Muzeum Miedzi, placówka muzealna utworzona w 1962 r. w Legnicy przez Tadeusza Gumińskiego .

Gromadzi zbiory związane z wydobyciem, przeróbką i zastosowaniem miedzi ( minerały miedzi z całego świata, dawny i współczesny miedzioryt , zabytki techniki z zakresu górnictwa i hutnictwa miedzi, dawne i współczesne rzeźby kameralne z brązu, wyroby artystyczne i użytkowe z miedzi i jej stopów, kolekcję sztuki art deco ), polskim złotnictwem współczesnym (dzieła artystów okresu międzywojennego i lat późniejszych oraz wykonane na legnicki konkurs srebra) oraz historią Legnicy i regionu legnickiego. Łącznie przez ponad 40 lat funkcjonowania placówki zebrano ok. 30 000 eksponatów, a w muzealnej bibliotece 8200 woluminów zwartych i 1700 tomów czasopism i liczby te stale rosną.

Główną siedzibą muzeum od początku jego istnienia jest zabytkowy, barokowy budynek dawnej kurii opatów z Lubiąża zlokalizowany w Legnicy przy ulicy św. Jana , wzniesiony w 1728 r. (jeden z najcenniejszych zabytków architektury barokowej na Dolnym Śląsku ). Ponadto, Muzeum posiada 4 oddziały: oddział "Akademia Rycerska" w Legnicy (miejsce licznych wystaw czasowych, niekoniecznie związanych z podstawowym profilem działalności), Mauzoleum Piastów Śląskich w kościele pw. św. Jana w Legnicy, oddział "Kaplica zamkowa" w Legnicy (pawilon na dziedzińcu Zamku Piastowskiego z reliktami kaplicy św. św. Benedykta i Wawrzyńca z 1220 r. oraz Muzeum Bitwy Legnickiej w Legnickim Polu . Do muzeum należy także sąsiadujące z nim, największe na Dolnym Śląsku lapidarium oraz zabytkowy tramwaj - pomnik z lat 50. XX w. ustawiony w 1998 r. przed dawną zajezdnią, będący przez pierwsze lata miejscem ekspozycji wystawy poświęconej legnickim tramwajom .

Dyrektorem muzeum jest Andrzej Niedzielenko.