Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Orka

Orka

Orka

Orka wyróżnia się bardzo
kontrastowymi barwami
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Rząd walenie
Podrząd zębowce
Rodzina delfinowate
Rodzaj Orcinus
Fitzinger, 1860
Gatunek orka
Nazwa systematyczna
Orcinus orca[1]
( Linnaeus , 1758)
Synonimy
  • Delphinus gladiator Bonnaterre , 1789[1]
  • Delphinus orca Linnaeus, 1758[1]
  • Orca ater Cope in Scammon, 1869[1][2]
  • Orca capensis Gray , 1846[1][2]
  • Orca rectipinna Cope in Scammon, 1869[1][2]
  • Orcinus glacialis Berzin & Vladimirov, 1983[1][2]
  • Orcinus nanus Mikhalev & Ivashin, 1981[1][2]
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ )[3]

brak danych
Zasięg występowania

Orka, miecznik[4] (Orcinus orca) – gatunek walenia z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Duże, charakterystycznie ubarwione zwierzę o silnie rozwiniętej płetwie grzbietowej (zwłaszcza u samców, u których dochodzi ona do 1,8 m) i długich, zaokrąglonych, wiosłowatych płetwach piersiowych (u samców powierzchnia płetwy znacznie większa – wykazuje więc duży dymorfizm płciowy ). Największy przedstawiciel delfinowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Orcinus Fitzinger, 1860. Grzbiet czarny, jedynie za okiem biała plama i biaława plama za płetwą grzbietową. Spód ciała biały, połączony z białą łatą na boku. W uzębieniu górnym i dolnym mają po 10-12 par szpiczastych lekko zakrzywionych do tyłu zębów. Uzębienie wtórnie homodontyczne .

Spis treści

Charakterystyka

Długość: 6-8 m, największe do 10 m
Masa: 5-8 ton
Poruszanie się w wodzie: 60 km/h
Występowanie: wszystkie oceany i większe morza (preferuje zwłaszcza zimne wody, ale występuje i w ciepłych); spotykana w Morzu Śródziemnym i Morzu Północnym
Pożywienie: duże zwierzęta morskie (także inne delfiny), również wielkie walenie
Rozród: ciąża trwa około 1 roku, noworodek ma ok. 2 m długości, karmiony przez matkę do ok. 2 miesięcy

Społeczność orek

Orki są uważane za najbardziej społeczne walenie. Żyją w grupach 5-40 osobników przewodzonych przez najstarszą i najbardziej doświadczoną samicę. Kiedy samica umiera stado zazwyczaj się rozpada - córki wraz ze swoim potomstwem tworzą nowe grupy, a samce rozpoczynają samotną wędrówkę. Stada zwykle składają się z przedstawicieli 3 pokoleń. Każde stado ma swój własny styl komunikowania, przekazywany z pokolenia na pokolenie. Widoczna jest znaczna różnica między dialektami orek wędrownych, a prowadzących osiadły styl życia. Orki witają się często pocierając się nawzajem pyskami. Lubią towarzysko skakać, lądując na plecach lub brzuchu.

Charakterystyczny dla orek skok,
z upadkiem na bok

Polowanie

Orki polują w skoordynowany sposób. Te, które żywią się rybami ławicowymi, drażniącym ryby dźwiękiem zbijają ławicę w ciasny kształt, następnie ogłuszają uderzeniami mocnego ogona, na końcu zbierając nieprzytomne ryby sztuka po sztuce - tak polują np. orki z fiordów norweskich lub z Vancouver. Inne, polujące na odpoczywające na plaży nieostrożne szczenięta focze, podpływają blisko brzegu i w odpowiednim czasie, wraz z falą przypuszczają atak, uważając, żeby nie osiąść na mieliźnie (np. orki z wybrzeży Argentyny). Orki są jedynymi waleniami, które potrafią przez dłuższy czas leżeć na suchym lądzie. Jak podaje światowej sławy niemiecki etolog Vitus B. Dröscher za sprawą potężnych mięśni ciało orek zachowuje na lądzie zaokrąglony kształt. Niezwykły jest sposób polowania tych ssaków na pingwiny. Gdy spotkają krę lodową, na której znajdują się te ptaki, wówczas co najmniej trzy orki podpływają pod wodą w taki sposób, by nie zdradziły ich płetwy grzbietowe. Następnie dwie z nich unoszą krę z jednej strony do wysokości jednego lub dwóch metrów. W wyniku tego pingwiny zsuwają się do paszczy czekającego z drugiej strony kry towarzysza polowania. Jeśli kawałek kry jest mniejszy, orka atakuje samotnie. Rozbija ją uderzeniem od dołu i łapie zaskoczone pingwiny.[5] Te polujące na wielkie walenie, np. orki żyjące na pełnym morzu, starają się utrzymać ofiarę pod powierzchnią wody tak długo, żeby zabrakło jej powietrza, jednocześnie całym stadem atakując cel. Bywało, że broniący się w takiej sytuacji wieloryb odrzucił orkę ogonem tak mocno, że wyleciała 6 metrów nad wodę. Orki polując na inne delfiny i morświny muszą wykazać się dużym sprytem, żeby zaskoczyć kogoś, kto ma takie same zdolności i zmysły jak one. Podkradają się wtedy do ofiar z wyłączonymi sonarami, by nie być słyszanymi, polegając wówczas tylko na wzroku. Kiedy są już dostatecznie blisko, przyspieszają i kiedy dopadają ofiarę, gryzą ją poważnie w bok i czekają, aż wykrwawi się i przestanie bronić. Wtedy dopiero jedzą. W takich operacjach orki czasem odnoszą poważne obrażenia w podobny sposób. Zaatakowane delfiny wiedząc, że delikatny brzuch jest słabością orek, rozcinają go twardymi pyskami. Wtedy orki umierają z wykrwawienia. Ten sposób obrony stosują delfiny, a także orki w walce z rekinami. Wiedzę i umiejętności technik przekazują młodym orkom dorosłe samce i samice ze stada.

Orki i ludzie

Od roku 1965 można oglądać orki w delfinariach i parkach morskich. Do tego celu złapano już ponad 200 orek żyjących na wolności. Od 1984 nie ma potrzeby polować na orki żyjące w naturalnych warunkach, gdyż młodsze, kolejne pokolenia orek rodzą się w niewoli. Krytycy są zdania, iż mały basen w delfinarium nie jest w stanie zastąpić zwierzętom ich naturalnego środowiska. Większość orek żyjących w niewoli cierpi na różnego rodzaju choroby. W delfinariach dochodzi też do agresywnego zachowanie orek wobec ludzi, lecz przypadki śmierci treserów w basenie są raczej przypadkowe, nie wynikają z celowego zachowania orek. Na wolności orki nigdy nie atakowały ludzi, a zaobserwowane próby ataku, będące wynikiem pomyłek z naturalnymi ofiarami, nie dochodzą do skutku, gdyż orki szybko orientują się w popełnionym błędzie. Częstym zjawiskiem u orek w niewoli jest skrzywiona płetwa grzbietowa. Dzieje się tak dlatego iż płetwa grzbietowa składa się z czystej tkanki, nie podtrzymywanej kością. Jeśli zwierzę przebywa ciągle w tym samym środowisku, bez większej różnicy temperatur i ciśnienia, ciągle przebywającej na powierzchni wody, gdzie płetwa jest bardziej wystawiana na siłę przyciągania ziemskiego oraz kiedy z powodu braku miejsca wciąż pływa w kółko, tkanka wiotczeje, ulega zniekształceniu bądź zanika. Zjawiskiem obserwowanym niepokojąco często u orek w niewoli jest ciągłe klapanie tylną płetwą o powierzchnię wody - oznaka głębokiego niezadowolenia.

Kontakt z orkami i innymi delfinami pomaga dzieciom autystycznym oraz innym dzieciom z chorobami psychicznymi lepiej się rozwijać. Takie samo oddziaływanie na dzieci daje kontakt z końmi lub psami.

Sławne orki

Keiko

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Orcinus orca w: Integrated Taxonomic Information System ( ang. )
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Orcinus orca. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. ( ang. ) [dostęp 10 stycznia 2010]
  3. Orcinus orca . Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) ( ang. )
  4. Nazwą miecznik określany jest również włócznik (Xiphias gladius), inaczej ryba-miecz.
  5. Vitus B. Droscher "Świat w którym żyją zwierzęta" PIW Warszawa 2000

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Orka":

Włodzimierz Tetmajer oraz w latach 1889-1895 u Jana Matejki .Malował głównie wiejskie sceny rodzajowe (Żeńcy, Orka), a także pejzaże, polichromie kościelne (m.in. w kaplicy Świętej Trójcy w ...

Maria Kaczyńska ...

Tadeusz Mazowiecki ...

Zamość ziemny), UKS III LO Zamość ( siatkówka juniorów), UKS KIKO (badminton) czy UKS Orka ( pływanie ). Obiekty sportoweNajwięcej obiektów sportowych znajduje się w Ośrodku Sportu i ...

Andrzej Chojnowski ...

Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012 ...

Polska operacja NKWD ...

Uprawa roli oraz równanie powierzchni gleby i usuwanie kamieni. Zobacz też ogólna uprawa roli i roślin Orka uprawa roślin rolnictwo Bolesław Świętochowski System uprawy roli ...

Spółdzielnia socjalna ...

Wielki Głód na Ukrainie ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Orka":

Zagrożenia gleb (plansza 24) śródpolnych, żywopłotów wyjaławianie gleb przez niewłaściwe osuszanie terenów zakładanie pól na stokach wzgórz i Orka wzdłuż stoku, prowadzące do zmycia gleb ...

209. Gleby Polski (plansza 9) ...

129. Reagowanie i koordynacja funkcji życiowych (plansza 15) e height=380 width=770 > Narząd węchu Orka należy do waleni Wszystkie zwierzęta charakteryzują się zdolnością do odbieranie bodźców chemicznych, ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie