnej ówczesnej Polski. Była to kawaleria przypominająca nieco ówczesne rycerstwo zachodnoeuropejskie. Ich broń była bardzo wszechstronna. Pojedynczy wojownik był uzbrojony w włócznię, miecz, topór oraz łuk. Oprócz tego posiadał uzbrojenie ochronne w postaci hełmu, tarczy i pancerza. Wojsko to, podobnie jak cała drużyna, zorganizowane było w system dziesiętny, co znaczy że najmniejszy oddział liczył dziesięciu wojowników na czele których stał dziesiętnik. Dziesiątki łączono w większe oddziały - setki z setnikiem. Pancerni brali udział między innymi w bitwie pod Cedynią oraz we wszystkich wojnach toczonych przez państwo pierwszych Piastów. Z czasem nazwa pancerni zaniknęła wraz z powstaniem rycerstwa jako klasy społecznej w społeczeństwie feudalnym.

Według relacji arabskiego kronikarza Ibrahima ibn Jakuba Mieszko I posiadał trzy tysiące pancernych, "a ich setka znaczy tyle co tysiąc innych wojowników". Z kolei Bolesław Chrobry według Galla Anonima posiadał 3900 pancernych, co wielu badaczy jednak kwestionuje, uważając tę liczbę za zawyżoną.

Źródła