Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

wirus HIV

Rys. Zdjęcie wirusów HIV-1

wirus HIV - ludzki wirus nabytego upośledzenia odporności, retrowirus wywołujący AIDS. Obecnie są znane 2 odmiany: HIV-1 oraz mniej zjadliwy i rzadko wywołujący pełnoobjawowy AIDS — HIV-2 (występuje gł. w zach. Afryce). Uważa się, że pierwotnym gospodarzem HIV-1 były szympansy, a HIV-2 — małpy mangaby rudoczelne. Przeniesienie wirusa do populacji ludzkiej nastąpiło w latach 30. lub 50. XX w. HIV jest wirusem sferycznym, którego materiał genetyczny stanowi pojedyncza dodatnia nić RNA — w dojrzałym wirionie występują 2 niezależne nici RNA połączone z odwrotną transkryptazą (odwrotna transkrypcja), proteazą (hydrolazy peptydów) i integrazą. Wykazuje dużą zmienność genetyczną ze względu na niedoskonałość wirusowej odwrotnej transkryptazy, a w następstwie — zmienność antygenową. Jest wrażliwy na czynniki fizykochemiczne. Wirus rozpoznaje komórki zawierające receptor powierzchniowy CD4, głównie limfocyty T subpopulacji CD4 i komórki linii monocytarno-makrofagowej. Głównym rezerwuarem HIV jest tkanka limfatyczna. Po wniknięciu do komórki odwrotna transkryptaza przepisuje wirusowy RNA na komplementarny DNA, (cDNA), który, drogą rekombinacji DNA z udziałem integrazy, zostaje wbudowany w genom gospodarza (forma zwana prowirusem). Okres utajenia zakażenia może trwać do kilkudziesięciu lat. Po inicjacji replikacji HIV następuje wzmożenie procesów replikacji genomowego RNA i syntezy białek, składania dojrzałych wirionów i ich uwolnienia z komórki przez pączkowanie (z wbudowaniem fragmentu błony komórkowej) lub przez rozpad komórki. Następstwem namnażania się HIV jest zmniejszenie liczby limfocytów CD4 i upośledzenie ich czynności, a następnie rozprzężenie mechanizmów odpowiedzi komórkowej i humoralnej (immunologiczna odpowiedź) prowadzące do załamania odporności organizmu; powoduje to z kolei rozwój zakażeń oportunistycznych tworzących zespół AIDS.

Główne drogi szerzenia się HIV to:

  • krew i preparaty krwiopochodne (narkomani przyjmujący środki odurzające dożylnie stanowią w Polsce gł. grupę zakażonych — ok. 65%, natomiast chorzy na hemofilię, zakażeni przed wprowadzeniem testów diagnostycznych w kierunku HIV — tylko ułamek procenta),
  • stosunki seksualne (homo- i biseksualiści, heteroseksualni partnerzy osób zakażonych, prostytutki),
  • droga wertykalna matka–dziecko (przeniesienie przez łożysko, częściej okołoporodowo, także z mlekiem matki).

Mimo licznych prób skonstruowania szczepionek zapobiegających zakażeniu lub ułatwiających eliminację zakażenia nie powstał jeszcze skuteczny preparat.

  a) glikoproteina 120
b) glikoproteina 41
c) lipidowa osłonka zewnętrzna
d) białkowa osłonka rdzenia
e) proteaza
f) kapsyd
g) odwrotna transkryptaza
h) RNA
i) integraza

Rys. Schemat budowy wirusa HIV.


Inne hasła zawierające informacje o "wirus HIV":

Choroby wirusowe ...

Oskrzeliki ...

Materiał genetyczny ...

1983 ...

Hemofilia ...

1987 ...

Wirus zespołu nabytego braku odporności Linki zewnętrzne Historia, odkrycie i nagroda NoblaJest dyskutowane, kto jako pierwszy wyizolował wirus HIV. Uznaje się, że był to zespół Luca Montagniera ( 1983 ) pracujący ...

1992 ...

Choroby zakaźne ...

Wirusowe zapalenie wątroby ...


Inne lekcje zawierające informacje o "wirus HIV":

HIV a układ odpornościowy człowieka część II (plansza 19) ...

HIV a układ odpornościowy człowieka część II (plansza 20) ...

Układ limfatyczny i odporność organizmu (plansza 12) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie