Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy
Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy (
łac.
musculus sternocleidomastoideus) - jeden z powierzchownych
mięśni szyi
. Jest to silny mięsień, dobrze widoczny u żywego człowieka - zarysowuje się on bardzo wyraźnie na szyi przy obrocie głowy w prawo lub w lewo. W praktyce klinicznej często określany skrótem MOS (akronim od Mostkowo-Obojczykowo-Sutkowych).
Przyczepy
Jego nazwa wywodzi się od przyczepów - początek mięśnia tworzą dwie głowy przyczepiające się do
mostka
,
obojczyka
. Z kolei koniec mięśnia leży na powierzchni wyrostka sutkowatego
kości skroniowej
. Do tyłu od mięśnia przebiega ścięgno pośrednie
mięśnia łopatkowo gnykowego
.
Czynność
Mięsień działając samodzielnie obraca głowę w stronę przeciwległą i unosi twarz ku górze, oba mięśnie działając wspólnie unoszą ku górze twarz (jak przy spojrzeniu na obiekt nad głową). Może też pełnić rolę pomocniczego mięśnia wdechowego (unosząc mostek).
Unaczynienie i unerwienie
Unaczynienie pochodzi od
tętnicy podobojczykowej
(drogą tętnicy tarczowej dolnej) i
tętnicy szyjnej zewnętrznej
(przez tętnicę potyliczną). Mięsień jest unerwiony przez gałąź zewnętrzną
nerwu dodatkowego
, a także gałązki od
splotu szyjnego
.
Uszkodzenie jednego z mięśni mostkowo-obojczykowo-sutkowych, szczególnie w okresie okołoporodowym, prowadzi do
kręczu szyi
.
Bibliografia
