Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Faustyna Kowalska

Faustyna Kowalska

Święta
Faustyna Kowalska
Helena Kowalska
zakonnica

Fotografia s. Faustyny Kowalskiej

Podpis s. Faustyny Kowalskiej
Data urodzenia1905-08-2525 sierpnia 1905
Głogowiec
Data śmierci1938-10-055 października 1938
Kraków
Kościół / wyznanie rzymskokatolicki
Data beatyfikacji1993-04-1818 kwietnia 1993
Rzym
przez Jana Pawła II
Data kanonizacji2000-04-3030 kwietnia 2000
Rzym
przez Jana Pawła II
Wspomnienie 5 października
AtrybutyDziennik
Patronka Łodzi , Ziemi Świnickiej
Szczególne miejsca kultu Sanktuarium Bożego Miłosierdzia

Maria Faustyna Kowalska, właśc. Helena Kowalska (ur. 25 sierpnia 1905 w Głogowcu , zm. 5 października 1938 w Krakowie ) − święta Kościoła katolickiego , zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia ; mistyczka , stygmatyczka [1] i wizjonerka, znana przede wszystkim jako głosicielka kultu Miłosierdzia Bożego i autorka Dzienniczka .

Spis treści

Biografia

Dzieciństwo i życie klasztorne

Helena Kowalska w osiemnastym roku życia.

Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905, jako trzecie z dziesięciorga dzieci Stanisława Kowalskiego i Marianny z domu Babel, rolników ze wsi Głogowiec . Dwa dni później została ochrzczona przez ks. Józefa Chodyńskiego[2] w kościele świętego Kazimierza w Świnicach Warckich . Jej rodzicami chrzestnymi byli Konstanty Bednarek i Marianna Szewczyk[3].

W wieku siedmiu lat po raz pierwszy odczuła powołanie do życia zakonnego [4][5]. W 1914 przyjęła I Komunię Świętą . Dwa lata później rozpoczęła naukę w szkole podstawowej w Świnicach Warckich. Po ukończeniu trzech klas musiała zrezygnować z dalszej edukacji, aby zwolnić miejsce młodszym dzieciom[3]. W szesnastym roku życia podjęła pracę u Leokadii i Kazimierza Bryszewskich w Aleksandrowie Łódzkim [3]. Prowadziła dom i opiekowała się ich synem[3]. Po roku służby wyjawiła rodzicom zamiar wstąpienia do zakonu. Dwukrotnie spotkała się ze stanowczą odmową. Na jesieni wyjechała do Łodzi , gdzie zamieszkała u ciotecznego brata swojego ojca, Michała Rapackiego, zarabiając jako służąca u tercjarek franciszkańskich[2]. Od lutego 1923 pomagała w prowadzeniu domu Marcjanny Sadowskiej, właścicielki sklepu z artykułami spożywczymi przy ul. Abramowskiego 29 w Łodzi[5][3].

W 1924, podczas zabawy tanecznej w łódzkim parku "Wenecja" doznała widzenia umęczonego Jezusa, który miał jej wydać polecenie wstąpienia do zakonu[6][7]. Bez zgody rodziców udała się do Warszawy . Zatrzymała się w Ostrówku, gdzie do 1925 pracowała u Aldony i Samuela Lipszyców, znajomych ks. Jakuba Dąbrowskiego , proboszcza parafii św. Jakuba w Warszawie[3].

Helena dojeżdżała do stolicy, aby znaleźć zgromadzenie , które chciałoby ją przyjąć[7]. Wielokrotnie spotykała się z odmową[8][7][3]. Ostatecznie przełożona warszawskiego domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia , matka Michaela Moraczewska, wyraziła chęć przyjęcia jej do zakonu, wskazując jednak, że warunkiem niezbędnym do stania się członkiem wspólnoty jest wpłata posagu[7][9]. Helena Kowalska przez kolejny rok opiekowała się dziećmi Lipszyców, zarabiając w ten sposób na wyprawkę[3].

