Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Mont Saint-Michel

Mont Saint-Michel

Na mapach: 48°38'08″N 1°30'40″W / 48.63556, -1.51111

Mont Saint-Michel
Mont Saint-Michel

Kontynent Europa
Państwo   Francja
Akwen Kanał La Manche
Powierzchnia 3,97 km²
Populacja (1999)
 • liczba ludności
 • gęstość

50
13 os./ km²
Mont Saint-Michel - widok od południa
Mont Saint-Michel podczas odpływu
Sklepienia gotyckie Sali Rycerskiej w opactwie
Krużganek Merveille
Ściana jadalni
Opactwo w 1875 roku
Pierwsze piętro opactwa
Drugie piętro opactwa
Trzecie piętro opactwa
Mapa fortyfikacji

Mont Saint-Michel ( franc. Abbaye du Mont-Saint-Michel, bret. Menez Mikael, pol. Wzgórze Świętego Michała) – skalista wyspa pływowa w Zatoce Wzgórza Świętego Michała (franc. Baie du Mont Saint-Michel), w południowo-zachodniej Normandii , połączona z kontynentalną Francją groblą długości 1800 metrów.

Na wyspie wzniesione zostało sanktuarium Michała Archanioła . Oryginalna nazwa sanktuarium to po łacinie Mons Sancti Michaeli in periculo mari (Wzgórze Świętego Michała w niebezpiecznym morzu) lub Mont Saint-Michel au péril de la mer (po francusku).

Obecnie wzgórze Saint-Michel stanowi naturalne centrum gminy Mont-Saint-Michel (w departamencie Manche , w administracyjnym regionie Dolna Normandia )[1].

Architektura sanktuarium oraz zatoka z dużymi pływami morskimi sprawiają, iż jest to jedno z najchętniej odwiedzanych miejsc w Normandii . Wg danych gromadzonych w ramach Projet Mont-Saint-Michel miejsce to zwiedza rocznie średnio 3 200 000 osób, co powoduje, że jest to najczęściej poza Paryżem odwiedzana atrakcja turystyczna we Francji [2]. Wiele budowli wyspy zaklasyfikowano jako pomniki historii, a miasto jako całość otrzymało ten przywilej w 1962 roku. Od 1979 roku stanowi część Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO [3].

Spis treści

Historia

Celtowie

Wokół Mont Saint-Michel rozciągał się w starożytności las Scissy, wówczas jeszcze niezalany morzem, siedziba dwóch plemion celtyckich . Zdaniem opata Gillesa Derica, historyka bretońskiego z XVIII wieku , w tamtych czasach wzgórze było poświęcone Belenowi, galijskiemu bogu Słońca .

Rzymianie

Zasługą przybyłych do Armoryki Rzymian była budowa sieci dróg przecinających całe jej terytorium: jedna z nich, łącząca Dol-de-Bretagne z Fanafmers ( Saint-Pair ), biegła na południe od Mons Belenus (Góry Belena). W miarę podnoszenia się poziomu wód w kanale La Manche , droga była stopniowo przesuwana ku wschodowi, aż do całkowitego połączenia się z tą, która obecnie przebiega przez Avranches . Wyspa w tym okresie była znana jako Mont Tombe ( łac. Góra Cmentarna). Mieszkający w pobliżu Rzymianie rozwijali kult boga słońca, nazywanego przez nich Mitrą . Według miejscowej legendy z tego okresu, na wzgórzu pochowano w złotych butach i trumnie Juliusza Cezara [4].

Początki ery chrześcijańskiej

Chrześcijaństwo pojawiło się w Armoryce około IV wieku naszej ery. Wówczas w połowie wysokości wzgórza została wzniesiona kaplica poświęcona św. Szczepanowi , pierwszemu męczennikowi chrześcijańskiemu. Po niej pojawiła się następna u stóp skały ku czci św. Synforiana, pierwszego męczennika Galów. Kaplice czuwały nad siedzibami pustelników pod opieką proboszcza z Astériac ( Beauvoir ).

Według legendy w 709 roku biskupowi Avranches , świętemu Aubertowi , objawił się Michał Archanioł , prosząc o zbudowanie kościoła na skale[5]. Biskup dwukrotnie zlekceważył prośbę aż do momentu, kiedy św. Michał, dotknąwszy palcem biskupiej głowy, wypalił w niej dziurę, ale pozostawił nieszczęśnika przy życiu. Czaszka św. Auberta z owym otworem przechowywana jest do dziś w katedrze w Avranches. Krótko potem została zbudowana pierwsza kaplica w grocie, a poprzednia nazwa Mont-Tombe została zastąpiona Mont-Saint-Michel-au-péril-de-la-Mer. Podczas budowy według legend doszło do rzekomych cudów – poranna rosa wyznaczyła zarys fundamentów, skradziona krowa ukazała się nagle tam gdzie powinien lec pierwszy złom granitu, trzymane na rękach niemowlę odsunęło stopami głaz zagradzający drogę oraz ukazanie się świętego Michała który wskazał źródło słodkiej wody[4].

Opactwo benedyktyńskie

Hrabiowie z Rouen , potem książęta Normandii , hojnie obdarowali zakonników, zmuszonych przez Normanów do ucieczki na obronną z natury wyspę. Mont Saint-Michel nabyło ponadto znaczenia strategicznego po przyłączeniu w 933 roku półwyspu Cotentin do księstwa Normandii i znalezieniu się na granicy z księstwem Bretanii .

Książę Ryszard I Nieustraszony ( 943996 ) podczas swych pielgrzymek do sanktuarium oburzał się, że mnisi odstępowali wykonywanie obrzędów religijnych świeckim duchownym, którzy byli za tę czynność opłacani. Ryszard I uzyskał od papieża Jana XIII bullę dającą mu prawo przywrócenia porządku w klasztorze i w 966 roku, wraz z mnichami przybyłymi z Saint-Wandrille , założył nowe opactwo benedyktyńskie ( opactwo Fontenelle ).

W 1256 i 1264 roku, pielgrzymkę do opactwa na Mont Saint-Michel odbył Ludwik IX Święty [6].

Bogactwo i siła nowego opactwa, jak też i prestiż sanktuarium, przyciągały tłumy pielgrzymów, co trwało aż do okresu reformacji . U stóp sanktuarium powstało miasteczko oferujące pielgrzymom gościnę. Opactwo nieprzerwanie cieszyło się względami książąt normandzkich, a następnie królów Francji .

W czasie wojny stuletniej opactwo zostało opasane nowym pierścieniem murów obronnych, teraz obejmujących także miasteczko. Anglicy próbowali je kilkakrotnie zdobywać, ale bezskutecznie. Pamiątką po jednym ze szturmów są dwie machiny oblężnicze pozostawione pod murami Mont Saint-Michel.

Począwszy od 1523 roku opata sanktuarium wyznaczał bezpośrednio król Francji, powierzając często pełnienie tej funkcji osobie świeckiej i dając jej prawo korzystania z dochodów klasztornych. Na terenie opactwa zostało zbudowane więzienie i klasztor się wyludnił. Przyczyniły się też do tego wojny religijne. W 1622 roku klasztor przeszedł w ręce Benedyktynów z kongregacji świętego Maura , fundatorów szkoły, tylko w niewielkim stopniu troszczących się o utrzymanie budowli w dobrym stanie.

