Nowy karakter polski w odmianie pochyłej.

Nowy karakter polski – książka wydana przez Jana Januszowskiego w  1594 roku w  Oficynie Łazarzowej w  Krakowie . Zawierała trzy traktaty o ortografii polskiej autorstwa: Łukasza Górnickiego , Jana Kochanowskiego i samego Januszowskiego. Do złożenia tekstów wydawca użył zaprojektowane przez niego jedne z pierwszych polskich krojów pisma : „ karakter prosty” i „karakter ukośny”^[1].

Czcionka Januszowskiego została przygotowana dla jego drukarni w giserni Konrada Forstera^[]. Krój tej czcionki był pierwszą propozycją stworzenia pisma drukowanego specjalnie dla języka polskiego , którego pisownia w tamtych czasach przechodziła dopiero fazę ujednolicenia. Spotkał się on jednak z krytyką i nie stał się pismem narodowym^[1]. Czcionka była inspirowana odręcznym pismem autora^[], posiada ligatury . Z powodów finansowych Januszowski rzadko korzystał z tej czcionki i raczej w krótkich tekstach^[].

Przed Januszowskim pionierami polskiego liternictwa w druku byli Florian Ungler i Hieronim Wietor .

Krój został także zwektoryzowany do postaci fontu przez Artura Frankowskiego w 1995 roku i nosi nazwę FA Karakter^[2].

Przypisy