1 sierpnia 1925[2], mając wymaganą kwotę, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i rozpoczęła postulat . W klasztorze pełniła obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki[9].

W sierpniu tego samego roku, wyjechała do willi letniskowej Zgromadzenia w Skolimowie[5][9].. Podczas pierwszego etapu jej życia klasztornego mistrzynią postulatu była m. Janina Olga Bartkiewicz[3].

Ostatnie miesiące postulatu odbyła pod kierunkiem m. Małgorzaty Gimbutt[5] w domu nowicjatu w Józefowie pod Krakowem (obecne Łagiewniki), dokąd przyjechała 23 stycznia 1926.

30 kwietnia 1926 uczestniczyła w obłóczynach . Przyjęła czarno-biały habit oraz imię Maria Faustyna[2][10]. Swój dwuletni nowicjat w charakterze Siostry rozpoczęła pod kierunkiem Marii Józefy Brzozy[10]. 30 kwietnia 1928 złożyła pierwsze śluby zakonne (czystości, ubóstwa i posłuszeństwa), składane na rok i ponawiane każdego roku, aż do czasu złożenia wieczystej profesji[5][11]. Uroczystościom przewodniczył bp Stanisław Rospond. Do klasztoru w Łagiewnikach przyjechali też rodzice siostry Faustyny[3].

W czerwcu 1929, po pobycie w Wilnie i w warszawskim domu na ul. Żytniej, zamieszkała w nowo powstającym klasztorze na Grochowie , przy ul. Hetmańskiej[5][11]. Rok później przyjechała do Płocka , gdzie w domu klasztornym przy Starym Rynku przebywała ponad dwa lata, wykonując obowiązki sprzedawczyni w sklepie piekarniczym. Przez kolejne lata wyjeżdżała pracować m.in. do Kiekrza i Białej[5][11].

1 grudnia 1931 Faustyna rozpoczęła III probację pod kierunkiem m. Małgorzaty Gimbutt. Dwa lata później udała się do Krakowa, gdzie 1 maja 1933 złożyła śluby wieczyste. Ceremoniom przewodniczył bp Stanisław Rospond[5][12].

27 maja 1933 wyjechała do Wilna , przebywając tam z przerwami do 1936[5][13]. Zajmowała się tam przyklasztornym ogrodem[14]..

21 marca 1936 Maria Faustyna Kowalska została przeniesiona z domu zgromadzenia w Wilnie do Walendowa, a po kliku tygodniach do Derd . Na ostatnie miejsce przeprowadzki wyznaczono jej dom w Krakowie , dokąd przyjechała 11 maja 1936 i przebywała aż do śmierci[5].

Objawienia i mistyczne przeżycia

Okno celi, w której zmarła św. Faustyna Kowalska (klasztor w Krakowie-Łagiewnikach).

Na polecenie jednego ze swoich spowiedników, ks. Michała Sopoćki , Faustyna zaczęła prowadzić szczegółowy zapis swoich przeżyć, znany potem jako Dzienniczek . Opisywała w nim cierpienia i przeciwności, stany mistyczne jakich doznawała, przede wszystkim liczne wizje i objawienia . Dotyczyły one między innymi namalowania obrazu Jezu ufam Tobie (do którego Jezus miał dać szczegółowe wskazówki), modlitw Koronki do Miłosierdzia Bożego i Godziny Miłosierdzia [15], ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego (w pierwszą niedzielę po Wielkanocy ), szerzenia czci Miłosierdzia i obietnic z nim związanych, oraz powołania do życia nowego "zgromadzenia", czyli takiego dzieła w Kościele , które by podjęło zadanie wypraszania miłosierdzia dla świata ( Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia ). Zapisała również polecenie Jezusa Chrystusa żądającego, by zostało założone nowe zgromadzenie głoszące na cały świat kult Miłosierdzia Bożego. Zgromadzenie to miało również zrzeszać wszystkich świeckich wiernych kościoła katolickiego. Nakaz ten urzeczywistnił się wraz z powołaniem do życia Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego i powołaniem świeckiego Apostolskiego Ruchu Bożego Miłosierdzia [5].

Objawienia, których doznała święta, dotyczyły przede wszystkim roli Miłosierdzia Bożego w życiu duchowym człowieka oraz szerzenia kultu tego przymiotu[14][3]. Jezus uczynił Faustynę swoją sekretarką[16], której misją było przekazanie światu prawdy o jego miłości[17]. Z zapisków wynika, że Miłosierdzie jest największym z boskich przymiotów, będącym zwieńczeniem dzieł Boga-Stworzyciela[18]. Jest ono powszechne, nieograniczone i dostępne dla wszystkich ludzi, w sposób szczególny dla grzeszników[19]. Chrystus zalecał bezgraniczne zaufanie boskiej miłości, przez co człowiek ma osiągać mistyczną doskonałość[19]..

Opisała również otrzymane dary bilokacji , stygmatów ukrytych , czytania w duszach ludzkich, proroctwa , mistycznych zrękowin i zaślubin[1]. Miała doznawać ataków sił nadprzyrodzonych[20].

Według "Dzienniczka" 22 lutego 1931 miała wizję Jezusa, który kazał jej namalować obraz Miłosierdzia Bożego[21]. Kolejne widzenie dotyczyło ustanowienia Święta Miłosierdzia Bożego, obchodzonego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy[22]. W listopadzie 1932, podczas rekolekcyjnej spowiedzi u o. Edmunda Eltera SJ, otrzymała pierwsze potwierdzenie nadprzyrodzonego pochodzenia objawień[5].

W czerwcu 1933, spotkała swojego duchowego powiernika, ks. Michała Sopoćko , późniejszego błogosławionego Kościoła katolickiego[23].

W czasie pobytu w Wilnie , 2 stycznia 1934 wraz z przełożoną m. Ireną Krzyżanowską[5] odwiedziła malarza Eugeniusza Kazimirowskiego , który namalował obraz Miłosierdzia Bożego (Jezusa Miłosiernego) sugerując się wskazówkami[11]. Według relacji świętej, wizerunek nie oddawał piękna postaci widzianej w wizjach[24].

W 1935 wizerunek przez trzy dni był wystawiony w krużgankach kaplicy ostrobramskiej , z okazji 1900 . rocznicy męczeńskiej śmierci Chrystusa[25][20].

W maju 1935 Faustyna doznała widzenia, w którym Jezus zażądał uformowania zgromadzenia, wzorowanego na jego życiu i głoszącego ideę boskiej miłości[26][5].

13-14 września 1935 podyktował jej modlitwę zwaną Koronką do Miłosierdzia Bożego[27]. Według zapisków świętej, ludziom odmawiającym tę modlitwę obiecał dostąpienia łask, takich jak śmierć w stanie łaski uświęcającej i nawrócenia grzeszników[28]. Chrystus miał także polecić odmawianie koronki po wejściu do kościoła oraz dziewięć dni przed świętem Miłosierdzia Bożego (cykl ten nazywany jest nowenną do Miłosierdzia Bożego)[29].

8 stycznia 1936 Maria Faustyna Kowalska odbyła prywatną audiencję u metropolity wileńskiego , Romualda Jałbrzykowskiego . Podczas niej radziła się go w sprawie założenia nowego zgromadzenia. Metropolita polecił jej pozostać w Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.

Śmierć

Trumna z relikwiami św. Faustyny Kowalskiej w Krakowie-Łagiewnikach.

Faustyna Kowalska przewlekle chorowała na gruźlicę płuc i przewodu pokarmowego, która początkowo była całkowicie nierozpoznawalna[3]. We wrześniu 1936 i w kwietniu 1938 została wysłana do szpitala chorób zakaźnych na Prądniku.

14 kwietnia 1937 doznała cudownego uzdrowienia. Ostatecznie wróciła do stanu zdrowia sprzed cudu, traktując chorobę jako zadośćuczynienie za grzechy i spełnianie woli Boga [5].

Faustyna odbyła kurację w uzdrowisku Rabka-Zdrój . Ze względu na komplikacje zdrowotne przestała zajmować się ogrodem. Pełniła obowiązki furtianki.

Zmarła 5 października 1938 o godzinie 22:45[5][30], do ostatniej chwili zachowując świadomość[30]. Przy jej śmierci obecne były s. Amelia Socha i s. Eufemia Traczyńska[5].

7 października 1938 odbył się pogrzeb Faustyny. Mszę świętą odprawił o. Władysław Wojtoń SJ oraz o. Tadeusz Chabrowski SJ. Na uroczystości nie był obecny nikt z rodziny, gdyż zmarła nie chciała narażać ich na koszty podróży[5]. Została pochowana w grobowcu na cmentarzu zakonnym w Łagiewnikach .

25 listopada 1966 jej szczątki przeniesiono do kaplicy klasztornej[31]. W 1968 kaplica ze względu na grób Sługi Bożej została wpisana na listę sanktuariów archidiecezji krakowskiej. Do beatyfikacji relikwie spoczywały w naturalnych rozmiarach trumnie . Obecnie znajdują się w sarkofagu na ołtarzu, pod słynącym łaskami obrazem Jezu ufam Tobie , namalowanym przez Adolfa Hyłę. Relikwiarz został odsłonięty w dzień beatyfikacji zakonnicy, 18 kwietnia 1993 .

Dzienniczek

Eugeniusz Kazimirowski, Jezu ufam Tobie, 1934

Dzienniczek Siostry Faustyny pisany był w Wilnie i Krakowie w latach 1934 – 1938 na polecenie Jezusa, ze względu na nakaz spowiedników: ks. Michała Sopoćki i o. Józefa Andrasza SJ oraz za pozwoleniem przełożonych Zgromadzenia[32]. Najwcześniejsze zachowane notatki pochodzą z lipca 1934[32]. Pierwsze zapiski zostały spalone przez autorkę, która wykonała polecenie rzekomego anioła [32]. Z tego powodu ostateczna wersja pamiętnika ma zaburzoną chronologię[32]. Zakonnica opisując bieżące wydarzenia używała retrospekcji [32]. Na prośbę spowiednika słowa wypowiadane przez Jezusa podkreślała ołówkiem[32]. Ostatnie zapiski pochodzą z czerwca 1938. Pamiętnik składał się w sumie z sześciu zeszytów

"Dzienniczek" jest opisem życia wewnętrznego autorki. W Kościele katolickim zaliczany do literatury mistycznej [32]. Opisuje codzienne życie Marii Faustyny (dorastanie do powołania, trudy życia klasztornego, cierpienia fizyczne i duchowe), lecz główny nacisk kładzie na rozwój wewnętrzny świętej[32]. W Dzienniczku opisane są wizje Chrystusa, które otrzymywała, stany oschłości wewnętrznej, widzenia piekła, czyśćca i nieba[19][33][32]. Jezus Chrystus wskazuje na Miłosierdzie Boże, jako na jedyny ratunek dla świata[14]. Opisany jest również dialog duszy Marii Faustyny z Jezusem Chrystusem i Maryją [19]. Dzienniczek zawiera również orędzie Miłosierdzia Bożego przekazane świętej przez Chrystusa, wraz z nowymi formami kultu. Pamiętnik opisuje miłość świętej Faustyny do Trójcy Świętej , która doprowadziła ją do zjednoczenia z Bogiem[19]. Z zapisków wynika, że głoszenie kultu Miłosierdzia Bożego stało się z czasem dla Marii Faustyny główną treścią jej życia[19][32]. Na kartach dzieła Chrystus obiecuje pośmiertnie ją wywyższyć i uczynić w Niebie „sekretarką Bożego Miłosierdzia”[32].

W marcu 1959 r. Stolica Apostolska wydała notę zabraniającą szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych przez Siostrę Faustynę ( AAS , 6 marca 1959 r., s. 271). Oznaczało to zakaz publikowania Dzienniczka s. Faustyny. Mimo iż sześć lat później rozpoczęto w Krakowie proces beatyfikacyjny, zakaz cofnięto dopiero w 1978 r.[34]. Pierwsze wydanie jej zapisków duchowych ukazało się w 1981 r.[5][32]. W wydaniu książkowym dołączono mały zeszyt zatytułowany: „Moje przygotowanie do Komunii świętej”[32].

Książka tłumaczona była na wiele języków. Pod jej natchnieniem papież Jan Paweł II napisał encyklikęDives in misericordia ” (1980), o Bogu „Bogatym w Miłosierdzie”[14][35].

Listy

Oprócz "Dzienniczka" Faustyna zostawiła również listy i kartki okolicznościowe[36]. Zachowało się 45 listów wysłanych m.in. do spowiedników, przełożonych generalnych i przyjaciół[36]. W archiwum zgromadzenia znajduje się również kilka listów skierowanych do rodziny, obrazki z dedykacjami dla rodziców oraz kartki z wierszowanymi życzeniami dla m. Ireny Krzyżanowskiej i innych sióstr[36].

W książce „Listy św. Siostry Faustyny” zostały opublikowane listy ks. Michała Sopoćki do Siostry Faustyny[37]. Ukazują one etapy dążenia do realizacji misji powierzonej świętej, a także jej relacje międzyludzkie[37][36].

Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego

Istotą tego nabożeństwa jest postawa zaufania wobec Boga, która wyraża się w pełnieniu jego woli zawartej w przykazaniach, obowiązkach stanu, nauce ewangelicznej i rozpoznanych natchnieniach Ducha Świętego [38]. Drugim podstawowym elementem tego Nabożeństwa jest spełnianie aktów miłosierdzia wobec bliźnich poprzez czyny, słowa i modlitwę [38].

Według prywatnych objawień mistycznych świętej Marii Faustyny Kowalskiej do nowych form kultu Miłosierdzia Bożego należą:

Do nowych form kultu nie należy nowenna ani Litania do Miłosierdzia Bożego ułożona przez błogosławionego Michała Sopoćkę na podstawie wezwań zapisanych w Dzienniczku .

Kult

Klasztor Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
Kaplica świętej w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach.

Proces beatyfikacyjny[31]

Informacje na temat życia Faustyny Kowalskiej zostały zbierane na polecenie prymasa kard. A. Hlonda i m. Michaeli Moraczewskiej od 1947. W 1948 s. Bernarda Wilczek odwiedziła rodzinne strony siostry Faustyny, aby zebrać wspomnienia od rodziny i tych, którzy znali Helenkę Kowalską z lat jej dzieciństwa i służby. W latach 1952-1965 spisywano wspomnienia sióstr, potwierdzone przysięgą. Przełożona generalna Zgromadzenia m. Róża Kłobukowska poprosiła generała pallotynów ks. Wojciecha Turkowskiego o wyznaczenie postulatora procesu beatyfikacyjnego, którym 22 maja 1951 został ks. Stanisław Suwała. Wicepostulatorem mianowano ks. Alojzego Zuchowskiego S. A. C. W tym samym roku abp Romuald Jałbrzykowski wydał nieprzychylną opinię na temat nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego.

21 października 1965, biskup Julian Groblicki rozpoczął w krakowskiej Kurii Metropolitarnej formalny proces informacyjny odnośnie życia i cnót Faustyny. W czasie 75 sesji Trybunału przesłuchano 45 świadków, zebrano pisma i przeprowadzono proces o braku kultu publicznego. Proces diecezjalny został zakończony 20 września 1967 przez kard. Karola Wojtyłę . 31 stycznia 1968 Kongregacja ds. Świętych oficjalnie otworzyła proces beatyfikacyjny Sługi Bożej. Funkcję postulatora pełnił ks. Antoni Mruk SJ profesor Gregorianum w Rzymie. Funkcje wicepostulatora pełnił o. Izydor Borkiewicz OFMConv.

