Widok ogólny wykopalisk

Ostia ( łac. ostium ujście) – antyczne miasto portowe, być może pierwsza kolonia Rzymu , położone w ujściu rzeki Tyber do Morza Tyrreńskiego , około 30 km na zachód od Rzymu – zachowane do dnia dzisiejszego ruiny są jednymi z największych pod względem powierzchni we Włoszech . Ponieważ od czasów starożytnych linia brzegowa odstępowała w ślad za morzem, obecnie port w dalszym ciągu znajduje się nad Tybrem, ale około 3 km od plaży.

Historia miasta

Na wschód od Ostii znajdują się wyrobiska solne , z których najprawdopodobniej wydobywano sól morską już w środkowym i późnym okresie brązu ( 1400 – 1000 lat p.n.e. ). Obok wyrobisk mogły we wczesnej erze żelaza (1000– 700 lat p.n.e. ) istnieć niewielkie wioski.

Zgodnie z przekazami takich autorów jak Enniusz , Liwiusz , Cyceron i Dionizjusz z Halikarnasu Ostia była założona przez czwartego króla Rzymu, Ankusa Marcjusza , w roku 620 p.n.e. Do tej pory nie udało się odnaleźć żadnych pozostałości archeologicznych , które można by datować na ten okres.

Za Republiki jako port wykorzystywano naturalne ukształtowanie terenu przy ujściu Tybru , dopiero w czasach Cesarstwa cesarz Klaudiusz zbudował sztuczną przystań, zaś cesarz Hadrian rozkazał wykonać kanał łączący port z Tybrem. Wówczas Ostia rozkwitła jako miasto, dodatkowo wzbogacona budowlami przez Marka Aureliusza i połączona z wiecznym miastem nową drogą – Via Portuensis idącą prawym brzegiem Tybru. Wraz z upadkiem politycznym i militarnym miasta Rzymu , Ostia straciła na znaczeniu, a port w ciągu stuleci zamienił się w bagno. Pomiędzy rokiem 827 a 844 Grzegorz IV odnowił miasto, zbudował fortyfikacje mające bronić je przed Saracenami i dał mu nową nazwę: Gregoriopolis^[1].

Pozostałości starożytnego miasta

Główna ulica Ostii to Decumanus Maximus – oryginalna, antyczna droga prowadzi obok starożytnej nekropolii przez miejsce, w którym znajdowała się dawna główna brama – Porta Romana. Inne interesujące obiekty to kompleks łaźni "cesarskich", dawne magazynów portowych i term Neptuna oraz położone tuż obok baraki straży. W centrum dawnej miejscowości, przy głównym placu, znajduje się antyczny teatr z II wieku , mogący pomieścić około 4000 widzów (częściowo zrekonstruowany w okresie rządów Mussoliniego ).

W pobliżu głównego placu zrekonstruowano budynek Kapitolu, otoczony forum (ze świątynią Augusta) i budynkami term. Najlepiej zachowanym domem w Ostii jest Casa di Diana z dziedzińcem i zespołem licznych sal (można wejść na dach). Równie ciekawe jest Termopilum – antyczna kafejka z zachowanymi malowidłami ściennymi, spełniającymi funkcję menu.

Końcowy odcinek Decumano Massimo prowadzi w kierunku wschodnim, gdzie w starożytności mieściła się przystań, mijając pozostałości domów dawnych rzemieślników, kupców i sprzedawców (m.in. rzeźników, kowali) przez resztki bramy Porta Marina (inną główną bramą była Porta Laurentina, w południowej części murów miejskich). W pobliżu antycznej linii brzegowej znajdują się ruiny term Porta Marina.

Na terenie Ostia Antica funkcjonuje także niewielkie muzeum – prezentuje turystom sarkofagi , malowidła oraz cenniejsze posągi (m.in. Mitry zabijającego byka).

Zobacz też

• Synagoga w Ostii

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Witryna Ostii
• Fotografia satelitarna z Google Maps