Mapa rejonu Mare Imbrium; Montes Apenninus oznaczone są literą K (na dole po prawej)

Montes Apenninus – poszarpany łańcuch górski w północnej części widocznej strony Księżyca . Jego współrzędne selenograficzne wynoszą 18,9 N 3,7 W , a nazwa, nadana przez Jana Heweliusza pochodzi od gór Apeninów we Włoszech .

To pasmo tworzy południowo-wschodni brzeg morza księżycowego Mare Imbrium oraz północno-zachodnią granicę wyżynnego regionu Terra Nivium . Zaczyna się zaraz na zachód od wybitnego krateru Eratostenes , który leży po jego południowej stronie. Na zachód od Apeninów znajduje się szeroka szczelina łącząca Mare Imbrium na północy z Mare Insularum na południu. Jeszcze dalej na zachód leżą Montes Carpatus .

Od Eratostenesa góry stopniowo skręcają ze wschodu na północny wschód i kończą się przy Promontorium Fresnel na równoleżniku 29,5° N. Znajduje się tu następna szczelina, przez nią Mare Imbrium na zachodzie łączy się z Mare Serenitatis na wschodzie. Za jej północnym brzegiem leżą Montes Caucasus ^[1].

To pasmo górskie posiada kilka szczytów, które otrzymały własne nazwy. Są one wymienione poniżej w kolejności od zachodu do północnego wschodu:

• Mons Wolff
• Mons Ampère
• Mons Huygens , często podawany jako najwyższa góra na Księżycu (chociaż nie jest jego najwyższym punktem)
• Mons Bradley
• Mons Hadley Delta
• Mons Hadley

Ostatnie dwa szczyty są najbardziej znane z tego, że w utworzonej między nimi dolinie wylądował Apollo 15 . Ta misja była uważana za najbardziej udaną pod względem naukowym z całego programu Apollo i była pierwszą, podczas której użyto pojazdu księżycowego Lunar Roving Vehicle , i która trwała trzy dni. Apollo 15 zbadał Mons Hadley Delta (δ) i wijącą się szczelinę Hadley. Było to prawdopodobnie najbardziej zróżnicowane geologicznie miejsce, w którym wylądował statek Apollo^[2].

Większość tego łańcucha tworzy ostre, poszarpane wzniesienie nad brzegiem Mare Imbrium, z szerokim obszarem pogórzy po południowo-wschodniej stronie. Jednak po północno-zachodniej stronie też jest trochę poszarpanych przedgórzy wzdłuż tej części Apeninów, która leży na południowy wschód od krateru Archimedes . Charakterystyczna dla Montes Apenninus jest duża liczba kraterów uderzeniowych . Całkowita długość pasma wynosi około 600 km, a niektóre szczyty osiągają wysokość 5 km.

Przypisy

Zobacz też

• Lista gór księżycowych

Bibliografia

• Antonín Rükl: Mondatlas. Werner Dausien, Hanau 1990.

Linki zewnętrzne

• LM-41 Montes Apenninus — L&PI Lunar Map series, 1. wydanie, grudzień 1976.
• Planetenkunde.de
• Mondatlas.de: Gebirge
• SkyTrip: Montes Apenninus