Lista opatów

966991  : Maynard I
9911009  : Maynard II
10091017  : Hildebert I
10171023  : Hildebert II
10251051  : Almod
10511055  : Théodoric
10551048  : Suppo
10481058 / 60  : Radulphe o Raoul de Beaumont
1060 / 651084  : Ranulphe o Renaut de Bayeux
10851102  : Roger I
11061122  : Roger II
11251131  : Richard de Mère
11311149  : Bernard du Bec
11491150  : Geoffroy
11511153  : Richard de la Mouche, Robert Hardy
11541186  : Robert de Torigni
11861191  : Martin de Furmendi
11911212  : Jourdain
12121218  : Radulphe o Raoul des Îles
12181223  : Thomas des Chambres
12251236  : Raoul de Villedieu
12361264  : Richard Turstin
12641271  : Nicolas Alexandre
12711279  : Nicolas Famigot
12791298  : Jean Le Faë
12991314  : Guillaume du Château
13141334  : Jean de la Porte
13341362  : Nicolas le Vitrier
13631386  : Geoffroy de Servon
13861410  : Pierre le Roy
14101444  : Robert Jolivet
14441483  : Guillaume d'Estouteville
14831499  : André Laure
14991510  : Guillaume de Lamps
15101513  : Guérin Laure
15151523  : Jean de Lamps
15241543  : Jean le Veneur
15431558  : Jacques d'Annebault
15581570  : François Le Roux d'Anort
15701587  : Arthur de Cossé-Brissac
15881615  : François de Joyeuse
16151641  : Henri de Lorraine, duca di Guise
16411643  : Ruzé d'Effiat
16441670  : Jacques de Souvré
16701703  : Étienne Texier d'Hautefeuille
17031718  : Karq de Bebambourg
17211799  : Charles Maurice de Broglie
17661769  : Étienne-Charles de Loménie de Brienne
1788  : Louis-Joseph de Montmorency-Laval

Zaniedbanie i ponowny rozkwit po rewolucji francuskiej

W trakcie rewolucji francuskiej wyspa zmieniła nazwę na Mont-Michel i Mont-Libre.

Z rokiem 1791 , w następstwie rewolucji francuskiej, ostatni mnisi zostali wydaleni z opactwa, które zostało zmienione w więzienie. Począwszy od 1793 roku przetrzymywano w nim ponad trzystu księży odmawiających przyjęcia nowej konstytucji cywilnej. W 1794 roku na szczycie wieży dzwonniczej została zainstalowana stacja telegrafu optycznego . Tym samym Mont Saint-Michel zostało włączone w szlak linii telegraficznej z Paryża do Brestu .

W 1835 roku więzienie zostało poddane oględzinom architekta Eugène Viollet-le-Duca . Wobec protestów przeciwko aresztowaniu socjalistów Martina Bernarda , Armanda Barbès i Auguste Blanqui dekretem cesarskim z 1863 więzienie zamknięto. Opactwo przeszło następnie w ręce biskupa z Coutances .

Po regulacji rzeki Couesnon, która zmieniła stosunki wodne w zatoce, powodując jej zamulenie, oraz ufortyfikowaniu grobli w 1879 roku Mont Saint-Michel przestał być wyspą lecz stał się raczej głęboko wysuniętym w morze cyplem . Z okazji tysięcznej rocznicy powstania przypadającej na rok 1966 niewielka liczba zakonników znów osiedliła się w klasztorze.

16 czerwca 2006 roku premier Francji i władze regionu ogłosiły przeznaczenie 164 milionów EUR na przedsięwzięcie o nazwie Projet Mont-Saint-Michel, którego celem jest wybudowanie zapory na rzece Couesnon mającej spowodować odmulenie zatoki i przywrócenie Mont-Saint-Michel charakteru prawdziwej wyspy[7]. Zakończenie projektu planowane jest w 2012 r[8].

Rozwój Mont Saint-Michel

Opactwo

Widok na Mont Saint Michel pod koniec X wieku (ryc. Paula Gout z 1910)
Mont Saint-Michel od południowego wschodu
Grande Rue
Bastion przy bramie wejściowej
Widok wzgórza z lotu ptaka
Pastwisko moutons de pré-salé przed Mont Saint Michel

Opactwo benedyktyńskie powstawało począwszy od X wieku z zestawionych, zachodzących na siebie części w stylach romańskim i gotyckim . Różne budowle konieczne do funkcjonowania klasztoru zostały stłoczone na ciasnej i niewygodnej przestrzeni.

Merveille usytuowana na północy opactwa zawierała krużganek klasztorny podzielony na refektarz , fraternię i spiżarnię – przykład funkcjonalnego połączenia. W ten sam sposób zabudowania Balle-Chaise i dormitorium łączą funkcje administracyjne opactwa z działalnością kulturalną.

Notre-Dame Sous-Terre

Pierwotny kościół klasztorny wzniesiony w czasach fundacji benedyktyńskiej z 966 roku został całkowicie pochłonięty przez powiększający się klasztor. Nowe budowle pojawiały się kolejno po wschodniej stronie świątyni, na wyższych piętrach skały i na samym szczycie wzgórza.

W efekcie rozbudowy pierwotny kościół został zupełnie zapomniany i odkryty na nowo dopiero na przełomie XIX i XX wieku w czasie prac wykopaliskowych w tym miejscu prowadzonych. Dzisiaj odrestaurowany kościół stanowi wspaniały przykład architektury romańskiej.

Konstrukcje XI wieku

Rosnąca coraz bardziej liczba pielgrzymów zmusiła do zbudowania większego kościoła na miejscu dawnych budynków klasztornych, na północ od pierwotnego kościoła Notre-Dame-Sous-Terre.

Nowa świątynia miała trzy krypty: kaplicę Trente-Cierges ( pol. Trzydziestu świec) w transepcie północnym, złotą kryptę chóru (inaczej Kaplica wielkich kolumn) na wschodzie i kaplicę św. Marcina ( 1031 - 1047 ) w transepcie południowym.

Budowa nawy głównej i transeptu została zapoczątkowana przez opata Ranulphe'a w 1060 roku.

W 1080 roku na północ od kościoła pierwotnego zostały wzniesione trzy piętra budynków klasztornych, w których mieściła się sala północna służąca do przyjmowania pielgrzymów, jako promenada (droga spacerowa) dla mnichów oraz dormitorium. Ponadto zaczęto budować jałmużnik i spiżarnię przyszłego klasztoru Merveille. Pierwotny kościół Notre-Dame-Sous-Terre, całkowicie wchłonięty przez nowe zabudowania był jednak jeszcze wykorzystywany jako miejsce kultu religijnego.

Konstrukcje XII wieku

W 1103 roku trzy dzwony zachodniej nawy nowego kościoła runęły na klasztorne budynki, gdyż nie były wystarczająco solidnie osadzone. Odbudową zajął się opat Roger II ( 11151125 ).

Na zachodzie i północnym zachodzie, opat Robert de Torini ( 11541186 ) zarządził konstrukcję nowego zespołu budynków klasztornych, mieszczących nowe cele, izbę chorych i kaplicę św. Szczepana . Poza tym przerobił przejścia prowadzące do Notre-Dame-Sous-Terre dla uniemożliwienia kontaktów pomiędzy zakonnikami a pielgrzymami.

Konstrukcje XIII wieku

Opat Raoul-des-Îles ( 12121218 ) w miejscu jałmużnika wybudowanego przez Rogera II założył salę gości ( 12151217 ) i refektarz ( 12171220 ), natomiast nad spiżarnią salę rycerską ( 12201225 ) i wirydarz ( 12251228 ). Wszystkie te obiekty stanowiły całość zwaną Merveille (Cud).

Z inicjatywy opata Richarda Turstina ( 12361246 ) po wschodniej stronie została wzniesiona sala straży, przyszłe wejście do opactwa i nowa sala sprawiedliwości (Officialité, 1257 ), które wspólnie tworzą zespół Belle-Chaise.

