Oczodół ( łac. orbita) - jama kostna pomiędzy mózgoczaszką a trzewioczaszką, w której umieszczona jest gałka oczna . Występuje parzyście. Oczodół ma kształt stożka , którego podstawę tworzy wejście do oczodołu. U góry wejście do oczodołu ogranicza brzeg nadoczodołowy kości czołowej , u dołu- szczęka i kość jarzmowa , tworząc brzeg podoczodołowy, ponadto budują go kość łzowa, sitowa, klinowa oraz podniebienna. Oczodół ograniczają cztery ściany: górna (sklepienie), przyśrodkowa, boczna i dolna (dno). W odcinku przednio-bocznym sklepienia oczodołu znajduje się dół gruczołu łzowego . W pobliżu wejścia do oczodołu na ścianie przyśrodkowej leży dół woreczka łzowego , przechodzi on ku dołowi w kanał nosowo-łzowy. W obrębie oczodołu znajduje się kanał nerwu wzrokowego, przez który przechodzi nerw wzrokowy wraz z tętnicą oczną, ponadto w oczodole znaleźć można szczelinę oczodołową górną przez którą przebiega nerw czołowy, nerw nadoczodołowy, nerw nosowo-rzęskowy, nerw okoruchowy, nerw bloczkowy, nerw odwodzący i żyła oczna górna, a także szczelina oczodołowa dolna, której zawartość stanowią nerw podoczodołowy, nerw jarzmowy, tętnica podoczodołowa i żyła oczna dolna.