Nosferatu – symfonia grozy (
niem.
Nosferatu, eine Symphonie des Grauens).
Niemiecki
film grozy
z roku
1922
w reżyserii
Friedricha Wilhelma Murnaua
. Jest to jeden z najważniejszych filmów niemieckiego
ekspresjonizmu
i jeden z pierwszych horrorów w historii kina. Za kanwę filmu posłużyła nieco zmodyfikowana, ze względu na problemy z prawami autorskimi, fabuła
Draculi
Brama Stokera
. Rolę tytułowego Nosferatu odtwarzał
Max Schreck
. W Niemczech jego nazwisko było synonimem zła, niektórzy wierzyli nawet, iż jest prawdziwym wampirem.
Florence Stoker, wdowa po Bramie Stokerze, wytoczyła Murnauowi proces o nielegalne wykorzystanie powieści jej męża. Proces ten wygrała, a Murnau musiał zapłacić odszkodowanie i zniszczyć wszystkie kopie filmu. Film jednak przetrwał gdyż zachowało się kilka kopii, według różnych wersji pochodzące z nielegalnych źródeł bądź z innych krajów, w których film był wyświetlany.
Obecnie film jest własnością publiczną. Dostępny jest na kopiach video, DVD oraz w Internecie.
W roku
1995
, z okazji stulecia narodzin
kina
, film znalazł się na
watykańskiej liście 45 filmów
fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne[1][2].
Obsada
-
Max Schreck
jako hrabia Orlok
-
Alexander Granach
jako Knock
- Gustav von Wangenheim jako Hutter
- Greta Schröder jako Ellen Hutter
- Georg H. Schnell jako Harding
- John Gottowt jako profesor Bulwer
- Gustav Botz jako doktor Sievers
- Max Nemetz jako kapitan statku Demeter
- Wolfgang Heinz jako pierwszy oficer statku Demeter
Fabuła
Thomas Hutter jest pracownikiem agencji pośredniczącej w sprzedażach posiadłości w
Wismarze
. Przez swojego pracodawce zostaje wysłany do
Karpat
do hrabiego Orloka by sfinalizować transakcje sprzedaży posiadłości. Hutter powierza opiekę swojej żony Ellen przyjacielowi Hardingowi i wyrusza w długą podróż.
Ostatnią przed przybyciem do zamku hrabiego Orloka spędza w gospodzie gdzie znajduje książkę zatytułowaną Księga Wampirów. Następnego dnia wszelkie próby wynajęcia woźnicy nie udają się gdyż wszyscy są przerażeni na myśl o celu podróży Huttera. Udaje się do zamku pieszo ale w połowie drogi zostaje zabrany przez woźnicę hrabiego. Orlok wita Huttera bardzo przyjaźnie, zaprasza gościa na kolację choć sam nie je. Gdy o północy wybija dzwonek zegara, wystraszony tym Hutter kaleczy się nożem w palec. Hrabia Orlok chce wyssać krwawiącą ranę lecz odwraca się na widok krzyża zawieszonego na szyi Huttera.
Następnego dnia Hutter budzi się z raną na szyi, której powstanie przypisuje komarom. W nocy hrabia Orlok podpisuje dokumenty zakupu posiadłości niedaleko domu Huttera. W łóżku Hutter znajduje Księgę Wampirów i czyta ją. Zaczyna podejrzewać, że Orlok jest wampirem. Wtem w drzwiach pojawia się sam hrabia, którego prawdziwa natura zwyciężyła.
Rano Hutter przeszukuje zamek. Ku swojemu przerażeniu znajduję grobowiec w którym spoczywa hrabia. Sparaliżowany strachem ucieka do swojego pokoju. W nocy jest świadkiem jak Orlok układa na wozie kilka trumien, a do ostatniej wchodzi. Wóz odjeżdża a Hutter stara się wydostać z zamku przez okno. Upada na kamienie i traci przytomność. Gdy odzyskuje świadomość w szpitalu postanawia jak najszybciej wrócić do swojego miasta. Wie, że hrabia już tam zmierza.
Tymczasem do Wismaru przybył statek bez załogi. Okazuje się, że na jego pokładzie jest tylko kilka trumien oraz mnóstwo szczurów. W nocy Orlok zabiera trumnę i niezauważony opuszcza statek. Szczury przywożą do miasta plagę co powoduje panikę. Do miasta przybywa także w bardzo złym stanie Hutter. Jego żona Ellen czyta Księgę Wampirów i dowiaduje się jak zabić Orloka, sprawcę wszystkich jej nieszczęść.
Nosferatu a książka Brama Stokera
Fabuła filmu Nosferatu – symfonia grozy opiera się w przeważającej mierze na książce
Brama Stokera
Drakula
. Ze względu na prawa autorskie Murnau nie mógł wykorzystać książkowych imion bohaterów (wersje imion z Drakuli pojawiły się w późniejszych kopiach). Thomas Hutter i Ellen Hutter to Jonathan i Mina Harker. Murnau pominął jednak wiele postaci drugoplanowych jak Lucy czy
Van Helsinga
.
W przeciwieństwie do książkowego Drakuli, Orlok nie tworzy nowych wampirów lecz zabija swoje ofiary. Musi również spać przez dzień gdyż światło słoneczne zabija go. Zakończenie jest także inne niż w książce – hrabia zostaje zniszczony.
Nosferatu w kulturze
Przypisy
Linki zewnętrzne
