Dawne opactwo z kościołem Najświętszego Zbawiciela
Wnętrze kościoła - ołtarz główny
Opactwo Prüm –
klasztor
benedyktyński
w miejscowości
Prüm
, obecnie na terenie
Niemiec
, założony w początku VIII w., zlikwidowany podczas
rewolucji francuskiej
. W średniowieczu opactwo stanowiło ważne centrum kulturalne, szczególnie w okresie panowania dynastii
Karolingów
, której przedstawiciele byli z nim blisko związani.
Historia
Założycielami opactwa byli
Bertrada Starsza
i jej syn
Heribert, hrabia Laon
, którzy ufundowali je w górach
Eifel
w 721 r. Patronat nad klasztorem już wkrótce, poprzez córkę Heriberta,
Bertradę z Laon
, która została żoną króla
frankijskiego
Pepina Krótkiego
, przeszedł na przedstawicieli dynastii
Karolingów
. Pepin Krótki dokonał odnowienia założenia (rozbudowując budynki i udzielając nadań oraz przywilejów), a wielu innych Karolingów było z nim blisko związanych – m.in. zmarli tutaj syn
Karola Wielkiego
Pepin Garbaty
(który został tu mnichem po nieudanym buncie przeciwko ojcu) oraz cesarz
Lotar I
(który przywdział habit mnisi kilka dni przed śmiercią), nauki pobierał
Karol Łysy
, a w 855 w klasztorze został zawarty układ o podziale państwa Lotara I między jego synów. Dzięki hojności kolejnych Karolingów klasztor prężnie się rozwijał, zarówno w sferze ekonomicznej, jak i kulturalnej, mimo nieszczęść jakie go spotykały (w końcu IX stulecia dwukrotnie był niszczony przez najazdy
normańskie
).
Materialne podstawy funkcjonowania klasztoru zapewniły mu powodzenie na kolejne stulecia. Rozwój trwał nadal, w klasztorze przebywało nawet do 300 mnichów. Zwieńczeniem tego rozwoju było uzyskanie w XIII w. przez opatów z Prüm prawa do używania tytułu książąt
Rzeszy
. Odtąd jednak datuje się też powolny upadek klasztoru. W 1576 utracił on (po kilkudziesięcioletnim oporze) niezależność: został podporządkowany
arcybiskupom Trewiru
, którzy odtąd każdorazowo piastowali urząd opata, a same posiadłości opactwa zostały inkorporowane do elektoratu
trewirskiego
.
W XVIII w. dokonano przebudowy kościoła i budynków klasztornych w stylu
barokowym
. W 1794 klasztor został rozwiązany przez rewolucyjne władze
francuskie
i początkowo
zsekularyzowany
; po kilku latach w dawnym kościele opackim ustanowiono siedzibę
parafii
.
Budynki dawnego klasztoru (w tym kościół) zostały zniszczone wskutek bombardowań alianckich podczas
II wojny światowej
, odbudowano je w latach 50. XX w. Bazylika Najświętszego Zbawiciela nadal służy jako kościół parafialny, a w budynkach poklasztornych funkcjonuje szkoła.
Bibliografia
Linki zewnętrzne
