|
| Góra: bieg promieni światła w oku nadwzrocznym.Dół: bieg promieni światła po korekcji przez soczewkę okularów. |
Góra: bieg promieni światła w oku nadwzrocznym. Dół: bieg promieni światła po korekcji przez soczewkę okularów. |
|
Nadwzroczność (popularnie: dalekowzroczność;
łac.
hyperopia; często mylona ze
starczowzrocznością
) – jest drugą obok
krótkowzroczności
najczęściej spotykaną wadą
refrakcyjną
wzroku
. Jest wynikiem zbyt małych rozmiarów przednio-tylnych oka (zbyt krótką
gałką oczną
) w stosunku do jego siły łamiącej lub niewystarczającą siłą łamiącą układu optycznego oka (np. zbyt płaską
rogówką
) w stosunku do jego długości[1].
Promienie równoległe, które w akomodującym oku miarowym ogniskowane są na siatkówce, w nieakomodującym oku nadwzrocznym ogniskowane są za siatkówką. Żeby ostro widzieć przedmiot daleki, dalekowidz musi akomodować. Nieskorygowana nadwzroczność i związane z tym stałe napięcie akomodacji może prowadzić do zaburzeń w całym układzie mięśniowym oka, łącznie z
zezem
. Zakres ostrego widzenia zależy od wielkości wady i amplitudy akomodacji, która zmniejsza się z wiekiem.
Do korekcji nadwzroczności stosuje się
okulary korekcyjne
lub
soczewki kontaktowe
. Są to soczewki skupiające. Ich moc optyczną podaje się w
dioptriach
dodając znak plus. Istnieją też metody chirurgiczne.
Nadwzroczność utajona
U osób po 40 roku życia amplituda akomodacji spada do 2,5-3 dioptrii i można nią najwyżej skompensować do dali nadwzroczność o takiej właśnie liczbie dioptrii, ale wtedy brakuje już dodatkowej mocy optycznej aby ostro widzieć "do bliży". Jednak u dzieci elastyczność soczewek jest tak wielka, że przekłada się ona na amplitudę akomodacji powyżej 14 dioptrii[2]. Można nią skompensować nadwzroczność rzędu 11 dioptrii, oraz 3 dodatkowe dioptrie, żeby ostro widzieć "do bliży", a więc w całym zakresie.
Nadwzroczność starcza[3]
W miarę starzenia się współczynnik załamania światła przez rogówkę i ciało szkliste zmniejsza się typowo o 1,5 dioptrii w 70 roku życia i o 2,5 dioptrii w 80 roku życia. Jednak
krótkowidz
akurat na tym zyskuje, a może nawet dojść do naturalnej kompensacji krótkowzroczności (przy wadach - odpowiednio - minus 1,5 i minus 2,5 dioptrii). Nie należy nadwzroczności starczej mylić ze
starczowzrocznością
.
Przypisy