Analizę teologiczną pism Siostry Faustyny przygotował ks. prof. Ignacy Różycki. Także drugi cenzor wydał pozytywną opinię na temat jej „Dzienniczka”. Dzięki opiniom 19 czerwca 1981 Kongregacja wydała dekret zezwalający na dalsze prowadzenie procesu beatyfikacyjnego, podpisany przez prefekta kard. P. Palazzini. W 1981 ukazało się też w Rzymie pierwsze wydanie „Dzienniczka” Siostry Faustyny w języku polskim, będące podstawą tłumaczeń do tłumaczeń na języki obce.

Kolejnym szczeblem procesu beatyfikacyjnego było przygotowanie tzw. Summariusza procesu informacyjnego. Jego redakcją zajął się adwokat Roty Rzymskiej, Luigi Giuliani. Prace nad dokumentem trwały do 1984. 21 lipca 1984 powołano o. Michał Machejek OCD, który badał heroiczność cnót sługi bożej.

5 kwietnia 1978, na prośbę kard. Karola Wojtyły odwołano Notyfikację zakazującą szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego w formach pochodzących z objawień Siostry Faustyny[34].

7 marca 1992 Jan Paweł II wydał dekret o heroiczności cnót Faustyny Kowalskiej, a 21 grudnia 1992 – dekret o cudzie za jej wstawiennictwem.

18 kwietnia 1993 odbyła się beatyfikacja Faustyny, której dokonał papież Jan Paweł II [44]. Za cud niezbędny do wyniesienia na ołtarze uznano uzdrowienie kobiety chorej na obrzęk limfatyczny [45].

Kanonizacja[46]

30 kwietnia 2000 miała miejsce kanonizacja , której dokonał Jan Paweł II.[47]. Uroczystości odbyły się w Krakowie i w Rzymie . Wtedy też zostało ustanowione święto Miłosierdzia Bożego . Za cud kanonicznie stwierdzono uzdrowienie uszkodzonej lewej komory serca polskiego księdza[48]. 10 grudnia 2005 z inicjatywy arcybiskupa Władysława Ziółka została ogłoszona patronką Łodzi.

Jej wspomnienie liturgiczne przypada 5 października .

Media

  • W 1994, na podstawie Dzienniczka i zapisków świętej Marii Faustyny Kowalskiej powstał film fabularny „ Faustyna ” w reżyserii Jerzego Łukaszewicza , z Dorota Segdą w roli głównej[49].
  • W 2005, na podstawie Dzienniczka i Listów św. Siostry Faustyny oraz materiałów archiwalnych, powstał spektakl pt. „Prorok Miłosierdzia” wystawiony na scenie PWST w Krakowie, a następnie film pod tym samym tytułem w reżyserii Mieczysława Grąbki z Karoliną Kominek w roli tytułowej oraz znanymi aktorami krakowskich teatrów[50].
  • W 2008 powstał film reportażowy o orędziu Miłosierdzia Bożego, które przekazała św. Siostra Faustyna, i jego recepcji pt. „Miłosierdzie nadzieją dla świata” w reżyserii Małgorzaty Pabis.
  • Ukazuje się kwartalnik w całości poświęcony życiu i misji św. Siostry Faustyny, zatytułowany „Orędzie Miłosierdzia”. Jego wydawcą jest Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach[51].
  • W 2010 ukazała się bogato ilustrowana odkrywcza opowieść o Faustynie Kowalskiej zatytułowana: UFAM. Śladami Siostry Faustyny. Autorzy, fotograf Janusz Rosikoń i pisarz Grzegorz Górny przez 12 miesięcy przemierzali śladami Apostołki Bożego Miłosierdzia[52].

Przypisy

  1. 1,0 1,1 Św. Faustyna na stronach Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Franciszek Cegiełka: Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego. Londyn-Warszawa: Michalineum, 2003, ss. 15-18. . 
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 Biografia ( pol. ). W: Z książki s. M. Elżbiety Siepak ZMBM pt. „Dar Boga dla naszych czasów” [on-line]. faustyna.pl. [dostęp 2010-09-07].
  4. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, s. 7. 
  5. 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 Kalendarium ( pol. ). faustuna.pl. [dostęp 2010-08-11].
  6. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, s. 8. 
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 Franciszek Cegiełka: Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego. Londyn-Warszawa: Michalineum, 2003, ss. 18-21. . 
  8. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, ss. 13-14. 
  9. 9,0 9,1 9,2 Franciszek Cegiełka: Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego. Londyn-Warszawa: Michalineum, 2003, ss. 23-29. . 
  10. 10,0 10,1 Franciszek Cegiełka: Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego. Londyn-Warszawa: Michalineum, 2003, ss. 31-36. . 
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 Franciszek Cegiełka: Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego. Londyn-Warszawa: Michalineum, 2003, ss. 37-43. . 
  12. Franciszek Cegiełka: Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego. Londyn-Warszawa: Michalineum, 2003, ss. 75-101. . 
  13. Franciszek Cegiełka: Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego. Londyn-Warszawa: Michalineum, 2003, ss. 103-114. . 
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 Boże Miłosierdzie – Jezu ufam Tobie!. „Tygodnik katolicki "Niedziela"” (2009). Częstochowa: Kuria Metropolitarna w Częstochowie. 
  15. Godzina Miłosierdzia
  16. Nazwa zaczerpnięta ze słów Jezusa z Dzienniczka Faustyny Kowalskiej
  17. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, ss. 1588, 1693. 
  18. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, s. 301. 
  19. 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 19,5 Dzienniczek: 1520, 1182
  20. 20,0 20,1 Franciszek Cegiełka: Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego. Londyn-Warszawa: Michalineum, 2003, ss. 155-169. . 
  21. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, ss. 47-50. 
  22. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, s. 570. 
  23. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, s. 53. 
  24. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, s. 313. 
  25. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, s. 89. 
  26. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, ss. 436-438. 
  27. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, s. 476. 
  28. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, ss. 687,811. 
  29. Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej. Warszawa: 2001, s. 796. 
  30. 30,0 30,1 Franciszek Cegiełka: Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego. Londyn-Warszawa: Michalineum, 2003, ss. 229-235. . 
  31. 31,0 31,1 Historię procesu beatyfikacyjnego Siostry Faustyny opisał postulator o. prof. Antoni Mruk SJ w pracy: Trudna droga procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożej Siostry Faustyny Kowalskiej, w: Posłannictwo Siostry Faustyny. Sympozjum o Miłosierdziu Bożym Kraków-Łagiewniki 18-20 X 1988, Kraków 1991, s. 9-22.: Proces ( pol. ). faustyna.pl. [dostęp 2010-09-07].
  32. 32,00 32,01 32,02 32,03 32,04 32,05 32,06 32,07 32,08 32,09 32,10 32,11 32,12 Dzienniczek ( pol. ). faustyna.pl. [dostęp 2010-08-25].
  33. Wizja piekła w objawieniach Faustyny – Kościół.pl
  34. 34,0 34,1 Notyfikacja opublikowana 30 czerwca 1978 w Acta Apostolicae Sedis , s. 350
  35. ENCYKLIKA DIVES IN MISERICORDIA – milosierdzieboze.pl
  36. 36,0 36,1 36,2 36,3 Listy ( pol. ). faustyna.pl. [dostęp 2010-08-25].
  37. 37,0 37,1 Faustyna Kowalska: Listy świętej Siostry Faustyny. 2003, s. 258. . 
  38. 38,0 38,1 Istota ( pol. ). faustyna.pl. [dostęp 2010-08-25].
  39. Obraz ( pol. ). faustyna.pl. [dostęp 2010-08-25].
  40. Święto Miłosierdzia ( pol. ). faustyna.pl. [dostęp 2010-08-25].
  41. Koronka do Miłosierdzia Bożego ( pol. ). faustyna.pl. [dostęp 2010-08-25].
  42. Godzina Miłosierdzia ( pol. ). faustyna.pl. [dostęp 2010-08-25].
  43. Szerzenie czci Miłosierdzia ( pol. ). faustyna.pl. [dostęp 2010-08-25].
  44. Watykan – Spis beatyfikacji podczas pontyfikatu Jan Pawła II ( wł. )
  45. NIE WIERZYŁAM W CUDA – Świadectwo Maureen Digan ( pol. ). „Orędzie Miłosierdzia”, 13., 1992. [dostęp 2010-08-11].
  46. Kanonizacja – faustyna.pl
  47. Watykan – Spis kanonizacji podczas pontyfikatu Jan Pawła II ( wł. )
  48. Ron, ktoś się wstawił za tobą – Świadectwo ks. Ronalda Pytla ( pol. ). „Orędzie Miłosierdzia”, 34, 2000. [dostęp 2010-08-11].
  49. Faustyna (1995) – Filmweb
  50. PROROK MIŁOSIERDZIA. RZECZ O św. SIOSTRZE FAUSTYNIE W PIĘCIU OBRAZACH – teatry.art.pl
  51. "Orędzie Miłosierdzia" – sanktuarium.krakow.pl
  52. "Ufam" – śladami siostry Faustyny na rosikonpress.com

