Plan domu rzymskiego: A-ogród; B-tablinum; C-compluvium D-atrium

Dom rzymski ( łac. domus) – styl domu budowanego w starożytnym Rzymie .

Zmiany stylu

W okresie IX–VII w. p.n.e. rolę domów pełniły chaty z gliny kryte gałęziami.

VII–II w. p.n.e. to domy z drewna kryte dachówką z centralnie usytuowanym atrium . Światło dochodziło przez compluvium . Wokół atrium znajdowały się pomieszczenia, z których boczne przeznaczano na magazyny, sypialnie dla służby. Za atrium znajdowała się sypialnia właściciela - tablinum . Obok tablinum umieszczano inne ważne pomieszczenie, jadalnię triclinium .

W II w. p.n.e. pod wpływem architektury greckiej dodano perystyl , do którego przeniosło się życie rodzinne. Atrium stało się pomieszczeniem reprezentacyjnym, a tablinum przekształciło się w pokój pracy właściciela. Układ prostokątnych pomieszczeń wokół atrium był zazwyczaj symetryczny. Ściany zdobione były stiukami , malowidłami a posadzki układano z barwnych kamieni tworząc mozaiki .

W okresie Republiki domy zamożnych właścicieli przekształciły się w wille .

Zobacz też

• cubiculum
• insula
• dom grecki
• dom egipski