Opera chińska – tradycyjna forma chińskiej sztuki dramatycznej , będącej połączeniem śpiewu , recytacji, pantomimy , ekwilibrystyki oraz wystylizowanych demonstracji form i ciosów kung-fu . Historia opery chińskiej sięga trzeciego wieku naszej ery. Wyróżnia się ponad 300 jej odmian regionalnych.

Najbardziej znane odmiany opery chińskiej

• Opera Kun Qu , jedna z najstarszych uprawianych do dziś gatunków opery chińskiej, która wywarła decydujący wpływ na jej gatunki późniejsze;
• dworska Opera pekińska , w której tradycyjnie występowali tylko mężczyźni ;
• Opera szanghajska, w której występowały tylko kobiety ;
• Opera kantońska , która w Hongkongu zainspirowała bezprecedensowy rozwój filmów wuxia .

W Chinach sztuki operowe pełniły funkcję obrzędową, którą zachowały na m.in. na Tajwanie i w Singapurze .

Za najbardziej znanego aktora operowego jest uważany Mei Lanfang .

Opera była niezwykle popularna do początków XX wieku . W czasie rewolucji kulturalnej próbowano ją zastąpić operą wzorcową o wydźwięku propagandowym.

Maska generała Guan Yu

Maska generała Zhang Fei

Scena z teatru w Pekinie

Linki zewnętrzne

• Artykuł "Ruch Muzyczny"