Konstrukcje XIV, XV i XVI wieku

W czasach administracji opata Pierre Le Roy ( 13861410 ) zostały dokończone fortyfikacje: około roku 1393 zbudowane zostały dwie wieże Chatelet, a po nich kolejno: La Tour Perrine i La Bailliverie. Powstały też apartamenty opata.

W 1421 roku runął romański chór opactwa, który został zrekonstruowany w dwóch fazach w latach 14461450 i 1499 –- 1523 w gotyckim stylu flamboyant .

Konstrukcje XVIII wieku

W wyniku pożaru w 1776 roku postanowiono wyburzyć trzy przęsła zachodnie opactwa, a w 1780 roku została zbudowana nowa fasada (front budynku) w stylu neoklasycystycznym , której fundamenty skróciły o połowę położony pod nimi pierwotny kościół Notre-Dame-Sous-Terre.

Odbudowa w XIX i XX wieku

W 1817 roku z powodu licznych modyfikacji wykonanych przez władze penitencjarne, żeby pomieścić warsztaty dla więźniów, zawaliła się jedna część konstrukcji wzniesiona za czasów opata Roberta de Torigni ( 11541186 ).

Po sklasyfikowaniu opactwa jako pomnika historycznego w 1874 roku zostały przeprowadzone przez Corroyer'a pierwsze pilne prace wzmacniające i konserwacyjne.

W 1896 roku nad kościołem została wzniesiona iglica, która sięga 170 metrów nad poziomem morza. W 1898 roku wykopaliska Gout'a pod podłożem kościoła doprowadziły do ponownego odkrycia Notre-Dame-Sous-Terre, który został oddany do użytku w 1959 roku dzięki zastosowaniu przez architekta Froidevaux'a wzmocnień z betonu sprężonego, które podtrzymują wyżej położony kościół.

Fortyfikacje

Obecne miasteczko powstało w wyniku połączenia kilku zespołów budynków, które miały własne, wcześniejsze fortyfikacje . Obecne mury miejskie pochodzą z XIIIXV wieku . Zawierają one wieże podwójnie okolone i jedną wieżę bastionową :

  • wieża północna
  • wieża bastionowa Buklo
  • wieża Cholet aux Duonluno
  • wieża dolna
  • wieża Beatrix aux de la Libereco
  • wieża arkadowa
  • wieża królewska

Mur Fanils, który przechodzi w mury Monteux, Cantilly i Pillette datowany jest na XVI wiek , podobnie jak wieża Gabriel.

La Merveille

Po północnej stronie wyspy Mont Saint-Michel znajduje się gotycki klasztor La Merveille ( franc. cud). Wybudowany został w latach 12111228 . W skład klasztoru wchodzą: Po stronie wschodniej:

  • aumoniere – znajdujące się na parterze pomieszczenie, w którym mnisi rozdawali jałmużnę ; miejsce to było także schronieniem dla pielgrzymów
  • salle des hótes – umieszczony na pierwszym piętrze główny pokój gościnny, w którym opat witał gości; w pomieszczeniu znajdują się dwa kominki – w jednym gotowane były posiłki mnichów, drugi dostarczał ciepła
  • refektarz – znajdująca się na drugim piętrze sala o grubych ścianach z wysokimi wąskimi oknami; miejsce, w którym mnisi spożywali posiłki

Po stronie zachodniej:

  • vellier – skład
  • skryptorium – miejsce, w którym mnisi pracujący niewolniczo przepisywali manuskrypty ; w 1469 roku sala stała się miejscem zebrań członków zakonu rycerzy św. Michała[9]

Miasteczko

Miasteczko wzniesione na skalistym wzgórzu pod opactwem rozłożyło się wzdłuż jedynej ulicy Grande Rue, która obiegając skałę prowadzi do sanktuarium. Można tam się dostać przez trzy bramy: porte del l'Avancée, porte du Boulevard i porte du Roi.

Poza tym na wyspie znajdują się sklepy z pamiątkami, restauracje, hotele, podziemne pomieszczenia, wieże i krypty[10].

Geografia i okolice

Mont Saint-Michel znajduje się na 48°38'10" szerokości geograficznej północnej i na 1°30'40" długości geograficznej zachodniej, w zatoce o tej samej nazwie otwierającej się na kanał La Manche . Wysepka ma około 960 metrów obwodu i około 280 hektarów powierzchni. Skała, która jest formacją granitową, wznosi się na wysokość 92 metrów nad poziomem morza, lecz wraz z posągiem św. Michała , położonym na wierzchołku iglicy kościoła opactwa sięga wysokości 170 metrów.

Istnieje niebezpieczeństwo, iż Mont Saint-Michel stanie się półwyspem . Powodem takiego przypuszczenia jest fakt, że w zatoce pozostaje piasek i muł naniesiony przez przypływy[10].

Las Scissy i jego zagłada

W czasach celtyckich wokół Mont Saint-Michel i skały Tombelaine rozciągał się las Scissy, a brzeg morza znajdował się aż 48 kilometrów dalej, obejmując wyspy Chausey. Począwszy od III wieku poziom wód podnosił się stopniowo, aż morze pochłonęło las: według rękopisu z XV wieku szczególnie gwałtowny przypływ w równonocy 709 roku zadał lasowi cios ostateczny.

Pływy morskie

Zatoka, nad którą rozciąga się wysepka, podlega zjawisku ruchomych piasków , opisanych malowniczo przez Victora Hugo , ale jest przede wszystkim znana dzięki wyjątkowemu skokowi pływów morskich (do 14 metrów różnicy poziomów). Przypływy są bardzo gwałtowne; fala przybiera z dużą prędkością (porównywalnej do szybkości galopującego konia), co było przyczyną licznych wypadków w przeszłości. Dzisiaj również zdarzają się sporadyczne utonięcia, ale znacznie częściej kłopoty miewają właściciele zbyt długo zaparkowanych samochodów w miejscach niżej położonych.

Widowiskowe przypływy i odpływy uniemożliwiały zdobycie obronnego wzgórza, czyniąc prace oblężnicze możliwe jedynie podczas odpływu.

Grobla, po której prowadzi droga do Mont Saint-Michel wybudowana w 1880 roku, zatrzymuje piasek, tym samym pozbawiając wzgórze jego wyspowej natury. W ramach akcji ratowania wyspy do zatoki ma wpływać uregulowana, dzięki zbudowaniu na niej tamy, rzeka Le Couesnon, a grobla ma być zastąpiona mostem. W przyszłości, jeśli poziom wód w morzach i oceanach będzie się nadal podnosić, na Mont Saint Michel trzeba będzie przeprawiać się statkiem.

Wybrzeże

Na wybrzeżu, za życia księżnej Anny Bretońskiej , uporządkowano teren pod uprawę i hodowlę zwierząt. Do dziś hoduje się tu owce , moutons de pré-salé (barany słonych łąk), których mięso ze względu na słonawe pastwiska ma wyjątkowy smak.

Materiał niesiony przez rzeki, nieustannie poruszany przez pływy morskie, zmieszany ze skruszonymi muszlami daje źródło tangue, bogatego nawozu, który był długo używany przez lokalnych rolników dla użyźniania gruntu.

Pielgrzymki

Dwa razy w roku, w pierwszą niedzielę maja i 29 września , do Mont Saint-Michel przybywają tłumy pielgrzymów- katolików . W te dni odbywają się uroczystości związane z kultem świętego Michała Archanioła . Liczba pielgrzymów wynosi zwykle około 60 000[9].

Mont Saint-Michel w kulturze

Film

Wyspa Mont Saint-Michel ukazana jest w filmie The Elusive Pimpernel Michaela Powella i Emeryka Pressburgera z 1950 roku[11].

Na wyspie Mont Saint-Michel rozegrała się akcja filmu Mindwalk w reżyserii Bernta Amadeusa Capry z 1990 roku. Większość scen filmu to rozmowy pomiędzy trojgiem głównych aktorów – Liv Ullmann (w filmie jako Sonia Hoffman, norweska naukowczyni), Samem Waterstonem (w filmie jako Jack Edwards, polityk) i Johnem Heardem (w filmie jako Thomas Harriman, poeta)[12].

Muzyka

Aphex Twin , kornwalijski przedstawiciel muzyki elektronicznej skomponował piosenkę zatytułowaną Mt Saint Michel + Saint Michaels Mount, nawiązującą do podobieństwa obu tych miejsc[13].

W 1996 roku Mike Oldfield skomponował instrumentalny utwór dedykowany Mont Saint-Michel. Utwór ten ukazał się w albumie Voyager [14].

W lipcu 1998 roku francuski kompozytor muzyki rock, Patrick Broguière wydał album w całości poświęcony Mont Saint-Michel[15].

Literatura

W 1913 roku amerykański pisarz, Henry Brooks Adams napisał książkę Mont-Saint-Michl and Charters[16] ukazującą jedność średniowiecznej społeczności, szczególnie zaznaczającą się w wielkich katedrach Francji.

W 2004 roku Frederic Lenoir i Violette Cabesos napisali nowelę La promesse de l'ange, której główna akcja ma miejsce na wyspie Mont Saint-Michel [17].

W 2005 roku francuski pisarz, Maxime Chattam w swojej książce Le Sang du Temps uznał Mont Saint-Michel jednym z najważniejszych miejsc[18].

Monety z wizerunkiem Mont Saint-Michel

20 franków francuskich z 1992 roku.

W latach 19922001 roku we Francji do użytku zostały wprowadzone monety o wartości 20 franków francuskich . Awers tych monet przedstawiał Wzgórze Świętego Michała.

Waga każdej z monet wynosiła 9 gramów, a średnica 27 milimetrów[19].

W roku 2000 wprowadzono 10000 srebrnych monet o nominale 1,5 euro z wizerunkiem Mont Saint-Michel. Waga monet wynosiła 22,2 grama, a średnica 37 milimetrów[20].

Podobieństwo z Saint Michael's Mount

Saint Michael's Mount w Kornwalii

Wyspa Saint Michael's Mount w Kornwalii uważana jest za brytyjski odpowiednik Mont Saint-Michel. Podobnie jak Mont Saint-Michel – jest wyspą pływową i tak samo znajdują się na niej obiekty sakralne – na Mont Saint-Michel jest opactwo benedyktyńskie, a na Saint Michael's Mount kaplica św. Michała z XV wieku [21].

Galeria

Przypisy

  1. Myślnik pozwala na odróżnienie nazwy gminy od nazwy wyspy. Zgodnie z oficjalnym nazewnictwem Narodowego Instytutu Statystyki i Badań Ekonomicznych (INSEE), jednostka administracyjna nazywa się (Le) Mont-Saint-Michel, a wyspa Mont Saint-Michel
  2. Projet Mont-Saint-Michel - Tourist impact surveys ( fr. ). [dostęp 2008-06-19]. ss. www.projetmontsaintmichel.org.
  3. Mont-Saint Michel and its Bay - UNESCO World Heritage Centre ( ang. ). [dostęp 2008-06-19]. ss. whc.unesco.org.
  4. 4,0 4,1 Nieznane miejsca, niezwykłe krainy. Brepols: Reader's Digest, 1994. .  ( pol. )
  5. Fros H. , Sowa F., Księga imion i świętych, t. 1, Kraków 1997,
  6. Almanach → Francja → Mont Saint Michel ( pol. ). [dostęp 2008-07-09].
  7. Porejct Mont Saint Michel ( ang. ). [dostęp 2008-06-19]. ss. www.projetmontsaintmichel.fr.
  8. La Baie, June 2007, p.4, in French ( fr. ). [dostęp 2008-06-19]. ss. www.projetmontsaintmichel.fr.
  9. 9,0 9,1 MONT-SAINT-MICHEL ( pol. ). [dostęp 2008-06-26]. ss. www.marhan.pl.
  10. 10,0 10,1 Mont Saint Michel ( pol. ). [dostęp 2008-07-09]. ss. budowle.pl.
  11. The Internet Movie Database: The Elusive Pimpernel (1950) ( ang. ). [dostęp 2008-06-21]. ss. www.imdb.com.
  12. The Internet Movie Database: Mindwalk (1990) ( ang. ). [dostęp 2008-06-19]. ss. www.imdb.com.
  13. Mt. Saint Michel Mix+St. Michaels Mount ( pol. ). [dostęp 2008-06-20]. ss. www.lastfm.pl.
  14. Mont Saint Michel, Normandy, France: Pictures, Video, Music ( ang. ). 06.04.2007. [dostęp 2008-06-21]. ss. www.vacation-wizard.com.
  15. Mont Saint-Michel - CD Patrick Broguiere ( ang. ). [dostęp 2008-06-21]. ss. www.broguiere.com.
  16. Mont Saint Michel and Chartres ( ang. ). [dostęp 2008-06-20]. ss. www.online-literature.com.
  17. Frederic Lenoir, Violette Cabesos: La promesse de l'ange. Albin Michel, 2004. .  ( fr. )
  18. Maxime Chattam: Le Sang du Temps. Michel Lafon, 2005. .  ( fr. )
  19. Vingt Francs Type Mont Saint Michel ( fr. ). [dostęp 2008-06-21]. ss. www.passiondelamonnaie.com.
  20. Commemorative Euro Coins ( ang. ). [dostęp 2008-06-24].
  21. St. Michael's Mount, Cornwall, England ( ang. ). [dostęp 2008-06-25]. ss. www.sacredsites.com.

Bibliografia

Literatura

  • Claude Quetel, Der Mont-Saint-Michel, 2005, ( niem. )
  • Germain Bazin, Le Mont Saint-Michel. Préface de Marcel Aubert, Parigi, Picard, 1933 . ( fr. )
  • Louis Blondel, Notice historique du Mont-St.-Michel et de Tombelaine. Avranches, Le Court, 1816 . ( fr. )
  • Édouard Corroyer, Description de l’Abbaye du Mont Saint-Michel et de ses Abords. Précédée d’une Notice historique. Parigi, Dumoulin, 1877 . ( fr. )
  • Paul Gout, Le Mont-Saint-Michel. Histoire de l’abbaye et de la ville. Étude archéologique et architecturale des monuments. Parigi, Armand Colin, 1910 . ( fr. )
  • Edouard Le Hericher, Histoire et description du Mont-Saint-Michel. Avranches Anfray, 1850 . ( fr. )
  • Maximilien Raoul, Histoire pittoresque du Mont Saint-Michel et de Tombelaine. Lincy, Parigi, Librairie A. Ledoux, 1834 . ( fr. )
  • Roger Roumagnac: Paris und Frankreich Nord und West. Paris: Odé, 1940.  ( niem. )
  • Nieznane miejsca, niezwykłe krainy. Brepols: Reader's Digest, 1994. .  ( pol. )

Źródła internetowe

Zobacz też


Inne hasła zawierające informacje o "Mont Saint-Michel":

Ren ...

Odense ...

Grenoble ...

XVI wiek ...

Charles Gounod ...

Hector Berlioz ...

Samuel Pepys ...

1592 ...

Ludwik XVIII ...

Aleksandr Suworow ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Mont Saint-Michel":

202 System wersalski. Europa po I Wojnie Światowej (plansza 2) ...

Średniowiecze (plansza 11) ...

019. Osłonice i bezczaszkowce – strunowce niższe (plansza 5) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie