Mors
podgatunek atlantycki
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Nadrodzina	płetwonogie
Rodzina	morsowate
Rodzaj	Odobenus Brisson , 1762
Gatunek	mors
Nazwa systematyczna
Odobenus rosmarus[1]
( Linnaeus , 1758)
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ )[2]
brak danych
Zasięg występowania

Mors (koń morski, łac. Odobenus rosmarus) – duży gatunek drapieżnego ssaka morskiego , jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel dawniej licznej w gatunki rodziny morsowatych (Odobenidae) i jedyny gatunek z rodzaju Odobenus. Mors pełnił ważną rolę w życiu ludzi z Arktyki , którzy polowali na niego dla mięsa, skór, tłuszczu, ciosów i kości.

Występowanie

Wody przybrzeżne Arktyki , wzdłuż wybrzeży Ameryki Północnej i Rosji . Mors najbardziej lubi płytkie wody w pobliżu pływających pól lodowych, więc można go również zobaczyć jak pływa na krach lodowych.

Charakterystyka

Mors ma ciężkie ciało osiągające długość od 2,5 do 4,2 m , osłonięte grubą na 3,5 cm niemal nagą (słabo owłosioną), pofałdowaną skórą. Masa ciała mieści się w przedziale od 400 do 1700 kg . Samce są większe od samic. Morsy z Oceanu Spokojnego są większe od występujących w Atlantyku. Barwa skóry od jasnobrązowej do cynamonowobrązowej, podczas wygrzewania się na słońcu kolor zmienia się na różowy wskutek rozszerzania się naczyń krwionośnych. Na brzuchu i piersiach skóra jest ciemniejsza. Morsy żyjące w Oceanie Spokojnym mają więcej wąsów czuciowych od tych z Atlantyku .

Wszystkie kończyny morsa są przekształcone w płetwy . Przednie kończyny są większe od tylnych i stanowią główny narząd ruchu. Rzadkie owłosienie skóry występuje u młodych morsów, dorosłe mają skórę bardzo słabo owłosioną. Na górnej wardze występują liczne włosy czuciowe . W uzębieniu wyróżniają się górne kły obecne u samców i u samic, szczególnie silnie rozwinięte u samców, mogą dorastać do metra długości, ale przeciętna ich długość wynosi ok. 50 cm. Masa największych kłów przekracza 5 kg^[3]. Kły morsów mają budowę podobną do ciosów słoni .

Pożywieniem morsów są bezkręgowce zamieszkujące dno oceanu, np.: małże , ślimaki i rozgwiazdy , a także skorupiaki , ryby , foki i padlina .

Rozród następuje wczesnym latem. Rodzi się tylko 1 młode po ciąży trwającej 15-16 miesięcy. Morsy żyją do 50 lat. Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku ok. 7 lat , natomiast samice wieku 4-6.

Mors nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem, ale liczebność jest poważnie obniżona w wyniku dawnych polowań. Nadal prowadzone jest kłusownictwo dla ich ciosów, odkąd zdobywanie kości słoniowej jest nielegalne.

Szkielet morsa

Podgatunki

Wyróżniane są trzy podgatunki morsa^[4]:

• Odobenus rosmarus rosmarus – podgatunek atlantycki
• Odobenus rosmarus divergens – podgatunek pacyficzny
• Odobenus rosmarus laptevi – podgatunek z Morza Łaptiewów , przez część systematyków nie jest uznawany za odrębny podgatunek^[5].

Przypisy

Bibliografia