Bibliografia

  • Faustyna Kowalska: Dzienniczek, Kraków 1981 i wydania następne – edycja krytyczna
  • Franciszek Cegiełka Siostra Faustyna Szafarka Miłosierdzia Bożego, Londyn-Warszawa, 2003, Michalineum
  • Faustyna Kowalska: O Miłosierdziu Bożym. Wyjątki z Dzienniczka siostry Faustyny (ze Zgromadzenia Matki Boskiej Miłosierdzia). Paris, Księża Pallotyni, 1956.
  • Kazimierz Romaniuk: Miłosierdzie w Dzienniczku św. Faustyny Kowalskiej, w: Biblijny traktat o miłosierdziu, Ząbki 2004
  • Jolanta Sąsiadek: Nadzwyczajnie zwyczajna, Częstochowa 2005
  • s. M. Elżbieta Siepak ZMBM i s. M. Nazaria Dłubak ZMBM: Duchowość św. Siostry Faustyny, Kraków 2000.
  • Siostry Jezusa Miłosiernego (red.): Posłanie Miłosierdzia Bożego, Gorzów Wielkopolski 1983
  • Grzegorz Górny, Janusz Rosikoń: UFAM. Śladami Siostry Faustyny, Rosikon Press, Warszawa 2010 www.rosikonpress.com

Linki zewnętrzne

Zobacz też

Zobacz też kategorię: Formy kultu Miłosierdzia Bożego .


Inne hasła zawierające informacje o "Faustyna Kowalska":

Pokora w cnotach, nieustanny niepokój serca i brak przebaczania sobie popełnionych błędów.Jak pisze Faustyna Kowalska w swoim Dzienniczku : "Jak można się podobać Bogu, kiedy pycha ...

Pokolenie "Współczesności" ...

Lista Przebojów Programu Trzeciego ...

Aleksander Woźniak ...

Michał Grymuza ...

Maciej Gładysz ...

2002 w muzyce ...

Nałęcz (herb szlachecki) ...

Rawicz (herb szlachecki) ...

1938 des sciences (ur. 1864 ). 17 września - Bruno Jasieński , polski poeta (ur. 1901 ) 5 października Faustyna Kowalska – polska mistyczka, zakonnica, święta (ur. 1905 ) Marian Zdziechowski , polski filozof ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Faustyna Kowalska":

Kresy Adama Mickiewicza (plansza 18) ...

001. U lekarza i w aptece (plansza 7) ...

054. Zdania pytające (plansza 7) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie